หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 508

หลังจากที่ได้เห็นฉากพยานแมวในเหตุการณ์กับตาตัวเองแล้ว สุดท้ายฉินจีก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้ว

นางคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ ตัวสั่นเทิ้ม

สีพระพักตร์ของฮ่องเต้เคร่งขึม

ดูแล้ว เป็นเหมือนดั่งที่เจ้าห้าพูดจริงๆ ด้วย ฉินจีตั้งใจปล่อยแมวไปทำให้เซี่ยเชียนฮวันตกใจ

ไม่ว่าตอนนี้เขาจะลำเอียงรักและเอ็นดูฉินจีมากเพียงใด เรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับลูกหลานของราชวงศ์ ไม่สามารถทำตัวเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้เหมือนเรื่องที่พวกนางสนมทั้งหลายแก่งแย่งความรักกัน

เซียวเย่หลันเดินออกมา จ้องไปที่ฉินจีอย่างเย็นชา “ขอเสด็จพ่อลงโทษอย่างสาหัสด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“ถ่ายทอดคำสั่ง ลำดับศักดิ์ของฉินจีลดขั้นลงเหลือเพียงไฉหนี่ว์ ถูกกักบริเวณในหอหลิวอินเป็นเวลาสามวัน ห้ามออกจากประตู”

ฮ่องเต้กุมขมับ ไม่ได้มองไปทางฉินจีที่มีท่าทีน่าสงสารอีก

ทั้งลดลำดับศักดิ์ ทั้งถูกกักบริเวณ ถือว่าเป็นการให้เกียรติเซียวเย่หลันกับเซี่ยเชียนฮวันมากแล้ว

เซี่ยเชียนฮวันยิ้มตาหยี “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงให้ความยุติธรรมเพคะ”

จากนั้น นางก็หันไปทางเซียวจ้าน ในดวงตาเรียวเล็กมีประกายแสงแสดงถึงความจริงจัง “และต้องขอบคุณน้องห้าด้วยที่พูดผดุงความยุติธรรมแก่ข้า”

“น้องสะใภ้ไม่ต้องมากพิธี ข้าแค่ช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ”

เซียวจ้านหัวเราะ น้ำเสียงอบอุ่น ราวกับว่ามีความอบอุ่นที่พิเศษแบบหนึ่งให้แก่เซี่ยเชียนฮวัน

เซียวเย่หลันเห็นการสนทนาของทั้งคู่แล้วในใจรู้สึกไม่ชอบใจแปลกๆ

เขาแค่นเสียงเย็น “เสด็จพ่อ ลูกขอตัวก่อนพ่ะย่ะค่ะ”

“อืม อย่าลืมภารกิจที่ข้าให้กับเจ้าล่ะ”

ฮ่องเต้เน้นย้ำเป็นพิเศษ

เซียวเย่หลันตอบกลับ “ลูกเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

พูดพลาง เขาไม่สนใจเซี่ยเชียนฮวันกับเซียวจ้านสักนิด เดินออกจากห้องทรงพระอักษร ทันที

เซี่ยเชียนฮวันรีบกล่าวทูลลา แล้วรีบตามออกไปติดๆ

รอจนเซียวจ้านจากไปแล้ว ในห้องทรงพระอักษรเหลือเพียงเสียงร้องไห้ของฉินจี ฮ่องเต้ฟังจนรำคาญพระทัย

ฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ แล้วสั่งให้ฉินจีรีบกลับไปทบทวนความผิดของตัวเอง

เจ้าแมวขาวตัวนั้นกลับอยู่ต่อในห้องทรงพระอักษร ราวกับว่ากำลังลาดตระเวนอาณาเขตใหม่ของตัวเอง เชิดหน้าขึ้นสูง แล้วสำรวจไปทั่ว