ฉันต้องเข้าข้างแอนดรูแน่นอนอยู่แล้ว
ฉันไม่อยากเห็นเขาต้องกลายเป็นอย่างดิกสันในอดีต...
ยิ่งไปกว่านั้น ฉันหวังว่าเอเลนจะมีใครสักคนอยู่เคียงข้างเธอ ด้วยเหตุนั้น ฉันจึงได้ตัดสินใจเงียบ ๆ ภายในใจ
“อื้ม คุณไปพักผ่อนก่อนดีกว่าค่ะ”
ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหาผู้ช่วย
[แคโรไลน์: ส่งคนไปจับตาดูควินซี่เอาไว้ หากมีการเคลื่อนไหวให้รายงานฉันทันที!]
ฉันจะไม่ยอมให้ควินซี่ก่อความยุ่งเหยิงอีกแล้ว!
เมื่อเดินขึ้นไปชั้นบน ฉันก็เห็นว่าแซคคารี่ยังคงหลับอยู่ในห้องนอน ในขณะที่ฉันผลักประตูเดินเข้าไป ร่างสูงก็ลืมตาขึ้นและมองมาที่ฉัน
ฉันขำและถามเขา “คุณตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ?”
“ตั้งแต่ที่เธอกลับมาบ้าน” เขาตอบ
ฉันมาดูแซคคารี่ตั้งแต่ที่ฉันเพิ่งกลับมาถึงคฤหาสน์
“ฉันปลุกคุณหรือเปล่า?”
เขาส่ายหน้า และถาม “ใครอยู่ข้างล่าง?”
“เอเลนค่ะ เอเลนกับเจดจะอยู่ที่นี่สักพัก อีกอย่าง สิ่งที่มาร์ตี้พูดที่โรงพยาบาล... ฉันรู้ว่าเขาจงใจพูดแบบนั้นใส่เรา อย่าไปใส่ใจเลยนะคะ ฉันรู้ดีว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควร ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ”
แซคคารี่ส่งเสียงเบา ๆ ในลำคอเป็นการตอบรับ
ฉันนึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่เขาพูดข้างทะเลสาบ
ฉันไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นในความคิดเขา เขาหึงหวงทำไมกัน? มันช่วยไม่ได้ที่ฉันจะนึกถึงเรื่องของดิกสัน ไม่ว่าแซคคารี่จะตั้งใจพูดถึงดิกสันหรือไม่ ฉันก็เชื่อว่าฉันควรแสดงให้แซคคารี่ได้เห็นถึงความตั้งใจแน่วแน่ที่ฉันมี!
ฉันหอมแก้มเขาอย่างแผ่วเบา และพูดด้วยท่าทีสบาย ๆ “ฉันเป็นภรรยาของคุณ ฉันไม่ได้รักดิกสันอีกแล้ว ไม่ว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา มันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน”
แววตาเขาดูนุ่มลึกในขณะที่เอ่ยถาม “จริงเหรอ?”
“คุณชิค คุณกังวลเรื่องอะไรเหรอคะ?”
แซคคารี่เอียงหน้าเล็กน้อย ฉันหอมเขาอีกครั้งก่อนจะพูด “จริงสิคะ”
“ยัยบ๊อง” แซคคารี่พูดด้วยรอยยิ้ม
ฉันจงใจแซวเขา “คุณยิ้มอะไรคะ?”
ร่างสูงเหล่มอง “มันสนุกที่ได้แกล้งฉันใช่ไหมล่ะ?”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า สามีของฉันนี่น่ารักเสียจริง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