หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 747

ยารานั่งเครื่องบินกลับมาที่เมืองอู๋ ฉันเดินทางไปรับเธอที่สนามบิน ระหว่างที่อยู่บนรถ จู่ ๆ เธอก็ถามฉันว่ารู้จักทนายฝีมือดีบ้างไหม เธอบอกว่ามีรุ่นพี่ของเธอกำลังตกอยู่ในคดีที่ค่อนข้างไม่เป็นธรรม

ฉันครุ่นคิดสักพักก่อนจะบอกเธอไป “ฉันจะสั่งเลขาของฉันให้จัดการให้นะ”

“ได้เลย เธอมีส่วนเกี่ยวข้องในคดีฆาตกรรมน่ะ เธอต้องเป็นแพะรับบาป แต่เธอไม่มีคนคอยหนุนหลังให้เลย... ฉันได้ยินว่าแกสตันกดขี่เธอ แต่ฉันก็ไม่รู้รายละเอียดว่ามันเป็นอย่างไร”

ฉันขมวดคิ้ว “แกสตัน? เขาเพิ่งมาอยู่เมืองอู๋ได้ไม่นาน แต่ก็เอาตัวเองไปเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมแล้วเหรอ? ตอนนี้รุ่นพี่ของเธอเป็นยังไงบ้าง?!”

“เธอถูกจัดฉากและป้ายความผิด เพราะแกสตันไม่พอใจเธอ เขาเลยหาทนายเพื่อที่จะทำให้เธอไม่สามารถหลุดออกมาได้! รุ่นพี่ของฉันคอยหลบเลี่ยงการมีปัญหากับคนอื่นมาตลอด เธอน่าจะไม่เหลือใครแล้วตอนที่เธอโทรมาหาฉัน ฉันกำลังลงจากเครื่องมาพอดี! ฉันคิดว่าเรื่องนี้ค่อนข้างหนักหนา ฉันเลยรีบถามเผื่อเธอจะรู้จักทนายที่จะช่วยรุ่นพี่ของฉันให้ออกมาจากเรื่องนี้ได้บ้างไหม”

“ง่ายมากเลย แกสตันเป็นคนไร้น้ำยา เราก็แค่ต้องหาคนที่สามารถพาเธอออกมาจากคุก โดยที่ไม่ต้องพบปัญหาก็แค่นั้นเอง”

ยาราถอนหายใจ “ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่เธอก็มีอีโก้ของเธอ เธอหวังจะรักษาให้ประวัติของเธอใสสะอาด เพราะเธอค่อนข้างหัวโบราณ แล้วก็ไม่ยืดหยุ่นให้กับเรื่องต่าง ๆ เลย นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าให้เธอมีประวัติที่สะอาด มากกว่าให้เรื่องนี้เลยเถิด ยิ่งไปกว่านั้น…”

ยาราหยุดคำพูดของเธอ ฉันเลยถาม “ทำไมเหรอ?”

“เธอมีอดีตที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้น่ะ นั่นถึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเราต้องการทนายที่เราเชื่อใจได้”

ฉันถามเธอออกไปอย่างไม่รู้ตัว “ประวัติอะไรเหรอ?”

“ตอนที่เธอยังเด็ก เธอ...เธอเกือบถูกข่มขืน”

ฉันส่งเสียงด้วยความตกใจ “นั่นไม่ใช่ประวัติที่เธอผิดนะ!”

เพราะสุดท้ายแล้ว รุ่นพี่ของยาราก็ตกเป็นเหยื่อ

“ถึงอย่างนั้น เธอก็ฆ่าคน ๆ นั้นไปอย่างไม่ตั้งใจ ตอนนั้น ทนายได้ตั้งข้อสงสัยว่าเธอทำลงไปเพราะว่าอยากแก้แค้น การตัดสินคดีดำเนินไปเกือบปี ก่อนที่เธอจะถูกปล่อยออกมาจากคุก ตอนนี้ปัญหาหลักของเราก็คือเรื่องนี้แหละ มันคงจะเป็นเรื่องยากไม่ให้คนอื่นสงสัยว่ามันเป็นเรื่องตั้งใจ”

ฉันถาม “แล้วครั้งนี้ใช่การลงมือด้วยความตั้งใจหรือเปล่า?”

“เปล่า ฟังจากเธอแล้ว คน ๆ นั้นกำลังโกรธเลยไม่เห็นหน้าผาข้าง ๆ เขาเลยตกลงไป! แต่ผลการชันสูตรบอกว่ารอยมือของเธออยู่บนตัวเขา แล้วพวกเขาก็มีวีดีโอที่เธอกับคน ๆ นั้นกำลังมีปากเสียงกันด้วย มันถูกอัดก่อนที่พวกเขาจะไปบนหน้าผา หลักฐานนั้นเป็นผลเสียกับเธอมากเลยล่ะ”

“เธอเชื่อรุ่นพี่ของเธอไหม?” ฉันถาม

“ฉันเชื่อเธอ ฉันบอกว่าอีโก้ของเธอสูง” ยาราดูเหมือนว่าจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “เธอเคยอยู่แล็ปเดียวกันกับฉันในอดีต แล้วเธอก็เป็นคนเดียวที่สังเกตมันได้ ฉันจะพูดอย่างไรดีล่ะ? เธอเป็นคนเงียบ ๆ จนที่ไม่มีใครสังเกตได้ว่าเธออยู่แถวนั้น แต่เธอไม่ได้ผลักไสคนอื่นนะ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้เธอเหมือนกัน ก่อนนั้นฉันเป็นคนเดียวที่กล้าเข้าหาเธอ ฉันอายุน้อยกว่าเธอแปดปี ก็เลยไม่รู้ว่าจะคุยเรื่องอะไรกับเธอดี แต่น่าแปลกที่เธอขี้กลัว! มันเหมือนกับว่าเธอไม่เชื่อว่าฉันอยากคุยกับเธอ”

