หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 748

ทางด้านยาราและฉันก็รู้สึกว่ามันมีความคุ้นชินแปลก ๆ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เราทั้งคู่ก็ไม่สามารถจำได้ว่าเธอคนนั้นคือใคร ตอนที่เราไปพบเธอที่ร้านน้ำชา จู่ ๆ เราก็จำได้ว่าแกสตันไม่ได้เรียกเธอว่า ‘เทิร์นนี่ย์ เยล’ ในคืนนั้น

แต่เขากลับเรียกเธอว่า ‘ทนายเยล’ แทน

ยารากับฉันเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามเธอ ยารายิ้มแล้วพูดขึ้น “สวัสดีค่ะ เราถือว่าเป็นคนรู้จักกันใช่ไหมคะ? ยิ่งไปกว่านั้น เรายังอยู่ฝั่งเดียวกันอีกด้วย ฉันจะให้คุณรับรู้ความลับ หลังจากที่คุณจากไปในคืนนั้น พวกเราทั้งสองคนก็เล่นงานแกสตันจนอยู่หมัดเลยล่ะค่ะ!”

เธอยิ้มอย่างอบอุ่น “ใช่แล้วค่ะ เราอยู่ฝั่งเดียวกัน”

ฉันพูดขึ้นมา “ฉันชื่อแคโรไลน์ ชอว์ค่ะ เป็นคนที่โทรหาคุณก่อนหน้านี้เอง ฉันขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณรู้สึกไม่ดี”

ฉันไปอวดอำนาจของฉันก่อนหน้านี้จริง ๆ!

มันเป็นวิธีที่ฉันจัดการกับเรื่องต่าง ๆ มานาน แต่ฉันก็ไม่คิดว่าจะเจอกับคนที่ใช้วิธีนี้ด้วยไม่ได้ แต่ถ้ามันไม่ได้ผล ก็แสดงว่าคนคนนั้นไม่เกรงกลัวจริง ๆ อย่างเช่นจีน่า เยล เป็นต้น

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคดีที่เธอจัดการนั้นสมบูรณ์แบบมาตลอด

เธอส่ายหน้า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันก็พูดเกินไปด้วยเหมือนกัน เรามาคุยเรื่องคดีนี้กันดีกว่า ฉันอาจจะไม่สามารถรับคดีนี้ได้”

เลขาของฉันบอกว่าเธอกำลังจะได้รับการเลื่อนขั้น และอาจจะไม่สามารถรับคดีที่ยากจะจัดการได้ ฉันไม่แน่ใจว่าคดีนี้จะจบลงอย่างไร แต่เธอก็เริ่มขมวดคิ้วหลังจากที่ฟังยาราอธิบาย

ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็ไม่เลิกขมวดคิ้วสักที!

หลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็พูดขึ้น “คดีนี้ค่อนข้างยากทีเดียวเลยค่ะ”

พวกเราทั้งสามคนเงียบลงไปครู่หนึ่ง จีน่าหยิบชาขึ้นมาจีบแล้วพูดต่อ “ฉันต้องกลับไปคิดเรื่องนี้สักหน่อย เนื่องจากฉันมีกฎอยู่สองข้อคือ ฉันจะไม่รับคดีเล็ก ๆ น้อย ๆ จากพวกคนชั้นสูง อีกข้อหนึ่งคือ ฉันจะไม่รับคดีที่มีประวัติอาชญากรรมมาก่อนค่ะ”

ยาราพยักหน้า “ตกลงค่ะ ฉันเข้าใจ แต่ฉันก็เข้าใจด้วยว่าการแพ้คดีนี้จะส่งผลต่ออาชีพของคุณ ฉันหวังว่าคุณจะพิจารณามันอย่างรอบคอบนะคะ”

ยาราพูดประโยคที่ถูกไตร่ตรองมาแล้ว เธอไม่ได้พูดว่าจีน่าจะไม่รับคดีนี้เพราะอาชีพของเธอ กลับกัน ยาราแนะนำให้เธอคิดเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนแทน นั่นทำให้จีน่ามองเธอในมุมที่ต่างออกไป

จีน่าหัวเราะแล้วตอบกลับมา “คุณเป็นคนที่ฉลาดมากเลยค่ะ มันไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่เคยกังวลเรื่องอาชีพของฉันอยู่แล้ว”

ยาราถามกลับมาอย่างสงสัย “ทำไมล่ะคะ?”

“ฉันควรจะถูกเลื่อนขั้นให้เป็นผู้ช่วยทนายระดับสูงมาตั้งแต่ปีก่อนหน้านี้แล้ว พวกคุณรู้ไหมคะทำไมฉันถึงติดอยู่กับตำแหน่งนี้? ตลอดหลายปีมานี้ ฉันไปไหนมาไหนกับเพื่อนร่วมงานทั้งหมดก็เพราะเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น นั่นก็เป็นเพราะความกดขี่จากพวกกลุ่มคนที่มีอำนาจอย่างคุณสองคนไงคะ! ฉันขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่าคุณสองคน มันก็เป็นแค่การเปรียบเทียบเฉย ๆ น่ะคะ ฉันไม่ค่อยเป็นมิตรกับกลุ่มคนที่มีอำนาจสักเท่าไหร่”

จีน่าเป็นคนพูดตรงไปตรงมา

ฉันครุ่นคิดสักพักก่อนจะตอบกลับไปอย่างอ่อนโยน “ไม่เลยค่ะ ครั้งนี้จะไม่มีคนที่มีอำนาจมาข่มขู่คุณได้ แค่เป็นตัวของคุณเองค่ะ!”

