หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 512

ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้ง

ได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้าง

แต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อย

แต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไป

เซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิด

นางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”

“ข้าไม่เคยขโมยของใคร”

เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้ว

เซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”

“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”

เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”

“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็นพวกเจ้ากอดกันที่สวนดอกท้อก็เป็นภาพลวงตาสินะ?”

“...”

เขาพูดอะไรไม่ออก

วันนั้น ช่างบังเอิญประจวบเหมาะ ตอนที่หลี่จิ้งหย่ากำลังลงไม้ลงมือกับเขาอยู่นั้นถูกเซี่ยเชียนฮวันบังเอิญเจอเข้าให้

เซี่ยเชียนฮวันยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ “ครั้งหน้า ก่อนที่ท่านอ๋องจะตำหนิผู้อื่นนั้น ได้โปรดเช็ดตัวเองให้สะอาดก่อนค่อยพูด!”

นางสะบัดเซียวเย่หลันออก เดินเข้าไปในห้อง ปิดประตูอย่างแรง

ทั้งสองแยกย้ายกันอย่างขุ่นเคือง

เซียวเย่หลันไปที่เรือนจิ่นซิ่วอย่างโมโหโกรธา

กลับทำให้ได้รู้ว่าซูอวี้เออร์เองก็ออกไปด้านนอกเหมือนกัน!

สีหน้าของเขาดูย่ำแย่เป็นอย่างมาก “ข้าออกคำสั่งแล้วไม่ใช่หรือว่าช่วงนี้อย่าให้นางออกจากบ้าน?”

“เรียนท่านอ๋อง พระชายารองซูสั่งของใหม่ที่ร้านเครื่องเงิน ตามหลักแล้วต้องไปรับของด้วยตนเอง อีกไม่นานก็จะกลับมาเพคะ”