หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 88

ผู้ช่วยเว่ยไม่ค่อยเข้าใจความหมายที่ฟู่ซีเสินพูด อย่างไรก็ตามการเสนอราคาทุกครั้งต้องยึดหลักความเป็นธรรม

แต่ฟู่ซีเสินพูดเช่นนี้ จะต้องมีความหมายเฉพาะตัวอย่างแน่นอน

ด้วยสถานการณ์ของบริษัทในตอนนี้ เซิ่งฮุยน่าจะถูกพวกเขาคัดออกก่อน

บริษัทอื่น ๆ มีศักยภาพที่สูงกว่าเซิ่งฮุยอย่างเห็นได้ชัด และใบเสนอราคาก็ถูกกว่าฝ่ายตรงข้าม

“ต้องพิจารณาจากแผนงานของแต่ละบริษัท และเลือกบริษัทที่ใกล้เคียงออกมาห้าแห่ง”

หลังจากพูดจบ ฟู่ซีเสินก็บอกใบ้ให้ผู้ช่วยเว่ยออกไปได้แล้ว

ในเวลานี้จ้าวฉี่ฉิงเลิกงานแล้ว เธอหยิบถุงขนมและเดินเข้าไปในกองถ่าย

หรงเยี่ยนไม่มีฉากที่ต้องถ่ายทำแล้ว เขากำลังศึกษาบทละครอย่างตั้งใจ จ้าวฉี่ฉิงจึงไม่รบกวนเขา และเดินไปหาจ้าวหลิงหลิง

“ขอโทษนะคะ คุณรู้ไหมว่าจ้าวหลิงหลิงอยู่ที่ไหน？”

อีกฝ่ายจำจ้าวฉี่ฉิงได้ และปิดปากด้วยความประหลาดใจ “ประ ประธานจ้าว？”

จ้าวฉี่ฉิงยิ้มจาง ๆ ให้เธอ “ฉันมาหาจ้าวหลิงหลิง”

หลังจากได้รับคำตอบจากจ้าวฉี่ฉิง อีกฝ่ายก็พาเธอไปที่ห้องรับรอง และตะโกนเสียงดัง “จ้าวหลิงหลิง มีคนมาหาเธอ”

จ้าวหลิงหลิงกำลังเล่นเกมอยู่ในห้องรับรอง และเมื่อเห็นว่าจ้าวฉี่ฉิงอยู่ที่หน้าประตู เธอก็กำลังจะเดินหนี

“จ้าวหลิงหลิง หยุด”

เห็นคนแล้วก็จะเดินหนี จ้าวฉี่ฉิงเดินตรงเข้าไปกอดเธอ

“ถ้าว่างก็กลับไปดูแม่ของเธอด้วย เขาตามหาเธอจนจะเป็นบ้าแล้ว อย่าลืมดูรูปที่ฉันส่งให้ล่ะ”

ในขณะที่พูด เธอก็ยื่นขนมในมือให้จ้าวหลิงหลิง

ในตอนนี้ดูเหมือนว่าเหม่ยหลานจะบ้าไปแล้ว และเดินตามหาจ้าวหลิงหลิงไปทั่ว

จนทำให้เธอเวียนหัวตาลายทุกวัน และแทบอยากจะย้ายออกจากบ้าน

หลังจากรับขนมจากจ้าวฉี่ฉิงแล้ว จ้าวหลิงหลิงก็เปิดโทรศัพท์มือถือ เป็นรูปที่แม่ของเธอนอนอยู่ที่บ้านหลังเก่า

คนในรูปสีหน้าเหลือง ๆ ดูเหมือนไม่ได้กินมาหลายวันแล้ว และเป็นอาการของโรคพิษสุราเรื้อรัง

ไม่รู้ว่าจ้าวฉี่ฉิงส่งรูปภาพพวกนี้มาทำไม จ้าวหลิงหลิงไม่ได้พูดอะไร เธอเพียงแค่ตอบเบา ๆ

ก่อนที่จะกลับมาที่ห้องรับรองของหรงเยี่ยนอีกครั้ง ประตูก็ถูกเปิดออกพอดี

“พี่ฉี่ฉิง พี่ไปไหนมา？มีคนไปบอกผมว่าพี่มา ทำไมถึงไม่โทรหาผมล่ะ？”

“ฉันไปหาคนคนหนึ่งมา และกลับมาแล้วนี่ไง？”

จ้าวฉี่ฉิงอธิบายเหตุผลที่ออกไป และเดินเข้าไปในห้องรับรอง “ช่วงนี้ถ่ายทำเหนื่อยไหม？”

“นิดหน่อยครับ จ้าวหลิงหลิงเป็นน้องสาวของพี่？” เขาลังเลอยู่นาน และถามด้วยความสงสัย

จ้าวฉี่ฉิงพยักหน้าเพื่อยืนยันคำพูดของเขา เธอไม่อยากปิดบังหรงเยี่ยน

หรงเยี่ยนหัวเราะเยาะ “พี่ พี่รู้ไหมว่าเธอก่อเรื่องอะไรที่กองถ่าย？”

หรงเยี่ยนไม่ใช่คนที่ชอบซุบซิบนินทา แต่คนรอบข้างพูดกันมากมาย และเขาก็พอได้ยินมาบ้าง

จ้าวหลิงหลิงได้รับการดูแลเป็นพิเศษจากเธอ และบอกให้เพื่อนร่วมงานช่วยงานเธอ

แม้กระทั่งผู้กำกับตำหนิการแสดงของเธอ เธอก็โยนความผิดให้คนอื่น

เธอไม่ชอบกินข้าวกล่องของกองถ่าย พอหิวก็สั่งให้คนอื่นไปซื้ออาหารให้เธอ และยังไม่ให้เงินคนอื่นอีก

“มีอะไรเหรอ？” จ้าวฉี่ฉิงถือโอกาสถามหรงเยี่ยน

“ไม่มีอะไร พี่อยู่ห่าง ๆ เธอหน่อยจะดีกว่า”

แม้เขาจะรู้ว่าจ้าวหลิงหลิงไม่สามารถทำอะไรจ้าวฉี่ฉิงได้ แต่เขาก็ยังเป็นห่วงความปลอดภัยของจ้าวฉี่ฉิง

“ไร้สาระ หรงเยี่ยนเป็นคนของฉัน” ในขณะที่พูด จ้าวฉี่ฉิงก็ดึงหรงเยี่ยนไปข้าง ๆ เธอ

ในเวลานี้ฟู่ซีเสินเดินผ่านห้องส่วนตัว เขาได้ยินเสียงของจ้าวฉี่ฉิง จึงชำเลืองมอง

และเห็นมือของจ้าวฉี่ฉิงวางอยู่บนไหล่ของหรงเยี่ยนพอดีเขาจึงจ้องมองไปที่ซินมั่วอย่างเย็นชา

และแน่นอนว่าซินมั่วก็เห็นผู้ชายที่อยู่นอกประตู เขาชี้ไปที่ฟู่ซีเสิน และเตือนทั้งสองคนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

จ้าวฉี่ฉิงหันกลับไปมอง มุมปากของเธอกระตุกโดยไม่รู้ตัว “ฟู่ซีเสิน？”

สำหรับแผนการประมูล จ้าวฉี่ฉิงพยายามอย่างที่จะไม่ติดต่อฟู่ซีเสิน แต่เธอไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่

“นัดรวมเพื่อนเหรอ？” ฟู่ซีเสินเหลือบมองผู้คนในห้องส่วนตัวและถามจ้าวฉี่ฉิง

“ใช่ค่ะ ประธานฟู่สนใจจะเข้าร่วมไหมคะ？”

เมื่อเผชิญหน้ากับฟู่ซีเสิน จ้าวฉี่ฉิงก็ทำอะไรไม่ถูก และไม่ได้สังเกตสายตาของซินมั่วที่อยู่ข้างหลัง

ซินมั่วไม่อยากทานอาหารกับฟู่ซีเสิน จึงพูดเบา ๆ ว่า “ประธานฟู่คงมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องไปทำ ไม่รบกวนคุณจะดีกว่า"

“ไม่เป็นไร พวกเรากำลังอยากทานข้าวอยู่พอดี” ฟู่ซีเสินเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวอย่างไม่เกรงงใจ

ผู้ช่วยเว่ยที่อยู่นอกประตูเข้าใจว่าซินมั่วกำลังไล่ แต่ฟู่ซีเสินไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร？

ผู้ช่วยเว่ยทำอะไรไม่ถูก และทำได้เพียงเดินตามฟู่ซีเสินเข้าไปในห้องส่วนตัวอย่างหน้าหนา

หลังจากที่ผู้ชายทั้งสามคนเดินเข้าไปในห้องส่วนตัว ก็ดูเหมือนว่าซินมั่วจะไม่เปล่งประกายอีกต่อไป

เถียนเถียนเดินตรงไปที่ฟู่ซีเสิน และถามอย่างสุภาพ “เมนูค่ะคุณผู้ชาย”

จ้าวฉี่ฉิงกวาดสายตามองไปที่เถียนเถียน และความไม่พอใจก็ปะทุขึ้นในหัวใจ

ในฐานะแขกผู้หญิงคนเดียวในห้องส่วนตัว พนักงานเสิร์ฟควรจะให้เมนูกับเธอก่อนไม่ใช่เหรอ？

ในขณะที่กำลังคิด ฟู่ซีเสินก็ยื่นเมนูให้เธอและพูดเบา ๆ ว่า “คุณอยากกินอะไร ผมเลี้ยง”