“มันหิวเหรอ?” ฉันถามอีก
ตอนนี้ระหว่างดิกสันกับฉันมีเพียงหน้าต่างกั้นเท่านั้น ฉันจะเดินออกไปคุยกัยเขาตรง ๆ เลยก็ได้ แต่ก็ไม่กล้าพอ
แคโรไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่
แค่รู้ว่าเธออาจจะใจอ่อนได้ถ้าก้าวเท้าออกไป
ดิกสันตอบกลับมา “ไม่หรอก มันพึ่งกินปลาในสวนหลังบ้านไปเองมั้ง”
“อ๋อ ในสวนมีปลาเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ฉันรู้ว่าคำถามแบบนั้นอาจจะดูไร้สาระ แต่ฉันแค่อยากจะพูดคุยกับเขาดี ๆ แบบนี้ และโชคดีที่เขาไม่ได้เมินเฉย “มันมีแต่ปูต่างหาก”
ปูเหรอ...
เขาเลี้ยงพวกมันไว้เพื่อ เกวน เวิร์ท เหรอ?
เขาพา เกวน เวิร์ท มาที่นี่บ่อย ๆ หรือเปล่า?
‘โอ้’ แคโรไม่รู้ตัวเลยตัวเองว่าตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวังและแผ่วเบาขนาดไหน พลางหลุดปากพูดสิ่งที่คิดอยู่ออกไป “เกวน เวิร์ท เคยพูดว่าเธอชอบกินปู”
มือหนาชะงักพลันหยุดลูบกลุ่มขนสีส้มตรงหน้า ดิกสันถอนหายใจเล็กน้อยก่อนอธิบาย “ผมไม่เคยพาเธอมาที่นี่ และไม่ได้เลี้ยงมันไว้ให้เธอ”
“งั้นเพื่อใคร?” ฉันถามกลับอย่างลืมตัว
ดิกสันค่อย ๆ เบนสายตามามองฉัน การกระทำแบบนั้นทำให้ฉันยิ้มฝืน “อย่าบอกนะว่าเพื่อฉันน่ะ ฉันเกลียดปูที่สุด”
“อะไรนะ?” ดิกสันอึ้งไป
เห็นแบบนั้นฉันจึงเลือกที่จะอธิบายออกไปตรง ๆ “ฉันไม่ชอบกินปู มันทั้งคาวแล้วก็มีแต่เปลือกแข็ง ๆ แต่ฉันได้ยินเกวน เวิร์ท พูดว่าคุณชอบมัน เพราะอยากเห็นคุณมีความสุข ฉันถึงทำแต่เมนูปูตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ทว่าคุณกลับไม่กินมันเลย!”
เมื่อมองย้อนกลับไป ก็เห็นภาพตัวเองในสามปีก่อนที่ยอมโอนอ่อนให้เขาไหลวนเข้ามาในความทรงจำอีกครา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