วันรุ่งขึ้น
ฟู่ซีเสินนั่งอยู่หน้าโต๊ะหนังสือ บนโต๊ะมีสมุดเล่มสีแดงวางอยู่ เป็นสมุดใบหย่า
เขามองสักพักแล้วโยนเข้าถังขยะไป
และในตอนนี้ผู้ช่วยเว่ยเข้ามาทำความเคารพเขาแล้วพูด : “คุณผู้ชาย ท่านประธานอานจากเฉียงเวยกรุ๊ปโทรมาหาคุณชาย”
พ่ออานหนิง?
ฟู่ซีเสินจัดการกับอารมณ์ตัวเองแล้วรับโทรศัพท์ : “คุณลุงอาน”
เสียงของคนวัยกลางคนที่แหบแห้ง “ซีเสินเอ๊ย สองสามวันนี้อานหนิงอยู่บ้านหลานเธอทำตัวน่ารักรึเปล่า ช่วงนี้ลุงไม่ว่างไปดูเธอเลย มีแค่ป้าหลานที่เข้าไปหาเธอ ลุงกลัวว่าเธอจะไม่พอใจ”
ฟู่ซีเสินเสียงนิ่งเข้ม : “คุณลุงวางใจได้ ช่วงนี้อานหนิงฟื้นตัวดีมากคุณแม่อยู่เป็นเพื่อนเธอบ่อยมาก”
“อ้อ อย่างนั้นก็ดีแล้ว” อานหลินหายใจลึก: “ลุงได้ยินคนเขาพูดมาบ้าง ได้ยินว่าเรื่องที่อานหนิงประสบอุบัติเหตุเมื่อ 5 ปีก่อนภรรยาคนก่อนของหลานมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย เมื่อวานแม่ของอานหนิงไปเยี่ยมเธอ จึงถามเธอไป แต่อานหนิงไม่พูดอะไรเลย ซีเสินหลานรู้รึเปล่าว่าเกิดอะไรขึ้น?”
สีหน้าเขาดูตกใจและเม้มปากไว้ ไม่พูดอะไรในทันที
“ซีเสิน หลานฟังอยู่ไหม?”
หลังจากนั้นไม่นาน ฟู่ซีเสินก็ขมวดคิ้ว : “อุบัติเหตุในครั้งนั้น………..จริงๆแล้วจ้าวฉี่ฉิงมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยนิดหน่อยครับ”
อานหลินพูดจาหนักแน่น : “หลานรู้ดีว่าอานหนิงเป็นที่รักที่ลุงคอยทะนุถนอมมาตั้งแต่เล็กจนโต เรื่องอุบัติเหตุเมื่อ 5 ปีก่อนทำให้ลุงกับป้าแทบจะล้มลง อานหนิงฟื้นขึ้นมาคนแรกที่เธอเจอคือหลาน ฉนั้นความรู้สึกที่มีเธอต่อหลานมันลึกซึ้งเพียงใด ดั้งนั้นภรรยาคนก่อนของหลานกับอานหนิงใครสำคัญกว่ากัน หลานคงจะเข้าใจดีอยู่แล้ว”
ฟู่ซีเสินหลับตา : “ครับ”
ฝ่ายตรงข้ามดูเหมือนว่าจะพึงพอใจมาก : “ซีเสิน ลุงหวังว่าหลานจะเป็นคนที่คู่ควรที่สุดสำหรับอานหนิง”
หลังจากวางสายซีเสินก็ครุ่นคิดอยู่
สักพักก็เรียกผู้ช่วยเว่ยเข้ามา : “ผมมีเรื่องจะให้คุณทำ”
……………
จ้าวฉี่ฉิงกับหรงเยี่ยน ซินมั่วเดินเกาะไหล่ออกมาจากตึกเซิ่งฮุยด้วยกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก