หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 89

แววตาที่เขินอายเปล่งประกายออกมาจากดวงตาของเถียนเถียน เธอเหลือบมองจ้าวฉี่ฉิงอย่างเย็นชา จากนั้นก็ก้มหน้าลงเพื่อเก็บซ่อนอารมณ์ของตัวเอง

“จะเลี้ยงจริง ๆ เหรอ？” จ้าวฉี่ฉิงหันหลังให้ซินมั่ว และขยิบตาให้ฟู่ซีเสิน

เธอพยายามทำให้ซินมั่วเอ่ยปากเลี้ยงข้าว จะปล่อยให้ฟู่ซีเสินทำลายโอกาสทองนี้ได้อย่างไร

ฟู่ซีเสินไม่ได้สนใจที่จ้าวฉี่ฉิงพูด เขามองไปที่ซินมั่วและหรงเยี่ยน “ในเมื่อพวกคุณเป็นเพื่อนของฉี่ฉิง ผมจะเป็นคนเลี้ยงเอง”

ซินมั่วค่อนข้างไม่เต็มใจ เห็นได้ชัดว่าเขาเลือกห้องส่วน แต่ตอนนี้กลายเป็นว่ามีแขกรับเชิญ

เขาเหลือบมองจ้าวฉี่ฉิงอย่างโกรธเคือง และรู้สึกไม่พอใจ ซึ่งในตอนแรกผู้หญิงคนนี้สาบานว่าจะเธอตัดขาดกับฟู่ซีเสินแล้ว

แต่หลายเดือนที่ผ่านมา หัวใจของเธอก็ยังคงเข้าข้างฟู่ซีเสิน และไม่สนใจแม้แต่ความคิดของเขา

เถียนเถียนเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา เธอยิ้มหวาน แล้วค่อย ๆ เดินไปหาจ้าวฉี่ฉิง และรอให้จ้าวฉี่ฉิงสั่งอาหาร

จ้าวฉี่ฉิงใส่ใจรสชาติอาหารของทุกคน แต่เธอลืมสั่งอาหารที่ตัวเองชอบที่สุด

เมนูยังคงอยู่ในมือของพวกเขา มีเพียงฟู่ซีเสินเท่านั้นที่สั่งเพิ่ม “ซี่โครงหมูผัดเปรี้ยวหวานจานใหญ่”

เมื่อได้ยินที่ฟู่ซีเสินพูด สีหน้าของทุกคนก็ประหลาดใจ

ผู้ช่วยเว่ยรู้ว่าท่านประธานของพวกเขาไม่ชอบอาหารรสหวาน แต่เขาสั่งให้จ้าวฉี่ฉิง

ซินมั่วเป็นเพื่อนสนิทมาหลายปี เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเป็นของโปรดของจ้าวฉี่ฉิง

มีเพียงหรงเยี่ยนที่มองฟู่ซีเสินด้วยสายตาที่ลึกล้ำ

เมื่อตระหนักได้ถึงบรรยากาศที่กดดันในห้องส่วนตัว เถียนเถียนก้เก็บเมนูและรีบออกไป

“พวกคุณเอาน้ำไหม？” จ้าวฉี่ฉิงมองไปรอบ ๆ และทำหน้าที่เป็นพนักงานเสิร์ฟ รินน้ำให้พวกเขา

กาน้ำหันไปข้างหน้าเธอ และกลายเป็นปัญหาใหญ่ในการรินน้ำ

ทางซ้ายเป็นเพื่อนและครอบครัวของเธอ ทางขวาเป็นหุ้นส่วนปัจจุบันของเธอ

เมื่อเห็นว่าจ้าวฉี่ฉิงดูลำบากใจ ฟู่ซีเสินก็ยื่นมือออกไปหยิบหาในมือของเธอ และส่งให้ผู้ช่วยเว่ย จากนั้นก็พูดอย่างเย็นชาว่า “รินน้ำ”

ในฐานะผู้ช่วย ผู้ช่วยเว่ยเดินไปหาหรงเยี่ยนที่อยู่ห่างจากเขาที่สุด

จ้าวฉี่ฉิงหัวเราะเหอ ๆ “รบกวนผู้ช่วยเว่ยด้วยนะคะ”

ฟู่ซีเสินไม่แม้แต่จะมองไปที่ผู้ช่วยเว่ย “ไม่เป็นไร เขาเต็มใจ”

ผู้ช่วยเว่ยที่กำลังรินน้ำให้ซินมั่ว คุ้นเคยกับการวิธีการของฟู่ซีเสิน มีเพียงซินมั่วเท่านั้นที่เบะปาก คนข้างกายของฟู่ซีเสินนั้นแข็งแกร่งเกินไป

“คุณชาย จะให้ผมเตรียมเหล้าไหมครับ？”

เมื่อได้ยินที่ผู้ช่วยเว่ยพูดข้างหูของฟู่ซีเสิน จ้าวฉี่ฉิงก็พูดในทันทีว่า “ดื่มเหล้าคงไม่ดีมั้ง”

