หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 843

”แคโร ฉันเป็นคนเด็ดขาดที่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นคนไร้เหตุผลอย่างที่พวกเขาคิด มันเป็นเพราะแค่ฉันชอบทำอะไรตามอำเภอใจ และมีอำนาจมากเกินไปถึงขนาดที่พวกเขาไม่ยอมให้ฉันถอนตัว พวกเขาร่วมมือกันฉีกฉันเป็นชิ้น ๆ”

“แคโร ในอดีตพวกเขาพรากโอกาสที่ฉันจะได้เติบโตไปพร้อมกับเธอที่เมืองอู๋ และในตอนนี้เธอก็กลายเป็นภรรยาของคนอื่นไปแล้ว”

“แคโร ไม่ต้องห่วงไปนะ”

แล้วฉันต้องหมดห่วงเรื่องอะไรกันล่ะ?!

ฉันได้ยินคำพูดเหล่านั้นอย่างชัดเจน ทว่าฉันก็ลืมมันไปหมดสิ้น เมื่อฉันตื่นขึ้นในวันถัดมา ไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่เลย มีเพียงความรู้สึกคลุมเครือว่าฉันฝันไปเมื่อคืนนี้ แต่จำความฝันไม่ได้

ฉันนวดขมับ ก่อนจะลุกขึ้นมาเปิดประตูรถ และเห็นว่าลูคัสยังคงนั่งอยู่ที่หน้ากองไฟ ดูเหมือนกองไฟนั่นจะไม่มอดลงง่าย ๆ

ฉันเดินเข้าไปถามเขา “เราจะออกเดินทางกันตอนไหนคะ?”

“อืม ตอนนี้แหละ”

ลูคัสลุกขึ้น ก่อนจะเดินผ่านฉันไปนั่งที่เบาะคนขับ ฉันตัดสินใจย้ายจากเบาะหลังมานั่งที่เบาะข้างคนขับแทน

ในตำแหน่งนั้น อาการเมารถของฉันน่าจะทุเลาลง และหวังว่าร่างกายของฉันจะสามารถอดทนไปได้ทั้งวัน

ฉันขึ้นไปนั่งบนรถ ลดกระจกลงและเอาหัวพิงกระจกโดยมีหมอนใบเล็ก ๆ อยู่ระหว่างหัวฉันกับกระจกรถ มันช่างผ่อนคลายเมื่อได้สัมผัสกับสายลมเช่นนั้น

การเดินทางนั้นช่างเงียบงัน เมื่อเราขับผ่านตัวเมือง ลูคัสก็พาฉันไปซื้ออาหารมาตุนไว้อีกครั้ง

เมื่อกลับขึ้นมาบนรถ ฉันที่รู้สึกเบื่อจึงถามเขาขึ้นมา “ในอดีต คุณเอาชีวิตรอดมาได้ยังไงเหรอคะ?”

“ผมได้รับการช่วยเหลือจากชาวอังกฤษคนหนึ่ง ซึ่งออกมาพักผ่อนบนเรือส่วนตัว ในขณะที่ผมหลบหนีจากการถูกลอบสังหาร ตอนนั้นผมความจำเสื่อมชั่วขณะและลืมทุกอย่างไป เขาเห็นใจผม และรับผมเข้าไป เมื่อเห็นว่าผมยังเด็ก เขาจึงส่งผมไปเรียนวิชาจิตวิทยาที่โรงเรียน เก้าปีที่ผ่านมา ผมจึงได้เรียนและทำการสอนอยู่ที่อังกฤษ”

“คุณเพิ่งได้ความทรงจำกลับมาเหรอคะ?”

เขาตอบอย่างไม่ลังเล “ครับ นี่ก็เป็นเดือนที่สามแล้ว”

ฉันถามด้วยความสงสัย “ในตอนนั้นคุณอายุเท่าไหร่เหรอคะ?”

“ยี่สิบสามครับ แก่กว่าสามีของคุณสามปี”

ในตอนนี้ลูคัสอายุ 32 ปี