หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 813

"ฉันเปียกโชกเลย” ยาราครวญ “เธอมารับฉันที่นี่ได้ไหม? เอาเสื้อผ้าแห้ง ๆ มาด้วยนะ”

ฉันหยิบเสื้อโค้ทมาจากในรถและยัดมันใส่กระเป๋า ก่อนจะหยิบร่ม และเดินขึ้นเขาไป ท้องฟ้าช่างมืดมิดและมีฝนตกหนัก ถึงอย่างนั้น ฉันก็ไม่ได้กลัวอะไรเพราะบอดี้การ์ดของฉันอยู่ห่างไปเพียงแค่สิบเมตร

ฉันเดินไปได้ประมาณสิบนาที ก็เห็นใครบางคนภายใต้ร่มสีแดงกำลังเดินมาทางฉันจากไกล ๆ ร่มคันนั้นสีแดงสดราวกับถูกย้อมไปด้วยเลือด ทว่ามันกลับงดงามนัก

เป็นชายร่างสูงที่ถือร่มคันนั้น ฉันเห็นว่าเขาสวมเสื้อโค้ทตัวใหญ่พร้อมด้วยสเวตเตอร์สีขาวข้างใน

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เป็นช่วงเดือนพฤษภาคม ถึงแม้จะมีฝนตกหนัก แต่มันก็ร้อนเกินกว่าจะแต่งตัวเช่นนั้น ฉันคิดว่าเขาคงเป็นคนแปลก ๆ

ฉันหยุดเดินเพื่อรอให้เขาเดินผ่านไป ฉันคิดว่าฉันควรให้เขาเดินไปก่อน ก่อนที่จะเดินผ่านเขาขึ้นภูเขาไป

เขาใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แต่ฉันกลับเห็นหน้าเขาได้ไม่ชัดเจนนัก

แม้กระทั่งตอนที่เขามาหยุดยืนหน้าฉัน ฉันก็มองไม่เห็นหน้าเขา ใบหน้าส่วนใหญ่ของเขาถูกร่มปกคลุมเอาไว้ ทำให้ฉันเห็นเพียงคางและหุ่นอันทรงเสน่ห์ของเขาเท่านั้น

ฉันถามด้วยความสับสน “ทำไมคุณไม่เดินต่อล่ะคะ?”

ทำไมเขาถึงมาหยุดตรงหน้าฉัน?!

เขาถามอย่างนุ่มนวล “เราอยู่ห่างจากตีนเขาแค่ไหนเหรอครับ?”

เขามีน้ำเสียงที่ไพเราะและอ่อนหวาน

“ฉันใช้เวลาสองชั่วโมงกว่าจะขับรถมาถึงที่นี่ค่ะ” ฉันตอบ

เขาถอนใจ “ดูเหมือนผมต้องใช้เวลาเดินอีกกว่าห้าหรือหกชั่วโมงสินะ”

ในตอนแรก ฉันคิดว่าจะเสนอขับรถไปส่งเขาตอนที่ฉันลงมาจากภูเขา แต่ว่าหลังจากที่ได้พิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ฉันก็ตัดสินใจที่จะไม่เข้าไปยุ่ง

“ถ้างั้น”

ทันใดนั้นเขาก็ถามขึ้น “คุณครับ ทำไมคุณถึงจะขึ้นไปบนเขาล่ะครับ?”

ฉันถามกลับ “ทำไมคุณถึงเดินลงมาจากเขาล่ะคะ?”