ได้ยินดังนั้น เธอก็ถามกลับมาอย่างมีความสุข “คุณชอว์ที่แสนโด่งดังใจดีขนาดนี้เลยหรือนี่?”

ยารายิ้มแล้วพูด “อำนาจของพวกเราไม่ได้มีไว้รังแกคนอื่นหรอกนะคะ ทนายเยล แคโรไลน์กับฉันใช้สถานะของเราเพื่อปกป้องพวกเราเองก็แค่นั้น ปกติพวกเราจะไม่แสดงอำนาจของพวกเราถ้าไม่จำเป็นค่ะ”

ได้ยินแบบนั้น จีน่าก็มองมาที่ฉัน จู่ ๆ เธอก็ถามฉันขึ้นมา “คุณค่อนข้างแตกต่างจากที่ผู้คนพูดกันนะคะ”

“ผู้คนเขาพูดเกี่ยวกับฉันว่าอย่างไรเหรอคะ?”

“ก็เป็นคนใจดำน่ะคะ” เธอตอบ

ฉันถึงกับพูดไม่ออก

หลังจากแยกกับจีน่าแล้ว ยาราอยากไปพบรุ่นพี่ของเธอ ฉันเลยไปที่สถานีตำรวจเป็นเพื่อนเธอ แล้วรอเธออยู่ที่หน้าประตู

ฉันได้ถามชื่อของเธอมาก่อนหน้านั้นแล้ว มันเป็นชื่อที่ค่อนข้างงดงามเลยทีเดียว คาริสซ่า จอห์นสัน

ฉันเกิดรู้สึกเบื่อระหว่างที่ยืนรออยู่หน้าสถานีตำรวจ หลังจากนั้นสักพัก จู่ ๆ มาร์ตี้ก็โทรมาหาฉัน การที่เขาโทรมาหาฉันในช่วงเวลานี้ น่าจะเป็นการชวนฉันไปดื่มที่ผับด้วยแน่!

และอย่างที่คิดไว้เลย เขาถาม “ออกมาสนุกด้วยกันหน่อยไหม?”

“ฉันอยู่ที่สถานีตำรวจ” ฉันตอบ

เขาถามฉันกลับมาอย่างสงสัย “เธอไปทำอะไรที่นั่น?”

ฉันอธิบาย “รุ่นพี่ของยารามีส่วนเกี่ยวข้องในคดีฆาตกรรมน่ะ ฉันเลยมาเป็นเพื่อนเธอ คดีนี้ค่อนข้างวุ่นวาย ฉันไม่รู้ว่าคาริสซ่าจะเอาชนะเรื่องนี้ได้ไหม!”

มาร์ตี้ถามกลับมาด้วยน้ำเสียงมึนงง “เธอกำลังพูดถึงใครอยู่น่ะ?”

“รุ่นพี่ของยารา เธอชื่อ คาริสซ่า จอห์นสัน”

มาร์ตี้วางสายหลังจากพูดพึมพัม

“คนแปลกนี่” ฉันพูดกับตัวเอง

ฉันรออยู่สักพักหลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ แต่ยารายังคงอยู่ด้านใน ฉันเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาพวกเขาในสถานี

ในตอนนั้น ยาราอยู่ในห้องขัง ฉันได้ยินเสียงที่ไม่คุ้นเคยดังมาจากด้านใน ตอนที่ฉันเดินเข้าไปใกล้ประตู “คดีนี้ค่อนข้างยุ่งยาก ถ้าให้พูดตามตรงแล้ว นี่เป็นสิ่งที่ฉันหวังไว้น่ะ”

ยาราตกตะลึง “หมายความว่าอย่างไร?”

เธอไม่เคยคิดว่าคาริสซ่าจะหวังให้ตัวเองต้องตาย คดีนี้เริ่มซับซ้อนมากขึ้นแล้ว คาริสซ่าถามเธออย่างใจเย็น “ยารา เธอรู้ไหมว่าคนที่ตายคือใคร?”

ยาราถามกลับไปทันที “ใครเหรอ?”

“พี่ชายของฉัน”

น้ำเสียงของคาริสซ่านั้นนิ่งมาก เธอพูดอย่างใจเย็น “ฉันหวังให้เขาตายมาตลอด แต่ฉันก็ไม่ได้ฆ่าเขา! โชคร้ายที่คงไม่มีใครเชื่อมันหรอก ในตอนนั้นมีแค่พวกเราสองคน และหลักฐานก็ชัดเจนมาก ยิ่งไปกว่านั้น พ่อแม่แท้ ๆ ของฉันก็กล่าวหาฉันด้วยตัวของพวกเอง… มันเป็นคดีที่ไม่มีทางสู้ได้แน่นอน”

ความยากในการสู้คดีนี้ดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้นทีเดียว