จ้าวฉีชิงเพียงต้องการแสดงความรู้สึกของตัวเอง แต่ไม่คิดว่าหลังจากที่เธอพูดออกไปแล้ว ผู้ชายทั้งสามจะแสดงท่าทีว่าพวกเขาไม่ต้องการเหล้า

หลังจากตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ จ้าวฉี่ฉิงก็เริ่มให้ความสนใจกับคำพูดและการกระทำของตัวเอง แม้ว่าเธอจะอึดอัด แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร

หลังจากผ่านไปสักพัก พนักงานก็มาเสิร์ฟอาหาร ท่ามกลางบรรยากาศที่ดูอึดอัด และไม่มีใครพูดอะไร

มีเพียงจ้าวฉี่ฉิงเท่านั้นที่ดูเหมือนอยากจะลิ้มรส และในหัวของเธอมีแต่เรื่องกิน

อาหารมื้อเย็นที่ยาวนานสิ้นสุดลง ในขณะที่เธอกำลังวางตะเกียบ ก็เห็นสายตาของพวกเขา จ้าวฉี่ฉิงจึงยิ้มอย่างเขินอาย

“มีธุระต่อไหม？” ฟู่ซีเสินมองไปที่จ้าวฉี่ฉิงและเอ่ยปาก

จ้าวฉี่ฉิงยังไม่ทันจะได้พูด ซินมั่วก็ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

“ต้องขอโทษด้วย เรานัดกันว่าคืนนี้จะไปทานปิ้งย่าง”

ฟู่ซีเสินไม่สนใจซินมั่ว และถามจ้าวฉี่ฉิงด้วยสายตา

เป็นเรื่องยากที่จะได้ออกมาทานข้าวกับซินมั่ว และแน่นอนว่าจ้าวฉี่ฉิงไม่อยากกลับช้าเกินไป เธอจึงพยักหน้า

“ใช่ ประธานฟู่กลับไปก่อนเลย ไว้คราวหน้าค่อยให้ซินมั่วเชิญคุณมาทานข้าว”

เธอจำได้ว่าอาหารมื้อนี้ฟู่ซีเสินจะเป็นคนเลี้ยง แต่เธอก็ไม่สามารถปล่อยซินมั่วไปอย่างไร้ประโยชน์ได้

จ้าวฉี่ฉิงคิดว่าถ้าเธอไปโรงพยาบาล ฟู่ซีเสินก็จะไม่รู้ว่าเธอกำลังโกหก？

ด้วยนิสัยของผู้ชายคนนี้ ถ้าเขารู้ว่าเธอโกหก ก็ยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เขาเงยหน้าขึ้นด้วยความสงสัย “มีอะไรเหรอ？”

“ฟู่ซีเสิน ฉันไม่อยากไปโรงพยาบาล”

จ้าวฉี่ฉิงมองฟู่ซีเสินที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับด้วยความรู้สึกผิด “ความจริงแล้วฉันไม่ได้ปวดท้อง”

เสียงของเธอลดต่ำลงเรื่อย ๆ และขาดความมั่นใจอย่างเห็นได้ชัด

ฟู่ซีเสินกำลังจะขับรถออกไป และเมื่อเขาได้ยินที่จ้าวฉี่ฉิงพูด เขาก็ไม่ได้หยุดการกระทำของตัวเอง และเหยียบคันเร่งออกไป

จ้าวฉี่ฉิงสัมผัสได้ถึงแรงกระแทก เธอเอนหลังพิงเบาะ และหลับตาลงโดยไม่รู้ตัว

นี่ฟู่ซีเสินกำลังโกรธเหรอ？

จ้าวฉี่ฉิงไม่กล้าที่จะลืมตาขึ้นมามอง จนกว่าเธอจะชินกับความเร็วในตอนนี้

สิ่งของที่อยู่รอบ ๆ ปลิวหายไปอย่างรวดเร็ว จ้าวฉี่ฉิงกำมือแน่นและร้องตะโกนออกมาเบา ๆ

“ฟู่ซีเสิน”

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่อยากสนใจเธอ และจ้องมองไปข้างหน้าด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า

โดยไม่ได้รับการตอบกลับจากฟู่ซีเสิน จ้าวฉี่ฉิงรวบรวมความกล้าอีกครั้ง และพูดเสียงดังว่า “คุณช่วยพูดกับฉันหน่อยได้ไหม？”

ฟู่ซีเสินจอดรถที่ข้างถนน และมองจ้าวฉี่ฉิงที่อยู่ด้านข้าง อารมณ์ในแววตาของเขาดูไม่ชัดเจน

“ทำไมต้องโกหกผม？”

จ้าวฉี่ฉิงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย และคิดว่าจะตอบอย่างไรดี

“ฉันไม่อยากให้พวกคุณอึดอัดใจ คุณก็รู้ว่าซินมั่วเป็นศัตรูกับคุณ”

“ซินมั่วเอาใจใส่คุณมากเกินไป” ฟู่ซีเสินมองจ้าวฉี่ฉิงด้วยสายตาที่มีความหมายลึกซึ้ง