หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 804

“คุณชอว์คะ มันไม่มีอะไรยุติธรรมในชีวิตหรอกนะคะ แน่นอนว่าฉันเป็นทนาย และหลายปีที่ผ่านมานี้ฉันมีคดีมากมายที่ฉันเก็บความลับของพวกเขา มีบางครั้งที่ฉันถูกข่มขู่โดยพวกคนที่มีอำนาจ แต่ฉันไม่เคยหวาดหวั่นเลย มันไม่ใช่เพราะว่าฉันไม่กลัวนะคะ แต่ว่าฉันไม่มีอะไรเลยต่างหาก เพราะฉะนั้น ฉันเลยไม่ต้องกลัวอะไร ฉันไม่แน่ใจว่าคุณเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนไหมว่าคนที่ไม่มีศีลธรรมจะไม่กลัวต่ออะไรอยู่แล้ว”

มันมีความรู้สึกของความเศร้าปรากฏขึ้นในแววตาของจีน่าตอนที่เธอพูด

ทำไมเธอถึงแสดงความเศร้าออกมานะ?

ฉันกำลังจะอ้าปากพูดอะไรออกมา แต่ก่อนที่จะพูดออกมาได้ จู่ ๆ เธอก็พูดต่อ “ฉันมาเป็นทนายก็เพราะฉันอยากช่วยคนบริสุทธิ์ที่โดนปรักปรำเหมือนกับแม่ของฉันในอดีต…”

จีน่าหยุดลงชั่วครู่ก่อนจะหัวเราะออกมา “ฉันพูดมากเกินไปแล้ว! ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะทำสุดความสามารถในคดีของคาริสซ่าค่ะ แต่ฉันจะทำสุดอำนาจที่ฉันมีเท่านั้นนะคะ คุณจะหวังพึ่งพาฉันเกินไปไม่ได้”

ฉันพยักหน้าขอบคุณเธอ เธอเสริมต่ออีกเล็กน้อย “ฉันรู้ว่าควินซี่บริสุทธิ์ค่ะ แต่ดิกสันต่อต้านเธอ เธอเลยปกป้องเขา”

“สิ่งนี้จะขัดกับความเชื่อของคุณไหมคะ?” ฉันถาม

“ฉันไม่ใช่คนชอบอวดค่ะ และควินซี่ก็ไม่ใช่คนดีอย่างที่จะคิดไว้ด้วย ฉันก็แค่อยากจะช่วยคู่หมั้นของฉัน”

ฉันถามเธออกไปโดยไม่ได้คิด “คุณชอบดิกสันเหรอคะ?”

จีน่าส่ายหน้าแล้วอธิบาย “มันไม่ใช่ว่าฉันชอบเขาหรอกค่ะ แต่ฉันกำลังจะอายุสามสิบแล้ว ฉันต้องสร้างครอบครัว และดิกสันก็เป็นคนที่เหมาะสม เขาดีกับฉันมาก่อนนั้นด้วย มันเลยถือว่าเป็นการตอบแทนความใจดีของเขา”

แน่นอนว่าจีน่าเป็นหญิงสาวที่อายุเยอะกว่า ดิกสันไปช่วยเหลืออะไรเธอจนเธอต้องติดหนี้เขานะ?!

ฉันสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามออกไป

จีน่าและฉันเดินกลับไปที่กลุ่มคนอีกครั้ง ฉันกอดแขนแซคคารี่แล้วกระซิบกับเขา “กลับบ้านกันเถอะค่ะ”

แซคคารี่จับมือฉัน แล้วจู่ ๆ ดิกสันก็มองมาทางเรา ฉันยิ้มเป็นพิธีให้เขาแล้วออกมากลับแซคคารี่

ตอนที่ฉันเดินขึ้นรถ ฉันบอกแซคคารี่ “ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณถึงไม่อยากให้ฉันไปยุ่งกับเรื่องนี้ แต่มาร์ตี้ขอให้ฉันช่วยคาริสซ่าค่ะ”

