วันรุ่งขึ้น ฉันตื่นสายเพราะกว่าจะได้นอนก็เกือบฟ้าสางแล้ว ถึงอย่างนั้นแซคคารี่ก็ยังตื่นเช้ากว่าฉัน เขามีเรื่องด่วนที่ต้องไปทำ ดังนั้นเขาจึงสั่งผู้ช่วยแยร์ให้ขับรถพาเขากลับไปยังเมืองถง
ฉันรู้เรื่องนี้ตอนที่ตื่นขึ้นมา แซคคารี่อธิบายเรื่องนี้เอาไว้ในกระดาษโน๊ตที่เขาทิ้งไว้ให้ฉัน ซึ่งนั่นเป็นนิสัยที่ดีอย่างหนึ่งของเขา
ฉันลุกขึ้นไปเปลี่ยนเป็นชุดที่เข้ากับอากาศในเดือนพฤษาคม เมื่อเดินลงมาข้างล่าง แอนดรูกับเจดก็กำลังกินอาหารเช้าด้วยกันอยู่ ฉันถามด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ “เอเลนไปไหนคะ?”
“หล่อนออกไปตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว ดูเหมือนหล่อนจะไม่อยากอยู่ในบ้านหลังเดียวกันกับฉัน ฉันตั้งใจว่าจะออกไปตามหาหล่อนทีหลัง ขอฝากเจดไว้กับเธอด้วยนะ”
“ฉันดูแลเด็กถึงสามคนไม่ได้หรอกนะคะ ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีลูกสุนัขอีกสองตัว เดี๋ยวฉันก็ต้องไปแล้ว พวกเรามีพี่เลี้ยงเด็ก แต่เธอคงไม่สามารถรับมือกับพวกเขาทั้งสามได้ ไว้ฉันจะให้ผู้ช่วยส่งพี่เลี้ยงมาที่นี่อีกคน”
แอนดรูถาม “ราฟกับเบลล่ายังไม่ตื่นอีกเหรอ?”
“น่าจะนะคะ เพราะพี่เลี้ยงยังคงอยู่ในห้อง”
พี่เลี้ยงคือ ผู้ดูแลหลักของเด็ก ๆ ทั้งสองคน
“โอเค มานั่งกินข้าวเช้าด้วยกันสิ” แอนดรูชวน
นี่มันมื้อเช้าฟรี ฉะนั้น ฉันก็ควรจะกิน!
ฉันนั่งลงข้างเจด ก่อนเธอจะแบ่งไข่ครึ่งหนึ่งมาให้ฉัน
“เจดเป็นเด็กดีจังเลยน้า” ฉันชม “พวกเราควรจะแบ่งปันอาหารให้กับครอบครัวและเพื่อนพ้องอยู่เสมอนะคะ”
แอนดรูกรอกตา “ย้อนแย้งเหลือเกิน”
“ชิ” ฉันเอ่ย “ไม่ใช่เรื่องของพี่”
“แอนดรู อย่าพูดแบบนั้นสิคะ” เจดเข้าข้างฉัน
เจดไม่เคยเรียกแอนดรูว่า ‘ปะป๊า’ เลย
“ก็ได้ ดื่มนมให้หมดซะ” แอนดรูสั่ง
หลังมื้อเช้า พี่เลี้ยงก็พาเด็กทั้งสองลงมาข้างล่าง ในตอนนั้นฉันก็คิดได้ว่ามันคงเหนื่อยเกินไปสำหรับเธอที่จะดูแลเด็กถึงสองคน
ฉันรีบไปอุ้มราฟมาจากเธอ และพูดขึ้น “ฉันจะให้ผู้ช่วยส่งพี่เลี้ยงอีกคนมาช่วยคุณนะคะ”
“คุณนายชิค ฉันไหวค่ะ ขอบคุณมาก”
ฉันพยักหน้า ก่อนจะอุ้มราฟไปที่สวน ส่วนพี่เลี้ยงอุ้มเบลล่าเดินตามหลังฉันมา ในขณะเดียวกัน ลูกสุนัขทั้งสองก็เดิมตามพวกเรามาด้วย
ชัคส่งลูกสุนัขมาให้เราสองตัว ตัวแรกเป็นพันธุ์โกลเด้ลรีทรีฟเวอร์ และอีกตัวเป็น อลาสกัน มาลามิวท์ โดยทั้งสองนั้นเป็นสุนัขพันธุ์ใหญ่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