หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี นิยาย บท 2

"หากตัดสินใจแล้ว ฉันก็จะไม่เปลี่ยนใจค่ะ"

ไห่ถงคิดไตร่ตรองอยู่สองสามวันก่อนตัดสินใจ และตอนนี้เธอตัดสินใจดีแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่คืนคำ

เมื่อจ้านหยินได้ยินเธอพูดแบบนั้น เขาจึงไม่ได้พูดอะไรออกไปเพื่อให้เธอเปลี่ยนใจ แต่หยิบเอกสารของตัวเองออกมา แล้วมอบแก่เจ้าหน้าที่

ไห่ถงก็หยิบเอกสารของตัวเองออกมาเช่นกัน

พวกเขาจดทะเบียนสมรสเสร็จอย่างรวดเร็ว ทั้งกระบวนการใช้เวลาเพียงไม่ถึง 10 นาที

เมื่อไห่ถงรับทะเบียนสมรสมาจากเจ้าหน้าที่ จ้านหยินล้วงกุญแจที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้ไห่ถงพร้อมกับพูดว่า "บ้านที่ผมซื้อไว้อยู่ที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้น ได้ยินคุณยายบอกว่าคุณเปิดร้านขายหนังสืออยู่ที่ประตูหน้าโรงเรียนมัธยมกวนเฉิง บ้านของผมไม่ไกลจากร้านขายหนังสือของคุณ ถ้านั่งรถเมล์ก็ใช้เวลาเพียงสิบกว่านาทีเท่านั้น"

"คุณมีใบขับขี่รถยนต์ไหมครับ? ถ้ามีใบขับขี่ผมสามารถจ่ายเงินดาวน์รถยนต์ให้ได้ครับ แต่คุณต้องผ่อนชำระงวดรถยนต์ทุกเดือน เมื่อมีรถยนต์แล้วคุณก็จะสะดวกในการเดินทางไปทำงานแล้วก็กลับบ้าน"

“งานของผมยุ่งมาก ผมออกจากบ้านเช้าตรู่กว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึก บางครั้งก็ต้องเดินทางไปทำงานต่างจังหวัด คุณดูแลตัวเองให้ดีก็พอครับ ไม่จำเป็นต้องห่วงผม แล้วผมจะโอนค่าใช้จ่ายในครอบครัวให้ หลังจากผมได้รับเงินเดือนในวันที่ 10 ของทุกเดือนนะครับ"

"และเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในช่วงนี้ พวกเราจะไม่เปิดเผยต่อสาธารณะว่าเราสองคนนั้นจดทะเบียนสมรสกันแล้วชั่วคราวครับ"

จ้านหยินอาจติดนิสัยชอบสั่งการคนเป็นประจำที่บริษัท เขาจึงพูดต่อเนื่องโดยไม่รอให้ไห่ถงได้ตอบโต้

ไห่ถงเลือกที่จะแต่งงานอย่างรีบร้อน เพราะไม่อยากให้พี่สาวของเธอต้องทะเลาะกับสามีของพี่สาว นอกจากนี้เธอจำเป็นต้องเพื่อย้ายออกจากบ้านของพี่สาว การที่เธอรีบย้ายออกจากบ้านจะทำให้พี่สาวสบายใจและเพื่อให้พี่สาวไม่ต้องกังวลว่าเธอจะไม่มีคนดูแล

เมื่อจ้านหยินยื่นกุญแจบ้านมาให้ เธอไม่ลังเลที่จะรับกุญแจแม้แต่น้อย

"ฉันมีใบขับขี่รถยนต์ค่ะ แต่ตอนนี้ยังไม่จำเป็นต้องซื้อรถยนต์หรอกค่ะ เพราะปกติฉันขี่จักรยานไฟฟ้าไปทำงานทุกวันและฉันเพิ่งเปลี่ยนแบตเตอรี่จักรยานไฟฟ้ามาใหม่ ถ้าไม่ได้ขี่เลยคงเสียดายน่าดูเลยค่ะ"

"เอ่อ คุณจ้านคะ พวกเราจำเป็นต้องใช้ระบบหารกันด้วยไหมคะ?"

พี่สาวและพี่เขยรักกันอย่างแน่นอน แต่พี่เขยต้องการใช้ระบบหารร่วมกันทุกอย่าง เขามักคิดว่าพี่สาวเอาเปรียบเขาตลอดเวลา

ไม่มีใครรู้ว่าการเลี้ยงลูก จ่ายตลาด ทำอาหารและทำความสะอาดบ้านใช้เวลาแค่ไหน? พวกผู้ชายที่ไม่เคยมีประสบการณ์มักคิดว่าภรรยาแค่อยู่บ้านเลี้ยงลูกและทำอาหารเป็นเรื่องง่ายๆ

เธอและจ้านหยินแต่งงานกันอย่างเร่งรีบ โดยวันนี้เป็นการเจอหน้ากันครั้งแรกของพวกเขา การใช้ระบบหารกันจะทำให้รู้สึกสบายใจ

จ้านหยินไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำและพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงทุ้ม "เมื่อผมตัดสินใจแต่งงานกับคุณแล้ว ผมสามารถดูแลคุณและค่าใช้จ่ายในบ้านได้ ดังนั้นไม่จำเป็นต้องหารกันหรอกครับ"

