หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 814

ชายคนนั้นเดินผ่านบอดี้การ์ดด้านหลังฉันไปด้วยท่าทางอันสง่างาม ไม่นานหลังจากนั้น รูปร่างของเขาก็หายไปในความมืด ฉันละสายตาออกมาและเดินขึ้นเขาต่อ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดฉันก็พบยารา เธอมองฉันด้วยใบหน้าที่น่าสงสาร ผมยาวของเธอเปียกโชกและยุ่งเหยิง ฉันรีบเดินเข้าไปหาเธอและกางร่มให้ ก่อนจะส่งเสื้อผ้าที่เอามาให้เธอ

ยาราตัวสั่นพร้อมถอนใจ “ฉันหนาวจะตายอยู่แล้ว!”

เธอเดินตามฉันลงเขามา เราสองคนไม่สามารถหลบฝนอยู่ภายใต้ร่มคันเดียวกันได้ ดังนั้นบอดี้การ์ดฉันจึงรีบเคลื่อนไหวและยื่นร่มให้พวกเราอีกคันอย่างรวดเร็ว ยารารับมันไปกางไว้เหนือหัวเธอ

เธอพูดด้วยความซาบซึ้ง “ขอบใจนะ เธอช่วยชีวิตฉันไว้เลย!”

“ฮ่า ๆ” ฉันหัวเราะ “นั่นไม่จริงจังเกินไปหน่อยเหรอ?”

“เธอช่วยฉัน! เธอไม่รู้หรอกว่าฉันกลัวแค่ไหนตอนที่เดินลงมา! ฉันเดินผ่านหลุมศพมากมาย มันแปลกมากที่มีหลุมศพอยู่ข้างทาง โคตรน่ากลัวเลย!”

ชายคนก่อนหน้าบอกว่าเขาขึ้นเขาไปพบเพื่อนเก่า

“ใครขอให้เธอไปขับรถเล่นกลางดึกกันล่ะ” ฉันเอ่ย

ยาราพูดเศร้า ๆ “ฉันอยู่ที่เมืองอู๋มาตลอด ฉันแทบไม่ได้กลับเมืองถงและสังสรรค์กับพี่ชายเลย! ฉันคิดถึงมันเหลือเกิน! ฉันคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องดีเลยที่ฉันแต่งงาน ฉันรู้สึกห่างเหินจากเพื่อน ๆ และชีวิตแบบเดิม

หลังจากที่ยารากับแลนซ์แต่งงานกัน เธอก็ย้ายมาอยู่เมืองอู๋ แต่เธอเพียงมาอยู่ที่เมืองอู๋เป็นการชั่วคราว แลนซ์เป็นนักเปียโน ดังนั้นเขาจึงต้องบินไปทั่วโลก มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะได้อยู่ที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน

ในช่วงเวลานั้น เธอคงจะเบื่อมาก

“เมื่อเธอรักใครสักคน เธอจะต้องเสียสละอยู่เสมอ ถึงอย่างนั้น เธอก็จะได้สิ่งสำคัญเป็นการตอบแทน อย่างน้อยเธอก็มีความสุขกับชายที่อยู่ข้างเธอ”

อย่างน้อยยาราก็ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว ในที่สุดเธอก็ได้รับรู้ถึงการเป็นเจ้าของ

“นั่นก็จริง” ยารากล่าวและถามขึ้นในทันที “นั่นใช่พี่ชายฉันหรือเปล่า?”