หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 79

ดิกสันหยุดมือที่กำลังรัดเข็มขัดให้ฉันทันที เราสองคนหันมามองหน้ากันอย่างตกใจ ฉันแทบไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน

ชัคถอนหายใจก่อนอธิบาย “คืนก่อน คุณคอนเนอร์ตกลงไปในทะเลสาบ คนอื่น ๆ ไปถึงที่นั้นช้าไป ทำให้ช่วยเขาไว้ไม่ทันครับ ส่วนตอนนี้ตระกูลคอนเนอร์กำลังจะจัดงานฌาปนกิจศพ และพวกเขาเชิญคุณด้วย”

ฉันถามกลับทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้สติ “งานจะจัดขึ้นเมื่อไหร่?”

“วันนี้ครับ” ชัคตอบ

หญิงสาวแทบช็อก “ทำไมเร็วขนาดนั้น?”

“เพราะคุณคอนเนอร์ ยังไงดีล่ะ เพราะเขาเป็นลูกนอกสมรสสำหรับคนในตระกูล เพราะฉะนั้นจึงไม่มีใครรู้ถึงการมีตัวตนของเขา พร้อมทั้งตระกูลคอนเนอร์คงอยากปิดข่าวให้ไวที่สุด...”

ฉันพูดแทรก “ชัค ไปเจรจากับตระกูลคอนเนอร์ ไกล่เกลี่ยให้พวกเขามอบอำนาจการจัดงานฌาปนกิจให้เรา แล้วเรายินดีจะสานต่อความสัมพันธ์ทางธุรกิจที่ดีระหว่างสองบริษัทตลอดปีนี้”

“ได้ครับ” ชัครีบตอบ

หลังจากที่วางสายไป ฉันยังคงนั่งนิ่งไม่สามารถดึงสติกลับมาได้ มือหนาแตะลงข้างแก้มเนียนแผ่วเบา “ผมยืนยันได้เลยว่า โจเซฟ คอนเนอร์ นั้นต่างออกไปจากลูกชายอีกสองคนของตระกูลคอนเนอร์ เขาไม่ได้ฝักใฝ่อยากจะได้อยากจะมีในทางธุรกิจ ผมเคยถามเขาว่าทำไมถึงกลับไปอยู่กับพวกคอนเนอร์ เขาบอกว่า เขาไม่สามารถลบคนคนหนึ่งออกไปจากใจได้”

“และคน คนนั้นก็ไม่ใช่ฉัน” ฉันบอกกับดิกสันด้วยน้ำตาที่รื่นริน

ซัมเมอร์ จาคอปส์ จะทรมานขนาดไหนถ้ารู้ว่าโจเซฟไม่ได้มีชีวิตอยู่แล้ว?

“ผมรู้ เขาเล่าเรื่องอนาคตที่เคยวาดฝันให้ผมฟังด้วยสีหน้าที่มีความสุข แถมยังบอกอีกว่าจะต้องแต่งงานกับเธอคนนั้นให้ได้ แม้แต่คนอย่างผมยังรู้สึกได้ถึงความรู้สึกของเขา จากทายาทคอนเนอร์ทั้งหมด ผมเลือกเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้สัญญา ผมก็วางแผนให้เขาเซ็นสัญญากับตระกูลเกร็กอยู่แล้ว”

ดิกสันเงียบไปครู่หนึ่ง พลันถอนหายใจ “คุณก็รับรู้ถึงความจริงใจนั่น คุณยังช่วยเขาด้วยสัญญาของ ชอว์ คอปเปอเรชั่น ทั้ง ๆ ที่เขาควรจะได้ใช้ชีวิตที่สงบสุขในอนาคต แต่ความไม่แน่นอนในชีวิตนั้นเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา สุดท้ายแล้วเขาก็...”

