หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 11

จ้าวฉี่ฉิงอยู่ในรถของฟู่ซีเสินไม่พูดไม่จาสักคำ

สักพักก็ถึงบ้านของตระกูลฟู่

คุณย่าฟู่อาศัยอยู่ชานเมือง รักสงบ ชอบจุดธูปไหว้พระ มีป้าๆที่คอยอยู่ข้างๆไม่กี่คน

ได้ยินเสียงไอของคุณย่าฟู่มาแต่ไกล

“แกไปยืนรออยู่ที่หน้าประตู”

คุณย่าหน้าซีด ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นัก เธอชักสีหน้าให้กับฟู่ซีเสินและพาจ้าวฉี่ฉิงเข้าไปข้างใน

“คิดไม่ถึงว่าฉันออกไปไม่นานกลับมาก็เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ขึ้น ฉี่ฉิง หลานวู่วามเกินไป”

จ้าวฉี่ฉิงรู้ดีว่าคุณย่าพูดถึงเรื่องที่เธอและฟู่ซีเสินหย่ากัน

เดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ เธอพยุงคุณย่าทำเหมือนเมื่อก่อนแล้วยิ้ม “นายหญิง คุณควรจะยินดีกับหนู ในที่สุดหนูก็เป็นตัวของตัวเองได้แล้ว”

คุณย่าใช้สายตามองไปที่ฟู่ซีเสินที่อยู่ข้างนอก แล้วหันกลับมาอย่างน่าเศร้า : “อาเสินเด็กคนนี้เลอะเลือนไปแล้ว ปล่อยให้ภรรยาที่แสนดีคนนี้หลุดมือไปได้ยังไง ทำให้เธอเรียกฉันว่าคุณนาย คำเรียกที่ดูห่างเหิน”

จ้าวฉี่ฉิงตกใจ : “คุณย่า”

คุณย่าตบหลังมือเธอเบาๆ “ฉีฉิงเอ๊ย สองสามปีมานี้ความรู้สึกของหลานที่มีต่ออาเสินย่าเฝ้ามองมาโดยตลอด หลานจะทำใจได้หรอ?”

“นอกจากทำใจแล้วหนูไม่มีทางเลือก” จ้าวฉี่ฉิงรู้สึกเจ็บจี๊ดในใจ ไม่ทำใจแล้วจะทำอะไรได้? พอแล้วจริงๆ

คุณย่ากอดเธอไว้แล้วลูบหลังเธอเบาๆเพื่อปลอบเธอ : “หลานหย่ากับอาเสินย่าไม่โทษหลาน ย่ารู้ว่าไม่ช้าก็เร็วจะมีวันนี้ เป็นเพราะอาเสินเองที่ไม่มีพรอย่างนั้น”

จ้าวฉี่ฉิงนิ่งเงียบอยู่ภายในอ้อมแขนคุณย่า

อยู่ในบ้านของตระกูลฟู่มานานคุณย่าเป็นเพียงคนเดียวที่ดีกับเธอ

ที่ที่มีคุณย่าอยู่ หลี่ซูหรงและฟู่เสียวเฟิงไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เธอ เพราะกลัวคุณย่า

เธอไว้วางใจให้คุณย่าเป็นเหมือนคนในครอบครัวของเธอ

จ้าวฉี่ฉิงไม่เสียใจที่เลือกจะหย่า แต่มันเป็นเรื่องน่าเสียดายที่เธอไม่ได้อยู่ข้างๆผู้มีพระคุณอย่างลูกที่กตัญญู

“ฉี่ฉิงเอ๊ย อาเสินเด็กคนนี้ย่าดูเขาตั้งแต่เล็กคนโต ย่าเข้าใจนิสัยเขาดี ถ้าหากวันนึงเขาอยากพาหนูกลับมาหนูจะกลับมาไหม?”

คุณย่าทำใจไม่ได้ที่หลานสะใภ้ที่ดีคนหนึ่งจะจากไป ได้แต่หวังว่าทั้งสองจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

แต่จ้าวฉี่ฉิงไม่ได้ไร้เดียงสา