หัวใจบริสุทธิ์ของเธอ นิยาย บท 7

จริงๆ แล้วแอชลินยังเรียนไม่จบ เป็นเพียงการที่ครอบครัวลอนสันใช้เงินจำนวนมากเพื่อให้เธอได้รับปริญญา

ตระกูลลอนสันและตระกูลคาร่าเป็นเพื่อนเก่าของครอบครัว แอชลินไม่เพียงเติบโตมาอย่างรักอเล็ก แต่เธอถูกเลี้ยงดูโดยลอนสันในฐานะคุณคาร่าในอนาคตตั้งแต่เธอยังเด็ก เธอไม่คาดคิดว่าเอวาจะโผล่มาจากไหนไม่รู้ อะไรทำให้ต่างจังหวัดที่น่าเกลียดคนนี้เลือกลูกชายห้าคนของตระกูลคาร่ามาเป็นคู่หมั้นของเธอ? แอชลินหน้ามืดลงเล็กน้อย เธอสามารถวางมือใด ๆ ก็ได้ แต่ไม่ใช่ อเล็ก !

……

รถค่อยๆ แล่นมาถึงที่บ้านคาร่า พี่น้องคาร่าอีกสามคนอยู่ที่บ้าน และพวกเขาทักทายแอชลินอย่างอบอุ่นซึ่งไม่ได้เจอกันนาน

แอชลินหยิบของขวัญที่เตรียมไว้ที่ซื้อมาจากต่างประเทศออกมามอบให้กับทุกคน หลังจากหยุดครู่หนึ่ง เธอมองไปที่เอวาอีกครั้งและพูดอย่างขอโทษว่า “ฉันขอโทษ เอวา ฉันเพิ่งรู้ว่าคุณกำลังเยี่ยมชมคาร่าตอนที่ฉันกลับมาฉันจึงไม่ได้เตรียมของขวัญให้คุณ…”

เอวาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างเป็นคนเสแสร้ง แต่ก่อนที่เธอจะทันได้พูด แดนนี่ ช่างพูดก็ตัดบทว่า “คุณขอโทษเรื่องอะไรแอชลิน? คุณสองคนไม่ได้สนิทกันด้วยซ้ำ” จากนั้น ขณะที่เขาเปิดของขวัญ เขาก็อุทานด้วยความประหลาดใจว่า “ว้าว มันคือเครื่องเล่นเกมรุ่นล่าสุดและเป็นรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นด้วย! ใจดีเกินไปแล้วนะแอชลิน”

เอวารู้สึกแปลกแยกจากคนอื่น แต่เธอไม่อยากกลมกลืนด้วย เธอจึงขึ้นไปชั้นบนคนเดียว หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องนอนของเธอ เธอเปิดประตูและมองอเล็กตรงหน้าด้วยความฉงนสนเท่ห์

“คืนนี้ลอนสันจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของแอชลิน คุณปู่ขอให้ฉันไปร่วมงานเลี้ยงกับคุณ” อเล็กอธิบาย เนื่องจากเป็นตาของเขาที่จะต้องพาเอวาไปรอบๆ วันนี้ กิจการที่เหลือของเธอจึงตกเป็นของเขาเช่นกัน

เอวารู้สึกไม่อยากไปในตอนแรกเมื่อได้ยินเรื่องนี้ แต่ตอนนี้โจชาญขอให้อเล็กไปด้วย การที่เธอจะไม่เข้าร่วมงานเลี้ยงก็ดูไม่เหมาะสม หลังจากถอนหายใจ เธอก็ออกไปยังร้านบูติกพร้อมกับอเล็กและแอชลิน

หลังจากที่พวกเขามาถึงร้านแล้ว อเล็กก็นั่งลงบนโซฟาและรอผู้หญิงสองคน แอชลินจับมือเอวาเหมือนพี่สาวใหญ่พร้อมกับบอกเธอว่า “เอวา งานเลี้ยงคราวหลังอย่าตื่นเต้นเกินไป ไม่ต้องกังวล แค่ถามฉันถ้ามีอะไรที่ต้องการ”

เอวาแทบจะทนไม่ได้กับกิริยาท่าทางที่กระทบกระเทือนของผู้หญิงคนนี้ เธอตอบด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร คุณปู่คาร่าบอกว่าวันนี้อเล็กจะมาดูแลกันฉัน ฉันรู้สึกโล่งใจที่มีเขาอยู่รอบตัวฉัน”

อย่างที่เอวาคาดไว้ ใบหน้าของแอชลินแข็งทื่ออย่างเห็นได้ชัด และเธอก็จับมือของเอวาแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวหลังจากนั้นไม่นานเธอก็กลับมามีใบหน้าที่ใจดีอีกครั้ง "คุณถูก มาเลือกชุดของเรากันเถอะ เราอย่าปล่อยให้อเล็กรอดีกว่า” เธอพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า “แล้วฉันจะเลือกชุดให้คุณยังไงล่ะ? ฉันมักจะศึกษาชุดเหล่านี้นะ”

"ได้"

"แล้วอันนี้ละ?"

เอวามองชุดที่แอชลินถืออยู่ มันเป็นชุดราตรีเกาะอกสีเขียวเข้มที่ไม่เหมาะกับอายุของเธอเลย เพราะปกติแล้วผู้หญิงวัย 30 ปลายๆ จะใส่ชุดนี้ ตามที่คาดไว้ ผู้หญิงคนนี้เป็นรองเท้าที่ดีสองคู่ เธอคิด

ในทางกลับกัน แอชลินแน่ใจว่าเอวาซึ่งเป็นคนบ้านนอกไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ “มีอะไรผิดปกติ? ไม่ชอบเหรอ?” เธอถาม เอวาพยักหน้าอย่างไม่แปลกใจ

“ตกลง ฉันจะเอาอันนี้” เอวาตอบ ฉันจะสนใจว่าฉันใส่อะไรอยู่เมื่อฉันทำหน้าแบบนี้

แอชลินยกยิ้มมุมปาก “งั้นเราไปแต่งหน้ากันเถอะ”

“ไม่ ฉันโอเค เมื่อเร็วๆนี้ฉันเป็นโรคภูมิแพ้ผิวหนัง”

แอชลินไม่ตอบอะไรมาก เธอพอใจมากที่สุดหากเอวาดูน่าเกลียด