หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 814

ชายคนนั้นเดินผ่านบอดี้การ์ดด้านหลังฉันไปด้วยท่าทางอันสง่างาม ไม่นานหลังจากนั้น รูปร่างของเขาก็หายไปในความมืด ฉันละสายตาออกมาและเดินขึ้นเขาต่อ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดฉันก็พบยารา เธอมองฉันด้วยใบหน้าที่น่าสงสาร ผมยาวของเธอเปียกโชกและยุ่งเหยิง ฉันรีบเดินเข้าไปหาเธอและกางร่มให้ ก่อนจะส่งเสื้อผ้าที่เอามาให้เธอ

ยาราตัวสั่นพร้อมถอนใจ “ฉันหนาวจะตายอยู่แล้ว!”

เธอเดินตามฉันลงเขามา เราสองคนไม่สามารถหลบฝนอยู่ภายใต้ร่มคันเดียวกันได้ ดังนั้นบอดี้การ์ดฉันจึงรีบเคลื่อนไหวและยื่นร่มให้พวกเราอีกคันอย่างรวดเร็ว ยารารับมันไปกางไว้เหนือหัวเธอ

เธอพูดด้วยความซาบซึ้ง “ขอบใจนะ เธอช่วยชีวิตฉันไว้เลย!”

“ฮ่า ๆ” ฉันหัวเราะ “นั่นไม่จริงจังเกินไปหน่อยเหรอ?”

“เธอช่วยฉัน! เธอไม่รู้หรอกว่าฉันกลัวแค่ไหนตอนที่เดินลงมา! ฉันเดินผ่านหลุมศพมากมาย มันแปลกมากที่มีหลุมศพอยู่ข้างทาง โคตรน่ากลัวเลย!”

ชายคนก่อนหน้าบอกว่าเขาขึ้นเขาไปพบเพื่อนเก่า

“ใครขอให้เธอไปขับรถเล่นกลางดึกกันล่ะ” ฉันเอ่ย

ยาราพูดเศร้า ๆ “ฉันอยู่ที่เมืองอู๋มาตลอด ฉันแทบไม่ได้กลับเมืองถงและสังสรรค์กับพี่ชายเลย! ฉันคิดถึงมันเหลือเกิน! ฉันคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องดีเลยที่ฉันแต่งงาน ฉันรู้สึกห่างเหินจากเพื่อน ๆ และชีวิตแบบเดิม

หลังจากที่ยารากับแลนซ์แต่งงานกัน เธอก็ย้ายมาอยู่เมืองอู๋ แต่เธอเพียงมาอยู่ที่เมืองอู๋เป็นการชั่วคราว แลนซ์เป็นนักเปียโน ดังนั้นเขาจึงต้องบินไปทั่วโลก มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะได้อยู่ที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน

ในช่วงเวลานั้น เธอคงจะเบื่อมาก

“เมื่อเธอรักใครสักคน เธอจะต้องเสียสละอยู่เสมอ ถึงอย่างนั้น เธอก็จะได้สิ่งสำคัญเป็นการตอบแทน อย่างน้อยเธอก็มีความสุขกับชายที่อยู่ข้างเธอ”

อย่างน้อยยาราก็ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว ในที่สุดเธอก็ได้รับรู้ถึงการเป็นเจ้าของ

“นั่นก็จริง” ยารากล่าวและถามขึ้นในทันที “นั่นใช่พี่ชายฉันหรือเปล่า?”

พวกเราเดินมาได้ไม่นานนัก ก่อนจะเห็นไฟหน้ารถกำลังขับมาจากด้านล่าง นาธานเดินนำหน้ามา พร้อมด้วยแลนซ์ที่อยู่ข้างหลัง ฉันกลั้นหัวเราะไม่อยู่ “เธอซวยแน่”

ยาราไม่อยากให้แลนซ์รู้เรื่องงานอดิเรกของเธอ แต่เธอก็ไม่คาดคิดว่าจะถูกจับได้ ไม่เพียงเท่านั้น นาธานก็เป็นคนพาเขามาที่นี่ด้วย!

นาธานเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับคบเพลิงในมือ เขาคำราม “ฉันโทรหาเธอตั้งหลายสาย แต่ทำไมโทรศัพท์เธอถึงแบตหมดได้ล่ะ? เธอทำให้ฉันเป็นห่วงแทบแย่! ไม่แค่นั้น ฉันยังขับไปเจอเข้ากับโคลนถล่มระหว่างทางด้วย! ฉันเป็นกังวลมาก! แล้วทำไมคุณชอว์ถึงมาอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?”

“ฉันมารับเธอน่ะค่ะ” ฉันอธิบาย

แม้แลนซ์จะมีท่าทีสงบ แต่แววตาอันเย็นชาของเขาก็ปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัด ถึงอย่างนั้น การกระทำของแลนซ์นั้นก็ช่างอ่อนโยน เขาถอดเสื้อโค้ทของตัวเองออก และสวมมันให้ยารา

เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เธอหนาวหรือเปล่า?”

ยาราสั่นหัว และถาม “ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”

“พี่ชายของเธอโทรมาถามว่าเธออยู่บ้านหรือเปล่า ในตอนที่ฉันปฏิเสธ เขาก็เริ่มประหม่า ดังนั้นฉันจึงตามเขาขึ้นภูเขามา ในระหว่างทาง เราก็เจอเข้ากับโคลนถล่ม ฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ”

แลนซ์ไม่ได้เอ่ยโทษยารา เขาให้ความเคารพเธออย่างที่สุดต่อหน้าทุกคน

“ฉันขอโทษนะคะ รถฉันเสีย” เธออธิบาย

“อืม กลับบ้านกันเถอะ” เขากล่าว

เราทั้งสี่เดินลงจากภูเขาด้วยกัน หนึ่งชั่วโมงต่อมา เราก็เดินผ่านบริเวณที่มีโคลนถล่ม ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน

ฉันรอให้พวกเขาไปก่อน ก่อนที่ฉันจะสตาร์ทรถ มันมีรถอยู่เจ็ด แปดคันที่ตามหลังฉันมา มันคงไม่สะดวกหากฉันจะนำหน้าไปขวางทางพวกเขา

เวลาผ่านไปพักใหญ่ และฉันก็เกือบลืมไปแล้วว่าเมื่อไหร่กันที่ฉันเริ่มพาบอดี้การ์ดจำนวนมากติดตามมาด้วย ฉันเริ่มทำแบบนี้ก็เพราะดิกสัน

ในตอนแรก ฉันมีบอดี้การ์ดอยู่รอบตัวเพื่อคอยคุ้มกันฉันจากเขา

สุดท้ายแล้ว ฉันก็เคยชินกับมัน