หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 509

“รู้สิ ทำไมหรือ?”

เซี่ยเชียนฮวันตะลึง

ตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกัน

ราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัว

หรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้

เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์”

“อะไรนะ???”

เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!

ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?

“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”

เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”

“อื้อ”

เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่าย

ไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วย

ที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว

เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง

เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีก

นางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้วกำชับอย่างยากลำบาก “เจ้าออกลาดตระเวนข้างนอกตอนกลางคืนก็ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษด้วย พวกโจรพวกนั้นกล้าก่อเรื่องใต้ตาโอรสสวรรค์ แสดงว่าพวกมันต้องเป็นโรคจิตไม่กลัวตายอย่างแน่นอน”

“ข้ารู้แล้ว”

ปากบางของเซียวเย่หลันบึนขึ้นเล็กน้อย

ไม่ง่ายเลยที่จะได้ยินผู้หญิงคนนี้เป็นห่วงเขา

นี่ทำให้เขาอารมณ์ดีไม่น้อย

เพียงครู่เดียว เซียวเย่หลันสั่งให้คนไปเรือนจิ่นซิ่ว บอกกับซูอวี้เออร์เช่นกันว่าหลายวันนี้อย่าออกบ้าน เพื่อป้องกันไม่ให้พวกโจรจับหญิงตั้งครรภ์มาจับตัวไป

เมื่อซูอวี้เออร์ได้ยินคำเตือนนางกลับมีความคิดที่แตกต่างออกไป

นางนั่งอยู่ตรงหน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง ขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “หลายวันมานี้พวกเราคิดจนสมองบวนก็ไม่สามรถเชิญตัวเซี่ยเชียนฮวันมาได้ คิดว่านางคงระมัดระวังพวกเรา คงไม่มีทางหลงกลอีก แต่ไม่รู้ว่าจะยืมมือพวกโจรโหดพวกนั้นมาสร้างเรื่องอะไรได้หรือไม่...”