หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 815

เนื่องจากฝนตก ฉันจึงค่อย ๆ ขับรถไปอย่างช้า ๆ ฉันขับไปได้ประมาณยี่สิบนาทีก่อนจะเห็นร่มสีแดงสดอยู่ด้านหน้า ชายร่างสูงเดินอยู่ภายใต้ร่มนั้นอย่างช้า ๆ

ฉันคิดสักครู่และตัดสินใจจอดรถข้าง ๆ เขา เขาจำฉันได้ ดังนั้นเขาจึงหันข้างมามองรถฉัน ฉันลดกระจกลง และยื่นข้อเสนอให้เขา “ติดรถไปกับฉันไหมคะ? ฉันจะพาคุณลงจากภูเขา”

เนื่องจากเขาเดินเท้า มันคงเป็นเวลารุ่งสางกว่าที่เขาจะลงจากภูเขาได้ ฉันขับรถ และรถฉันก็ว่าง อีกอย่าง ฉันมีบอดี้การ์ดที่ตามมาข้างหลัง ฉะนั้นฉันจึงไม่กลัวอันตรายใด ๆ ด้วยเหตุนั้น ฉันจึงเสนอพาเขาไปส่ง เพราะมันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย

เขายิ้ม “ผมขอจ่ายค่าโดยสารได้ไหม?”

ความคิดของเขานั้นช่างชัดเจน

“แน่นอนค่ะ คุณจ่ายตามที่คุณต้องการเลย”

ชายหนุ่มเก็บร่มและนั่งลงบนที่นั่งข้างคนขับ หลังจากเขาคาดเข็มขัด ฉันก็ขับรถลงจากภูเขา

พวกเราเงียบกันไปตลอดทาง จนกระทั่งยาราส่งข้อความมา

[ยารา: ก่อนหน้านี้พวกเราเจอผู้ชายกับร่มสีแดงกำลังเดินลงจากภูเขา พี่ชายฉันจอดรถและถามว่าเขาอยากติดรถไปด้วยไหม แต่เขากลับปฏิเสธเรา! แปลกคนจริง ๆ ใครจะเดินลงเขาท่ามกลางฝนตกหนักแบบนี้กัน? ไม่แค่นั้นนะ เขายังมีร่มสีแดงด้วย เมื่อฉันนึกถึงหลุมศพที่เจอ ฉันก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาเลย!]

ฉันหยุดรถที่ข้างทางเพื่ออ่านข้อความจากยารา หลังจากอ่านจบ ฉันก็วางโทรศัพท์ลงและพูดขึ้น “เพื่อนฉันอยู่ในรถคันข้างหน้า”

“อืม พวกเขามีเมตตาเสนอให้ผมติดรถไปด้วย”

น้ำเสียงของชายหนุ่มช่างไพเราะนัก

ฉันขับรถอีกครั้งและถาม “ทำไมคุณถึงปฏิเสธเขาคะ?”

“พวกเขาเป็นคนแปลกหน้าสำหรับผม ผมเป็นคนรอบคอบ ดังนั้นผมจึงไม่รับข้อเสนอของพวกเขา ทว่าคุณนั้นต่างออกไป นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่เราเจอกัน ผมจึงมั่นใจว่าคุณไม่เป็นอันตราย”

ชายคนนั้นช่างระวังตัวเหลือเกิน

เนื่องจากฉันไม่ได้ตอบอะไร เขาจึงเงียบไปสักครู่ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงชัดเจน “คุณผู้หญิง คุณมาจากเมืองอู๋หรือเปล่า?”