หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 510

“ใครน่ะ?!”

เซี่ยเชียนฮวันตกใจ

เดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!

พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมด

จากนั้น...

นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมด

เซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”

“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”

“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”

เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้า

เซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”

“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”

เซียวเย่หลันพูดอธิบายสั้นๆ

นางมองไปที่เซี่ยเชียนฮวัน “หากเจ้าไม่ยินยอม ก็สามารถปฏิเสธได้ตรงๆ”

“ใต้เท้าเจ้าเมืองเปิดปากขอความช่วยเหลือแล้ว ข้าจะปฏิเสธได้อย่างไรเล่า หากช่วยให้เขาคลี่คลายคดีได้ไวขึ้นสักหน่อยก็ถือว่าเป็นการสร้างบุญเรื่องหนึ่ง”

เซี่ยเชียนฮวันไม่มีทีท่าจะปฏิเสธ

เซียวเย่หลันกลับแสดงความลังเล “หากเจ้าไป จะต้องชันสูตรศพ สภาพศพพวกนั้น...ดูไม่ค่อยดีนัก”

“ที่แท้เจ้าก็กังวลเรื่องนี้นี่เอง ไม่เป็นไรหรอก ข้าเห็นศพมานับไม่ถ้วนแล้ว แถมยังเคยผ่าศพอาจารย์ใหญ่ด้วย แค่ชันสูตรศพ ไม่ทำให้ข้าตกใจอะไรหรอกน่า” เซี่ยเชียนฮวันยิ้มกล่าว

เซียวเย่หลันมองไปอีกฝั่งอย่างเก้งกัง “ข้าไม่ได้เป็นห่วงเจ้าสักหน่อย”