“หลังจากที่รู้จักเธอมากขึ้น ฉันก็รู้ได้ว่าเธอเป็นคนที่ยกศักดิ์ศรีของเธอมาก่อนเหนือสิ่งอื่นใด! บางทีนั่นอาจจะเป็นเพราะอดีตที่ขมขื่นของเธอ… เธอก็เหมือนกับวอลเลซ คนที่ไม่มีใครต้องการ และยังถูกรังแกตั้งแต่เด็ก เธอถูกข่มเหงโดยพ่อแม่ พี่น้อง และเพื่อนที่โรงเรียนของเธอ นั่นคือสาเหตุที่เธอกลายเป็นคนปลีกตัวจากสังคม มันเลยทำให้เธอพลักไสฉันจากการเข้าหาเธอ มันแสดงว่าเธอต้องการความอบอุ่นน่ะ”

จากสิ่งที่ยาราพูดมา ทำให้รู้ว่ารุ่นพี่ของเธอค่อนข้างเป็นคนน่าสงสาร!

“โอเค ฉันจะช่วยเรื่องนี้เอง” จากนั้นฉันก็เตือนเธอ “แต่คดีนี้ค่อนข้างซับซ้อน เนื่องจากมันเป็นครั้งที่สองที่เธอฆ่าคน!”

“ฉันรู้ แค่ช่วยหาทนายให้ก่อนแล้วกันนะ”

“ฉันจะให้เลขาของฉันจัดการ” ฉันบอก

ฉันส่งข้อความหาชัค เขาตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

[ชัค: มีทนายในเมืองอู๋คนหนึ่งครับ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่สูงเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เคยแพ้คดีเลย ผมคิดว่าคนนี้เป็นตัวเลือกที่ดีครับ! แต่เขากำลังจะถูกเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้ช่วยทนายระดับสูง ซึ่งเขาอาจจะไม่อยากรับคดีที่วุ่นวายกับอาชีพของเขาน่ะครับ]

[แคโรไลน์: แค่ส่งช่องทางติดต่อของเขามาให้ฉันก่อนแล้วกัน] ฉันตอบ

เลขาของฉันส่งเบอร์ติดต่อมา เธอชื่อ จีน่า เยล

ฉันไม่คิดว่าทนายคนนี้จะเป็นผู้หญิง!

ฉันถามกลับไป “ทำไมแกสตันถึงกดขี่รุ่นพี่ของเธอล่ะ? พวกเขารู้จักกันได้อย่างไรเหรอ?”

“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่จากที่เธอบอก เธอไม่ถูกกับตระกูลฮูล แกสตันเลยคอยจับตาดูเธอมาตลอดหลายปี! อย่าคุยเรื่องของเขาเลย เราควรจะไปพบจีน่า เยล ก่อน! ฉันสงสัยว่าเธอจะยอมรับคดีนี้ไหม”

ตอนนั้นยังเป็นเวลาไม่ดึกเกินไป จีน่าคงจะเลิกงานแล้ว ฉันจอดรถแล้วต่อสายโทรหาเธอ

เธอรับสายแล้วถาม “ใครคะ?”

ฉันคิดสักพักก่อนจะพูด “ฉันคือแคโรไลน์ ชอว์ ค่ะ”

คนที่อยู่ปลายสายเงียบไปสักพัก จนฉันนึกว่าเธอจะไม่ตอบกลับมาอีกแล้ว แต่ในที่สุด เธอก็ตอบกลับมาอย่างสุภาพ “มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”

พวกทนายเย็นชากันแบบนี้หรือเปล่านะ?

ฉันเข้าเรื่องทันที “มีคดีที่ฉันอยากให้คุณช่วยหน่อยน่ะค่ะ ทนายเยล คุณพอมีเวลาไหมคะ? เราจะได้มาคุยกัน แล้วตกลงเรื่องราคา”

อีกด้านหนึ่งหัวเราะออกมาแล้วพูด “คุณชอว์ คุณมาจากตระกูลที่ดีมาก ช่างเป็นการเสนอที่ใจกว้างมาก แต่มันไม่ใช่อะไรที่ทุกคนจะตกลงนะคะ นั่นค่อนข้างดูถูกกันเกินไป”

น้ำเสียงของเธอค่อนข้างสุภาพ และไม่ได้ดูเสียดสีแม้แต่น้อย มันเหมือนกับว่าเธอกำลังจะบอกฉันว่าเธอไม่ใช่คนประเภทนั้น

จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกว่า ฉันน่าจะทำให้เธอรู้สึกไม่ดี

“ฉันขอโทษค่ะ มันเป็นเพราะความไม่รอบคอบของฉัน”

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณอยากมาเจอกันที่ไหนเหรอคะ?”

ฉันคิดสักพักก่อนจะบอกที่อยู่ร้านน้ำชากับเธอ

หลังจากวางสายแล้ว ฉันก็คิดว่าน้ำเสียงของจีน่าฟังดูคุ้นเคยมาก ราวกับว่าฉันเคยได้ยินมันมาจากที่ไหนมาก่อน

และฉันก็ไม่ใช่คนเดียวที่คิดแบบนั้น แม้กระทั่งยารายังพูดเลย “ฉันจำเสียงนั้นได้นะ ฉันเคยได้ยินมันมาจากที่ไหนนะ?”