ดิกสันไม่ได้พูดอะไรต่อ พลันสิ่งที่ซัมเมอร์เคยพูดกับฉันก็วกกลับเข้ามาในความคิด “ผู้ชายคนนั้น... เขาอาจจะดูเหมือนอันตพาล แต่เขาเป็นคนที่มีจิตใจงดงามมาก ๆ เลยนะ ฉันเข้าใจความอ่อนแอของเขา ความรู้สึกของเขา ศักดิ์ศรีของเขา และความกล้าของเขาผ่านความรักที่เขามี”

ชายที่พร้อมสละทุกอย่างในชีวิตเพื่อ ซัมเมอร์ จาคอปส์ นั้นไม่มีอีกแล้ว

หายไปอย่างไม่มีวันกลับ

เมื่อคิดถึงความรู้สึกเหล่านั้นแล้วหัวใจของฉันเจ็บจนแทบขาดใจ

เป็นเวลาเกือบเที่ยงวันเมื่อฉันกับดิกสันกลับมาถึงตัวเมือง ระหว่างที่ขับรถเข้าเมือง ชัคก็โทรกลับมารายงานว่า ตระกูลคอนเนอร์ นั้นยินดีเป็นอย่างมากที่จะแลกร่างของโจเซฟกับสัญญาหนึ่งปีของ ชอว์ คอปเปอเรชั่น

และพวกเขาก็คงไม่เข้าร่วมงานฌาปนกิจเป็นแน่

หลังจากที่ลังเลอยู่นาน ในที่สุดฉันก็มีความกล้าพอที่จะโทรหาซัมเมอร์ ซักพักเธอก็รับสายด้วยน้ำเสียงร่าเริง “เธอโทรมาหาฉันทำไมนะ? ให้ทายเหรอ เธอจะเลี้ยงข้าวกลางวันฉันใช่ไหมล่ะ?”

ฉันเริ่มพูดเสียงสั่น “ซัมเมอร์”

เพื่อนรักเริ่มจะสังเกตเสียงที่ผิดปกติของฉันได้ พลันเอ่ยถามทันควัน “เกิดอะไรขึ้น? ดิกสัน เกร็ก แกล้งเธออีกแล้วเหรอ? หรือว่าเรื่องอาการป่วย...”

ฉันหลับตาลงพลางบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด “ฉันเจอ โจเซฟ คอนเนอร์ ฉันเจอเขาตอนเช้าของเมื่อวานนี้ เขาบอกว่าเขาไม่เหมาะสมกับเธอ”

ซัมเมอร์ลังเลที่จะตอบกลับอยู่นาน “ฉันรู้ ฉันเข้าใจความอ่อนแอของเขา ความรู้สึกของเขา ศักดิ์ศรีของเขา ดังนั้นฉันถึงเข้าใจเขา แคโร เขาเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดฉันเคยพบเจอมา และฉันยอมรอเขากลับมาหาฉัน”

ความอ่อนแอ ศักดิ์ศรี และศักดิ์ศรี...

จริง ๆ แล้วซัมเมอร์เข้าใจโลกของโจเซฟมาโดยตลอด

เพราะเธออยู่ตรงนั้น และรอเขาอย่างอดทนเสมอมา

ทว่าท้ายที่สุด...

มันก็จบลงโดยไม่มีใครคาดคิด

แคโรพูดอะไรแทบไม่ออก “ซัมเมอร์ ฉันมีบางอย่างที่ต้องบอกเธอ หลังจากฟังจบแล้ว... ถ้าเธอเจ็บปวดก็ปล่อยมันออกมานะ”

มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดปลอบใจเธอในตอนนี้อีกแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงที่จริงจังของฉัน ดูเหมือนว่าซัมเมอร์เริ่มจะเข้าใจถึงสิ่งที่จะสื่อ “แคโร เกิดอะไรขึ้นกับเขา?”

“โจเซฟเสียแล้ว”

ตุบ! ฉันได้ยินเสียงโทรศัพท์หล่นลงบนพื้นดังลั่น