“คุณกำลังเรียกผมเหรอครับ?”
“ลูคัส ทำไมหน้าคุณดูซีดจังล่ะคะ?”
เอฟวาเนสไม่ชอบชื่อของเธอสักเท่าไหร่ และเธอก็รู้สึกเย็นชาตอนที่เธออ่านมันด้วย ดังนั้น เธอเลยตั้งชื่อของเธอว่าแอนนีโมนีตอนที่เธอเด็ก ๆ หลังจากนั้นไม่นาน เพื่อนรอบตัวเธอต่างคุ้นชินกับการเรียกเธอด้วยชื่อนั้นแล้ว
แต่แอนนีโมนีก็ไม่ได้แปลว่ามีชีวิตชีวา
ยิ่งหลังจากที่เธอพบกับเอสัน
ความโดดเดี่ยวแบบนั้นถาโถมใส่เธออย่างรวดเร็ว
ในตอนท้าย เขายังทรยศเธออีก
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายที่เธอรักถึงไม่แต่งงานกับเธอแต่ไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นแทน
สองปีที่แล้ว เอฟวาเนสเลยสัญญาว่าเธอจะไม่ยกโทษให้เขาในชีวิตนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะยังเด็กอยู่ แต่เธอก็ทำตามสิ่งที่เธอสัญญากับตัวเองมาตลอด
นิสัยของเธอค่อนข้างเหมือนกับแซคคารี่เลยทีเดียว
เอฟวาเนสออกจากงานเลี้ยงพร้อมกับช่อดอกไม้ในมือของเธอ ตอนนั้นมีฝนตกลงมาเล็กน้อย ซึ่งเป็นเรื่องปกติในเมืองนี้ ฝนจะตกลงมาอย่างกระทันหัน และเธอก็ชินสภาพอากาศแบบนี้แล้ว
เธอไม่ได้คิดแม้แต่น้อยก่อนที่จะเดินฝ่าฝนออกมากับดอกไม้ในมือของเธอ เม็ดฝนผ่านแสงแดดในช่วงฤดูร้อนนั้นช่างอุ่นสบายตอนที่มันตกกระทบผิวของเธอ จนทำให้ใจของเธอสงบลง
เธอเริ่มนึกถึงเด็กหนุ่มบนเวทีนั้น
เขาเป็นวัยรุ่น
และมีอายุเท่ากับเธอ
เขาดูสงบและสว่างไสวบนเวทีนั้นมาก
เอฟวาเนสเชื่อว่าอนาคตของเขาจะต้องมีความหวังแน่นอน
เอฟวาเนสรู้สึกเหนื่อยขึ้นมาเล็กน้อยระหว่างที่เธอเดิน ตอนที่เธอกำลังจะหยุดรถแท็กซี่ จู่ ๆ ก็มีรถยนต์จอดตรงหน้าเธอ
เธอมองเข้าไปแล้วเห็นชายสวมแว่นตากันแดดอยู่ในนั้น เขาพูดขึ้น “เซนจะพาคุณไปส่งบ้านเองครับ”
เอฟวาเนสรู้จักผู้ชายคนนั้น
เขาเป็นผู้จัดการของเซน
เธอส่ายหน้าแล้วพูดกลับไปอย่างอาย ๆ “ขอบคุณนะคะ แต่ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฉันเปียกไปทั้งตัวเลยกลัวว่าจะทำรถของคุณเลอะเทอะน่ะค่ะ”
“เธอปฏิเสธ” ผู้จัดการพูดกับคนบนรถ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