แซคคารี่ถามอย่างเข้าใจ “เธออยากไปเจอคาริสซ่า”

“อืม ฉันอยากจะไปเยี่ยมเธอหน่อยน่ะค่ะ”

ฉันจะไม่เข้าไปพัวพันกับคดีของควินซี่ แต่ฉันอยากไปเจอคาริสซ่า ฉันไม่แน่ใจว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมให้ความร่วมมือกับการสืบสวน ถ้าเธอปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือ เธอจะต้องถูกพิจารณาว่าเป็นคนผิดแน่

ฉันขับรถไปที่สถานีตำรวจ และตำรวจก็พาเธอออกมาพบฉัน เธอมีรูปร่างผอมและสูง แต่เธอดูซีดเซียวมาก

เธอมีความคล้ายคลึงกับควินซี่ พวกเธอทั้งสองมีลักษณะที่บอบบางและอ่อนแอ มันดูเหมือนว่าเธอจะล้มลงถ้าเกิดถูกลมพัดใส่

คาริสซ่าสวมแว่นตา เธอมองมาที่ฉันเป็นเวลานานก่อนจะพูดอะไรขึ้นมา “ฉันรู้จักคุณ จริงสิ ฉันเคยเห็นคุณจากอินเตอร์เน็ต”

ฉันปรากฏอยู่บนอินเตอร์เน็ตประมาณสองสามครั้ง

ฉันพูดกลับไปตามตรง “ฉันเป็นเพื่อนของยาราค่ะ”

เธอพูดอย่างรับรู้ “ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะคะ”

“จีน่าบอกว่าคุณไม่ยอมให้ความร่วมมือกับการสืบสวนเหรอคะ?”

เธอส่ายหน้าแล้วพยักหน้า “จู่ ๆ ฉันก็ไม่อยากรู้ความจริงอีกต่อไป ฉันเดาว่ามันน่าจะเป็นเรื่องดีที่ได้อยู่ที่นี่น่ะค่ะ”

“ทำไมล่ะคะ?”

“คุณชอว์คะ ถึงแม้ว่าฉันจะถูกปล่อยตัวออกไป โลกข้างนอกก็เป็นเหมือนกับนรกอยู่ดี” คาริสซ่าพูด

“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณหมายความว่ายังไง” ฉันพูดกลับไป

“โลกใบนี้มันมืดมนเกินไปสำหรับฉัน” เธอพึมพำ

ฉันพูดอย่างคาดเดา “คุณรู้สึกผิดหวังกับโลก คุณเลยอยากอยู่ในคุกเหรอคะ? คาริสซ่า นั่นเป็นความผิดพลาดนะ”

“คุณชอว์ คุณหาความจริงได้ไหมคะ?” เธอถาม

จีน่าบอกว่ามันยากที่จะพลิกคดีนี้ หลักฐานทั้งหมดมันต่อต้านเธอ

ฉันตอบ “เราต้องการเวลาเพิ่มสักหน่อยน่ะค่ะ”

คาริสซ่ากลับเข้าไปในโลกของเธอ

“ฉันคิดทบทวนมาตลอดสองสามวันนี้ ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่เคยได้รับความเห็นใจจากครอบครัวของฉันเลย ฉันพยายามที่สุดเพื่อที่จะคิดในแง่ดีและใช้ชีวิตของฉัน แต่ฉันเหนื่อยกับมันแล้วค่ะ… ขอโทษนะคะ ฉันไม่อยากจะบ่นกับเรื่องทุกเรื่อง แต่ฉันคิดว่าที่นี่มันค่อนข้างดีทีเดียวเลยล่ะค่ะ”

คาริสซ่าเติบโตมาพร้อมกับการรับมือกับการถูกข่มเหง แต่เธอก็กลายมาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่สุดยอดได้ ถึงอย่างนั้นแล้ว เธอก็ยังคงรู้สึกเศร้าและใช้ชีวิตกับความสิ้นหวังมาตลอด

เธอคิดว่าการใช้ชีวิตบนโลกเป็นนรกไปแล้ว