หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 849

ฉันเตือนผู้ช่วยแยร์ “เลิกเดาได้แล้ว!”

ฉันไม่ได้เกิดมาพร้อมกับเสน่ห์ดึงดูดที่จะดึงดูดทุกคนรอบตัว ยิ่งไปกว่านั้น ลูคัสก็มีผู้หญิงที่เขารักมา 14 ปี นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมั่นใจว่าเขาไม่ได้คิดกับฉันในเชิงนั้น

“ครับ ผมแค่พูดถึงเพราะมันดูแปลก ๆ”

หลังจากทั้งหมดที่เกิดขึ้น กว่าเราจะมาถึงเมืองอู๋ก็ดึกมากแล้ว

หากคำนวณถึงความแตกต่างของเขตเวลา เวลาท้องถิ่นคงเป็นเวลาตี 4 แล้ว ฉันไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์ แต่กลับเดินทางไปโรงพยาบาลที่แซคคารี่รักษาตัวอยู่แทน

บางทีนั่นคงเป็นความรัก

ฉันอยากเจอเขา และอยู่ข้างเขาตลอดเวลา

ฉันค่อย ๆ ผลักประตูห้องผู้ป่วยให้เปิดออก แซคคารี่เป็นคนความรู้สึกตัวไว เขาลืมตาขึ้นและมองฉันในขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าห้องมา

ห้องผู้ป่วยนั้นเปิดไฟสลัวเอาไว้

ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดเขา และทักทาย “พี่รอง!”

เขาที่เห็นว่าฉันอ้อนเขาแค่ไหน จึงโอบเอวฉันเอาไว้ และเอ่ยถามด้วยเสียงทุ้ม “เธอมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“เพิ่งมาถึงค่ะ ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะมาหาพี่รอง!”

“ใช่แล้ว สาวขี้อ้อนของฉัน!”

นั่นช่างเป็นคำพูดที่อ่อนหวานเหลือเกิน

ฉันหอมแก้มแซคคารี่ ก่อนจะหอมคางเขา แต่ก็ยังรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอ และอยากจะกัดมันด้วยซ้ำ เมื่อเห็นฉันเห็นแบบนั้น เขาก็ไม่ได้บอกให้ฉันหยุด กลับกันเขากลับกอดฉันไว้ข้างเขา และปล่อยให้ฉันทำตามใจตัวเอง

ฉันจึงเอาเปรียบเขาทางร่างกายอย่างต่อเนื่อง

ส่วนมากแล้วเป็นเพราะชายคนนั้นหล่อเหลา และตามใจฉันมากเกินไป

ฉันพูดคุยกับเขาอยู่สักพัก ส่วนใหญ่แล้วเป็นเรื่องอุบัติเหตุที่ฉันประสบมาในซีเรีย และเรื่องประจำเดือนของฉัน หลังจากที่เอ่ยถึงเรื่องประจำเดือน มันก็ไปเชื่อมโยงกับเรื่องปัญหาเกี่ยวกับมดลูกของฉัน

เมื่อเห็นว่ามันเริ่มกลายเป็นการสอบสวน แซคคารี่จึงตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ในตอนนั้น เธอโกรธเคืองฉันอยู่ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถปรากฏตัวไปให้เธอเห็นได้ อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเธอตัวคนเดียว และจมอยู่กับความเศร้า ฉันอยากจะอยู่เคียงข้างเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะลืมมันไปแล้วก็ตาม”

มดลูกนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับผู้หญิง

แซคคารี่รักษามันไว้ให้ฉัน

ฉันรู้สึกขอบคุณเขาเรื่องนั้น

ถึงอย่างนั้น ฉันก็สงสัยว่าเขาได้ทำอะไรกับฉันโดยที่ฉันไม่รู้อีกหรือเปล่า?

“พี่รอง ฉันรักคุณนะคะ”

“เบล เธอไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอกนะ”

แซคคารี่คนใหม่ช่างดีเหลือเกิน!

เขาเป็นผู้ชาย และสามีที่สมบูรณ์แบบ!

ทว่าปัญหาก็คือเขาสมบูรณ์แบบจนเกินไป

มันเหมือนเขาไม่มีอารมณ์ความรู้สึกเป็นของตัวเอง และเพียงทำตามความต้องการของฉันเท่านั้น

ฉันสงสัยว่าอะไรที่จะสามารถทำให้เขาโกรธได้

ฉันกอดเอวเขาไว้แน่น แซคคารี่เอาจมูกขยี้ผมของฉัน ก่อนจะถามขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เธอได้เจอ ลูคัส มอร์หรือเปล่า?”

แซคคารี่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกัน?

ฉันเงยหน้ามองเขาด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะถาม “คุณรู้ได้อย่างไรกันคะ?”

“ตัวเธอมีกลิ่นเขาอยู่”

กลิ่นของเขา?!

ครั้งที่แล้วจู่ ๆ แซคคารี่ก็ถามขึ้นมาว่าฉันไปเจอใครมาเช่นกัน!

ในคืนนั้น ฉันก็ได้เจอกับลูคัส!

ลูคัสมีกลิ่นพิเศษเฉพาะตัวงั้นเหรอ?

แซคคารี่รู้จักลูคัสดีเกินไป!

ฉันแสร้งทำไขสือและถามเขา “กลิ่นอะไรเหรอคะ?”

เมื่อเขาสังเกตได้ว่าฉันเปลี่ยนเรื่อง แซคคารี่ขมวดคิ้ว และถามอย่างเยือกเย็น “ทำไมเธอถึงปิดบังฉัน?”