หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 815

เนื่องจากฝนตก ฉันจึงค่อย ๆ ขับรถไปอย่างช้า ๆ ฉันขับไปได้ประมาณยี่สิบนาทีก่อนจะเห็นร่มสีแดงสดอยู่ด้านหน้า ชายร่างสูงเดินอยู่ภายใต้ร่มนั้นอย่างช้า ๆ

ฉันคิดสักครู่และตัดสินใจจอดรถข้าง ๆ เขา เขาจำฉันได้ ดังนั้นเขาจึงหันข้างมามองรถฉัน ฉันลดกระจกลง และยื่นข้อเสนอให้เขา “ติดรถไปกับฉันไหมคะ? ฉันจะพาคุณลงจากภูเขา”

เนื่องจากเขาเดินเท้า มันคงเป็นเวลารุ่งสางกว่าที่เขาจะลงจากภูเขาได้ ฉันขับรถ และรถฉันก็ว่าง อีกอย่าง ฉันมีบอดี้การ์ดที่ตามมาข้างหลัง ฉะนั้นฉันจึงไม่กลัวอันตรายใด ๆ ด้วยเหตุนั้น ฉันจึงเสนอพาเขาไปส่ง เพราะมันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย

เขายิ้ม “ผมขอจ่ายค่าโดยสารได้ไหม?”

ความคิดของเขานั้นช่างชัดเจน

“แน่นอนค่ะ คุณจ่ายตามที่คุณต้องการเลย”

ชายหนุ่มเก็บร่มและนั่งลงบนที่นั่งข้างคนขับ หลังจากเขาคาดเข็มขัด ฉันก็ขับรถลงจากภูเขา

พวกเราเงียบกันไปตลอดทาง จนกระทั่งยาราส่งข้อความมา

[ยารา: ก่อนหน้านี้พวกเราเจอผู้ชายกับร่มสีแดงกำลังเดินลงจากภูเขา พี่ชายฉันจอดรถและถามว่าเขาอยากติดรถไปด้วยไหม แต่เขากลับปฏิเสธเรา! แปลกคนจริง ๆ ใครจะเดินลงเขาท่ามกลางฝนตกหนักแบบนี้กัน? ไม่แค่นั้นนะ เขายังมีร่มสีแดงด้วย เมื่อฉันนึกถึงหลุมศพที่เจอ ฉันก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาเลย!]

ฉันหยุดรถที่ข้างทางเพื่ออ่านข้อความจากยารา หลังจากอ่านจบ ฉันก็วางโทรศัพท์ลงและพูดขึ้น “เพื่อนฉันอยู่ในรถคันข้างหน้า”

“อืม พวกเขามีเมตตาเสนอให้ผมติดรถไปด้วย”

น้ำเสียงของชายหนุ่มช่างไพเราะนัก

ฉันขับรถอีกครั้งและถาม “ทำไมคุณถึงปฏิเสธเขาคะ?”

“พวกเขาเป็นคนแปลกหน้าสำหรับผม ผมเป็นคนรอบคอบ ดังนั้นผมจึงไม่รับข้อเสนอของพวกเขา ทว่าคุณนั้นต่างออกไป นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่เราเจอกัน ผมจึงมั่นใจว่าคุณไม่เป็นอันตราย”

ชายคนนั้นช่างระวังตัวเหลือเกิน

เนื่องจากฉันไม่ได้ตอบอะไร เขาจึงเงียบไปสักครู่ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงชัดเจน “คุณผู้หญิง คุณมาจากเมืองอู๋หรือเปล่า?”

ฉันพยักหน้า และตอบสบาย ๆ “ใช่ค่ะ”

“ผมเคยอยู่ต่างประเทศ และเพิ่งกลับมาที่นี่ได้ไม่นาน ผมไม่ใช่คนท้องถิ่นของเมืองอู๋ แต่คนที่ผมรู้จักนั้นอยู่ที่เมืองนี้ ไม่แค่นั้นนะครับ ผู้หญิงที่ผมชอบตอนเด็ก ๆ ก็อยู่ที่เมืองนี้ด้วย”

ฉันถาม “เด็กผู้หญิงที่คุณชอบแต่งงานไปหรือยังคะ?”

“ครับ เธอแต่งงานแล้ว และดูมีความสุขมากด้วย” เขาตอบ

“โอ้” ฉันพูดเช่นนั้นและไม่รู้ต้องพูดอะไรต่อ ทันใดนั้นเขาก็ถามขึ้น “คุณผู้หญิง คุณแต่งงานหรือยังครับ? คุณมีลูกหรือเปล่า?”

“ค่ะ ฉันมีลูกแฝด”

เขาถอนใจ “คุณคงต้องมีความสุขมากแน่ ๆ”

จากต้นจนจบ เขาไม่ได้ถามชื่อฉันเลย เขาเพียงเรียกฉันว่าคุณผู้หญิงด้วยท่าทีที่สุภาพ

“อื้ม” ฉันกล่าว “ขอบคุณค่ะ”

ฉันคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดด้วยท่าทีไร้กังวล “เพื่อนฉันบอกว่าเธอเห็นหลุมศพสามหลุมบนภูเขา พวกเขาเป็นเพื่อนคุณเหรอคะ?”

เขาอธิบายด้วยเสียงสบาย ๆ “พวกเขาเสียไปหลายปีแล้วครับ และพวกเขาก็ไม่มีหลุมศพที่เหมาะสมเลย ดังนั้นผมเลยให้คนไปสร้างหลุมฝังศพให้พวกเขา มันเป็นสถานที่พักผ่อนสำหรับพวกเขาทั้งสาม แต่ผมก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะชอบหรือไม่”

“เพื่อนทั้งสามของคุณไม่มีครอบครัวเหรอคะ?” ฉันถาม

“พวกเขาเหรอครับ? พวกเขาไม่มีใคร” เขาพูดขึ้น และจู่ ๆ ก็หัวเราะขึ้นมา “พวกเขาใช้ชีวิตอย่างน่าเศร้า ดังนั้นผมจึงให้ที่พักผ่อนแก่พวกเขา”

“คุณนี่เป็นคนใจดีจังเลยนะคะ” ฉันเสริม

ฝนตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ มันไม่ใช่สภาพอากาศที่ดีที่จะขับรถต่อ ดังนั้นฉันจึงจอดรถที่ข้างทาง และรอให้ฝนเบาลงก่อนจะขับต่อ

มีเสียงกริ่งดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในรถ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้แสดงความไม่พอออกไป เสียงกริ่งดังขึ้นทีละน้อยและหนักหน่วงขึ้น จนฉันเริ่มรู้สึกเวียนหัว

ในหัวที่พร่ามัว ฉันคิดว่าฉันได้ยินเสียงคนแปลกหน้าพูดขึ้น “คุณคือคุณนายชิคสินะ...”