หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 89

แววตาที่เขินอายเปล่งประกายออกมาจากดวงตาของเถียนเถียน เธอเหลือบมองจ้าวฉี่ฉิงอย่างเย็นชา จากนั้นก็ก้มหน้าลงเพื่อเก็บซ่อนอารมณ์ของตัวเอง

“จะเลี้ยงจริง ๆ เหรอ？” จ้าวฉี่ฉิงหันหลังให้ซินมั่ว และขยิบตาให้ฟู่ซีเสิน

เธอพยายามทำให้ซินมั่วเอ่ยปากเลี้ยงข้าว จะปล่อยให้ฟู่ซีเสินทำลายโอกาสทองนี้ได้อย่างไร

ฟู่ซีเสินไม่ได้สนใจที่จ้าวฉี่ฉิงพูด เขามองไปที่ซินมั่วและหรงเยี่ยน “ในเมื่อพวกคุณเป็นเพื่อนของฉี่ฉิง ผมจะเป็นคนเลี้ยงเอง”

ซินมั่วค่อนข้างไม่เต็มใจ เห็นได้ชัดว่าเขาเลือกห้องส่วน แต่ตอนนี้กลายเป็นว่ามีแขกรับเชิญ

เขาเหลือบมองจ้าวฉี่ฉิงอย่างโกรธเคือง และรู้สึกไม่พอใจ ซึ่งในตอนแรกผู้หญิงคนนี้สาบานว่าจะเธอตัดขาดกับฟู่ซีเสินแล้ว

แต่หลายเดือนที่ผ่านมา หัวใจของเธอก็ยังคงเข้าข้างฟู่ซีเสิน และไม่สนใจแม้แต่ความคิดของเขา

เถียนเถียนเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา เธอยิ้มหวาน แล้วค่อย ๆ เดินไปหาจ้าวฉี่ฉิง และรอให้จ้าวฉี่ฉิงสั่งอาหาร

จ้าวฉี่ฉิงใส่ใจรสชาติอาหารของทุกคน แต่เธอลืมสั่งอาหารที่ตัวเองชอบที่สุด

เมนูยังคงอยู่ในมือของพวกเขา มีเพียงฟู่ซีเสินเท่านั้นที่สั่งเพิ่ม “ซี่โครงหมูผัดเปรี้ยวหวานจานใหญ่”

เมื่อได้ยินที่ฟู่ซีเสินพูด สีหน้าของทุกคนก็ประหลาดใจ

ผู้ช่วยเว่ยรู้ว่าท่านประธานของพวกเขาไม่ชอบอาหารรสหวาน แต่เขาสั่งให้จ้าวฉี่ฉิง

ซินมั่วเป็นเพื่อนสนิทมาหลายปี เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเป็นของโปรดของจ้าวฉี่ฉิง

มีเพียงหรงเยี่ยนที่มองฟู่ซีเสินด้วยสายตาที่ลึกล้ำ

เมื่อตระหนักได้ถึงบรรยากาศที่กดดันในห้องส่วนตัว เถียนเถียนก้เก็บเมนูและรีบออกไป

“พวกคุณเอาน้ำไหม？” จ้าวฉี่ฉิงมองไปรอบ ๆ และทำหน้าที่เป็นพนักงานเสิร์ฟ รินน้ำให้พวกเขา

กาน้ำหันไปข้างหน้าเธอ และกลายเป็นปัญหาใหญ่ในการรินน้ำ

ทางซ้ายเป็นเพื่อนและครอบครัวของเธอ ทางขวาเป็นหุ้นส่วนปัจจุบันของเธอ

เมื่อเห็นว่าจ้าวฉี่ฉิงดูลำบากใจ ฟู่ซีเสินก็ยื่นมือออกไปหยิบหาในมือของเธอ และส่งให้ผู้ช่วยเว่ย จากนั้นก็พูดอย่างเย็นชาว่า “รินน้ำ”

ในฐานะผู้ช่วย ผู้ช่วยเว่ยเดินไปหาหรงเยี่ยนที่อยู่ห่างจากเขาที่สุด

จ้าวฉี่ฉิงหัวเราะเหอ ๆ “รบกวนผู้ช่วยเว่ยด้วยนะคะ”

ฟู่ซีเสินไม่แม้แต่จะมองไปที่ผู้ช่วยเว่ย “ไม่เป็นไร เขาเต็มใจ”

ผู้ช่วยเว่ยที่กำลังรินน้ำให้ซินมั่ว คุ้นเคยกับการวิธีการของฟู่ซีเสิน มีเพียงซินมั่วเท่านั้นที่เบะปาก คนข้างกายของฟู่ซีเสินนั้นแข็งแกร่งเกินไป

“คุณชาย จะให้ผมเตรียมเหล้าไหมครับ？”

เมื่อได้ยินที่ผู้ช่วยเว่ยพูดข้างหูของฟู่ซีเสิน จ้าวฉี่ฉิงก็พูดในทันทีว่า “ดื่มเหล้าคงไม่ดีมั้ง”

จ้าวฉีชิงเพียงต้องการแสดงความรู้สึกของตัวเอง แต่ไม่คิดว่าหลังจากที่เธอพูดออกไปแล้ว ผู้ชายทั้งสามจะแสดงท่าทีว่าพวกเขาไม่ต้องการเหล้า

หลังจากตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ จ้าวฉี่ฉิงก็เริ่มให้ความสนใจกับคำพูดและการกระทำของตัวเอง แม้ว่าเธอจะอึดอัด แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร

หลังจากผ่านไปสักพัก พนักงานก็มาเสิร์ฟอาหาร ท่ามกลางบรรยากาศที่ดูอึดอัด และไม่มีใครพูดอะไร

มีเพียงจ้าวฉี่ฉิงเท่านั้นที่ดูเหมือนอยากจะลิ้มรส และในหัวของเธอมีแต่เรื่องกิน

อาหารมื้อเย็นที่ยาวนานสิ้นสุดลง ในขณะที่เธอกำลังวางตะเกียบ ก็เห็นสายตาของพวกเขา จ้าวฉี่ฉิงจึงยิ้มอย่างเขินอาย

“มีธุระต่อไหม？” ฟู่ซีเสินมองไปที่จ้าวฉี่ฉิงและเอ่ยปาก

จ้าวฉี่ฉิงยังไม่ทันจะได้พูด ซินมั่วก็ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

“ต้องขอโทษด้วย เรานัดกันว่าคืนนี้จะไปทานปิ้งย่าง”

ฟู่ซีเสินไม่สนใจซินมั่ว และถามจ้าวฉี่ฉิงด้วยสายตา

เป็นเรื่องยากที่จะได้ออกมาทานข้าวกับซินมั่ว และแน่นอนว่าจ้าวฉี่ฉิงไม่อยากกลับช้าเกินไป เธอจึงพยักหน้า

“ใช่ ประธานฟู่กลับไปก่อนเลย ไว้คราวหน้าค่อยให้ซินมั่วเชิญคุณมาทานข้าว”

เธอจำได้ว่าอาหารมื้อนี้ฟู่ซีเสินจะเป็นคนเลี้ยง แต่เธอก็ไม่สามารถปล่อยซินมั่วไปอย่างไร้ประโยชน์ได้