ฉันมักจะพูดคุยกับซัมเมอร์เป็นการส่วนตัวอยู่เสมอ และหัวข้อหลัก ๆ นั้นก็เป็นเรื่องในอดีต ทว่าเมื่อเรื่องราวส่วนตัวนี้ถูกเปิดเผยออกมา มันก็จะดูไม่ดี โดยเฉพาะเมื่อมันถูกเปิดเผยต่อหน้าแซคคารี่และบลูสัน พวกเขาทั้งคู่ดูอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่นัก
ซัมเมอร์กับฉันตระหนักได้ทันทีว่าเราทั้งคู่ได้สร้างปัญาหาให้ตัวเองแล้ว!
พวกเราไม่ควรพูดเรื่องพวกนั้นออกมาเพื่อทำให้พวกเขาโมโห...
พวกเขาหึงงั้นเหรอ?!
ฉันไม่แน่ใจนักเพราะเรื่องเหล่านั้นคืออดีต อดีตที่แซคคารี่กับบลูสันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง
หรือบางทีพวกเขาจะใส่ใจเรื่องเหล่านั้น?!
ซัมเมอร์รีบยอมรับผิดและพูดขึ้น “แคโรแค่พูดอะไรไปเรื่อย! ฉันลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเคยพูดอะไรแบบนั้น มาเถอะ เดินไปตรงนั้นกันดีกว่า ฉันได้ยินลีโอพูดว่ามันมีสวนดอกลิลลี่อยู่ไม่ไกลข้างหน้านี้ พวกมันน่าจะบานแล้วในช่วงเดือนนี้ มันต้องสวยมากแน่ ๆ เลยค่ะ”
พวกเราไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ในช่วงเวลากลางดึกเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้บรรยากาศช่างกระอักกระอ่วนเหลือเกิน ดังนั้นฉันจึงรีบพูดแทรก “เดินไปดูกันเถอะค่ะ สวนดอกไม้ต้องสวยมากแน่ ๆ”
บลูสันส่งเบลล่าที่กำลังร้องไห้อยู่ให้แซคคารี่ คนข้างหลังอุ้มเธอไว้อย่างนุ่มนวล ในขณะที่ลูบหน้าและปลอบโยนเธอ ขณะเดียวกัน บลูสันก็กอดอกและมองมาที่เราด้วยสายตาที่สว่างราวกับไฟฉาย ประหนึ่งกำลังรอให้พวกเราแสดงอะไรออกมา
ดูเหมือนว่าฉันกับซัมเมอร์จะกลายเป็นนักแสดง นักแสดงมืออาชีพที่สร้างความบันเทิงให้กับพวกเขา ฉันเค้นเสียงหัวเราะและพูดว่า “เอาล่ะ มันเป็นความผิดพลาดของพวกเราเองค่ะ”
บลูสันมองซัมเมอร์ด้วยสายตาสงบนิ่ง ก่อนจะถามด้วยเสียงเย็นเยือก “คุณเข้าใจความอ่อนไหว จุดอ่อน ศักดิ์ศรี และรักที่เขาดื้อรั้น? ที่รัก ผมควรต้องทำอย่างไร?”
ฉันเกือบร้องไห้ “ฉันขอโทษนะคะ ฉันพูดเรื่องไร้สาระจริง ๆ!”
ฉันมองไปที่แซคคารี่ เขาไม่ต้องการให้ฉันไปอยู่ในจุดที่ยากลำบาก เขารอสักครู่ก่อนจะพูดกับบลูสัน “สตีเฟน เดินไปที่สวนดอกไม้กันดีกว่า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