จ้าวฉี่ฉิงแปลกใจมาก
ฟู่ซีเสินนับว่าเป็นคนฉลาด ตระกูลฟู่ก็เป็นตระกูลที่มีสกุลโด่งดัง แต่ทำไมหลี่ซูหรงกลับเหมือนหญิงที่อยู่ในตลาดอยู่ในชนบท?
เธอยกมุมปาก : “รบกวนคุณเข้าใจอะไรสักอย่างด้วย ฉันกับลูกชายคุณหย่ากันแล้ว และฉันได้ได้เอาเงินตระกูลฟู่มาเลยแม้แต่บาทเดียว”
“ฉันไม่เชื่อ!” หลี่ซูหรงไม่เชื่อคำพูดเธอ และไม่คิดจะยอมแพ้เธอ “เธอจนขนาดนนี้จะไปเอาเงินมาจากไหนพาเพื่อนมาสถานที่แบบนี้? ถ้าไม่ใช่จากลูกชายฉัน ฉันจะบอกเธอให้นะ แม้ตอนนี้เธอจะคุกเข่าขอโทษฉัน ฉันก็ไม่ให้อภัยเธอ!”
คุกเข่าขอโทษ?
จ้าวฉี่ฉิงทั้งโกรธและน่าขัน
คนอย่างหลี่ซูหรงสมองไม่เคยคิดเรื่องปกติเลย
ไม่คุ้มค่ากับเวลาของเธอ เธอหันหลังจะเดินออกไป
แต่คิดว่าหลี่ซูหรงที่อารมณ์ขึ้นอยู่จะปล่อยเธอไปง่ายๆหรอ?
“จะหนีไปไหน!”
ยื่นมือออกไปกระชากผมจ้าวฉี่ฉิงจากข้างหลัง
ซินมั่วที่คอยปกป้องจ้าวฉี่ฉิงอยู่เข้ามาขวาง ผลักหลี่ซูหรงออก และกั้นจ้าวฉี่ฉิงไว้ข้างหลัง
ซินมั่วตั้งใจใช้แรงนิดหน่อย หลี่ซูหรงประคองตัวไม่อยู่จึงล้มไป ท่าล้มที่น่าเกลียดมาก : “โอ้ย! เจ็บจังเลย!” หล่อนเงยหน้ามองไปที่ซินมั่วด้วยสายตาที่เคียดแค้น นั่งอยู่ที่พื้นตีโพยตีพายร้องเสียงดัง
“ยังมีความยุติธรรมอยู่อีกไหม! คนแก่อายุเยอะอย่างฉันถูกเด็กวัยรุ่ยทำร้ายแล้ว! ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว——”
คนมาล้อมรอบเยอะขึ้นเรื่อยๆจึงทำให้ผู้จัดการเข้ามาจัดการ
หลี่ซูหรงชี้ไปที่ซินมั่วอย่างเร็ว แล้วฟ้องผู้จัดการ : “เด็กบ้าคนนี้ทำร้ายฉัน โอ้ยเอวฉัน………ปวดมากเลย………”
เธอเป็นแขกวีไอพีของร้าน หมดเงินไปไม่น้อย แน่นอนว่าผู้จัดการจะเข้าข้างเธอ
เขาเหลือบมองจ้าวฉี่ฉิงและเพื่อนเธอ สายตามาหยุดอยู่ที่หรงเยี่ยนก็ตกใจ
“คุณชาย…………”
ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็มีคำพูดแทรกขึ้นมา : “เธอกำลังโกหก ถ้าไม่เชื่อไม่เอาเทปกล้องวงจรปิดมาดูสิ”
แม้ว่าผู้จัดการหวงจะมีประสบการณ์กับเรื่องแบบนี้มามากมาย เขากรอกตาไปมาและราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เขาพยักหน้าและยิ้มแห้งๆ : “ใช่ใช่ใช่ ผมจะไปดูเดี๋ยวนี้”
สิ่งที่เขาทำตัวแปลกๆทำให้จ้าวฉี่ฉิงส่งสัยในตัวเยี่ยนหรงมากขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก