จนกระทั่งมีเสียกเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นรบกวนบรรยากาศน่าอึดอัดใจนี้
สายนั้นมาจาก ลอเรน กรีน
แคโรประหลาดใจเล็กน้อย
ในขณะที่ฉันลังเลว่าจะรับสายของเธอดีไหม ดิกสันก็ชะโงกหน้ามามองเสียก่อน และเมื่อเห็นว่าชื่อที่โทรเข้ามาเป็นใคร คิ้วหน้าคู่นั้นก็ขมวดเข้าหากันทันที เสียงเข้มพูดติดรำคาญ “ในหัวของลอเรนก็มีแต่เรื่องของ แลนซ์ เกร็กเท่านั้นแหละ”
ดิกสันเรียกใช้คำว่า แลนซ์ เกร็ก แทนคำว่า ‘พี่ชาย’
บ่งความถึงความสัมพันธ์ที่ห่างเหินสำหรับสองคนนี้
การที่ดิกสันนอนอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ทำให้ฉันไม่อยากรับสาย แต่ลอเรนกลับไม่ยอมแพ้และเลือกโทรแบบวีดีโอคอลมาแทน
ร่างสูงที่เริ่มหงุดหงิดคว้าโทรศัพท์ของฉันไปพลันกดรับสาย “เธอมีธุระอะไรลอเรน?”
น้ำเสียงกร้าวที่ติดรำคาญนั้นทำให้ลอเรนตกใจไม่คิดว่าผู้เป็นพี่ชายจะใช้มันพูดกับเธอ พลางทำให้เธอได้แต่เอ่ยกลับอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “พี่รอง ฉันขอคุยกับพี่แคโรไลน์หน่อยนะคะ”
“เธอจะคุยกับพี่สะใภ้ตัวเองทำไม?”
ดิกสันเน้นย้ำสถานะของฉันต่อลอเรนอย่างไม่สนใจอะไร
ปลายสายชะงักไปนิด พลันเอ่ยอีกครั้ง “พี่สะใภ้ของฉันอยู่ไหนคะ?”
คนหน้านิ่งแต่อารมณ์คลุกกรุ่นไม่ยอมตอบ ทว่าถามโต้กลับคนเป็นน้อง “แล้วจะถามหาเธอไปทำไม?”
“ฉันโดนจับอยู่ที่สถานีตำรวจอีกแล้ว”
ดิกสันเงียบไป “...”
ลอเรนเริ่มเอ่ยปากอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงเศร้า “ฉันไม่กล้าบอกพี่ใหญ่ แล้วฉันก็กลัวว่าพี่จะด่าฉัน ฉันถึงอยากคุยกับพี่แคโรไลน์”
เสียงเข้มตอบกลับเพียงว่า “สมควรแล้ว”
“...”
ปลายสายเงียบลงก่อนเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “พี่รอง ได้โปรดช่วยฉันด้วยนะคะ”
“ช่วยเหลือตัวเองไปก็แล้วกัน”
ดิกสันตัดสายในลอเรนอย่างโหดร้าย พลางวางโทรศัพท์ลง การกระทำแบบนั้นของเขามันไม่น่ารักเลยซักนิด “ทำแบบนั้นไม่ดีเลยนะรู้ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