ไห่ถงยิ้มแล้วยิ้มอีก และพูดตอบกลับว่า "งั้นทำตามที่คุณพูดค่ะ"

เธอก็ไม่มีความคิดที่จะเอาเปรียบจ้านหยินโดยไม่ออกเงินสักบาท

เมื่อเข้าไปอยู่ในบ้านของเขา ไม่ว่าในบ้านขาดเหลืออะไร เธอก็จะเติมเต็มด้วยการจ่ายเงินตัวเอง

ยังไงซะเธอก็ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้านอยุ่ดี

การช่วยกันออกค่าใช้จ่ายนั้นถือเป็นการเอาใจใส่กันและกัน จึงทำให้การใช้ชีวิตร่วมกันในแต่ละวันๆ ผ่านไปได้อย่างราบรื่น

จ้านหยินยกมือขวาขึ้นเพื่อดูเวลาแล้วพูดกับไห่ถงว่า "ผมยุ่งมากและต้องกลับไปที่บริษัทก่อน ผมจะให้คุณยืมรถของผมก่อนชั่วคราวแล้วขับกลับบ้าน หรือคุณจะนั่งแท็กซี่กลับมาบ้าน แล้วผมจะคืนเงินค่าโดยสารให้คุณครับ ส่วนคุณยายผมจะไปส่งท่านที่บ้านน้องชาย"

"ผมเกือบลืมไป พวกเราควรเพิ่มเพื่อนในวีแชทกันก่อน เพื่อจะได้ติดต่อกันครับ"

ไห่ถงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเพิ่มจ้านหยินเป็นเพื่อนในวีแชทแล้วพูดว่า "ฉันจะนั่งแท็กซี่กลับเองค่ะ คุณไปทำงานของคุณเถอะ"

"โอเคครับ ถ้ามีอะไรติดต่อผมมาได้เลยนะครับ"

ก่อนที่จ้านหยินจะออกเดินทาง เขาให้เงิน 1000 บาท กับไห่ถงเพื่อเป็นค่ารถแท็กซี่ แต่เธอไม่รับเงินนั้น เขาจึงจ้องเขม็งใส่เธอ เธอรีบยื่นมือรับเงิน 1000 บาท โดยไม่รู้ตัว

คู่สามีภรรยาที่เพิ่งจดทะเบียนสมรสนั้นไม่ได้ออกมาพร้อมกันจากสำนักทะเบียน แต่เป็นจ้านหยินที่ออกมาก่อน

เขาออกมาแล้วเดินตรงกลับไปขึ้นรถ

"หลานสะใภ้ฉันล่ะ"

"ฉันไม่กลับ ฉันจะอยู่กับแกและหลานสะใภ้ของฉัน"

คุณยายจ้านขัดขืน

แต่หลานชายที่รักคนโตของนางได้ขึ้นรถโรลส์-รอยซ์ไปแล้ว โดยไม่สนใจการประท้วงของหญิงชราแม้แต่น้อย

นางทำได้เพียงแค่มองดูหลานชายคนโตของนางนั่งรถหรูออกไป

แท้ที่จริงแล้วจ้านหยินเป็นทายาทของธุรกิจเครือก้วนเฉิง และเขาถือครองธุรกิจในเครือกวนเฉิงที่มีมูลค่าหลายแสนล้านบาท!

"ไอ้เด็กนิสัยไม่ดี ไอ้คนใจร้าย!"

คุณยายจ้านตำหนิหลานชายคนโต พร้อมทั้งพูดคำว่า "คอยดูนะ ถ้าวันหนึ่งที่แกหลงรักไห่ถงนะ ยายจะนั่งลงและขอตบหน้าแกสักฉาด"

ถึงแม้จะโกรธแต่ก็ไม่สามารถเรียกหลานคนโตกลับมาได้ คุณยายจ้านตอนนี้ต้องรีบโทรหาไห่ถงก่อน แต่ไห่ถงนั้นได้ขึ้นรถแท็กซี่มุ่งหน้ากลับบ้านเรียบร้อยแล้ว

"ไห่ถงเอ๊ย อาหยินงานยุ่งมาก อย่าไปถือสาเขาเลยนะ"

ไห่ถงลูบใบจดทะเบียนสมรสที่ยัดอยู่ในกระเป๋ากางเกง แล้วพูดว่า"คุณยายจ้านคะ ฉันเข้าใจค่ะ ฉันไม่ถือสาเขาหรอกค่ะ คุณยายไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกค่ะ เขาได้ให้ค่ารถแท็กซี่กลับบ้านมาแล้ว ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรถกลับบ้านอยู่ค่ะ"

"จดทะเบียนสมรสกันแล้ว ยังเรียกฉันว่าคุณยายจ้านอยู่อีก"

ไห่ถงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเปลี่ยนเป็นเรียกว่าคุณยายแทน

หญิงชราตอบรับอย่างดีใจ

“ไห่ถง นับจากนี้เราคือครอบครัวเดียวกัน หากอาหยินกล้ารังแกหนูให้บอกฉันนะ ฉันจะสั่งสอนเขาเอง”

ไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะได้เจอกับหลานสะใภ้คนนี้ หญิงชราคนนี้จะไม่ยอมให้หลานชายคนโตรังแกหลานสะใภ้แน่นอน