หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี นิยาย บท 5

จ้านหยินพูดอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ประชุมต่อไป"

คนที่สนิทกับเขามากที่สุดคือลูกพี่ลูกน้องคนโตของเขา และเป็นนายน้อยคนที่สองของตระกูลจ้าน ชื่อ จ้านอี้เฉิน

จ้านอี้เฉินเข้ามา กระซิบถามว่า "พี่ใหญ่ ผมได้ยินที่คุณยายพูดกับพี่แล้ว พี่แต่งงานกับคนที่ชื่อถงอะไรสักอย่างจริงๆ เหรอ"

จ้านหยินมองเขาตาขวาง

จ้านอี้เฉินลูบจมูกและนั่งตัวตรง โดยไม่กล้าถามต่ออีก

แต่ก็ได้แสดงความเห็นอกเห็นใจถึงพี่ชายคนโตอย่างมาก

แม้ว่าลูกชายหลานชายของตระกูลจ้านไม่จำเป็นต้องแต่งงานเพื่อยกระดับฐานะของตน แต่พี่ชายคนโตและพี่สะใภ้ไม่ได้มาจากครอบครัวที่ฐานะเหมาะสมกัน เพียงเพราะคุณยายชอบผู้หญิงที่ชื่อไห่ถง จึงต้องการให้พี่ชายคนโตแต่งงาน พี่ชายคนโตน่าสงสารจริง ๆ

จ้านอี้เฉินยังคงส่งความเห็นอกเห็นใจแก่พี่ชายคนโตอีกครั้ง

โชคดีที่เขาไม่ใช่หลายชายคนโต มิฉะนั้นคนที่แต่งงานกับผู้มีพระคุณช่วยชีวิตของคุณยายก็เป็นเขาแล้ว

ไห่ถงไม่รู้เรื่องเหล่านี้ เธอต้องถามให้ชัดเจนว่าบ้านใหม่ของเธออยู่ที่ชั้นไหน และเธอลากกระเป๋าเดินทางและหาบ้านใหม่จนเจอ

หลังจากเปิดประตูเข้าไปในบ้าน เธอพบว่าบ้านค่อนข้างใหญ่ ใหญ่กว่าบ้านพี่สาวของเธอและตกแต่งอย่างหรูหรามาก

หลังวางกระเป๋าเดินทางลง ไห่ถงจึงเดินสำรวจบ้านซึ่งต่อไปก็คือบ้านของเธอ

บ้านนี้มีห้องนั่งเล่น 2 ห้อง ห้องนอน 4 ห้อง ห้องครัว 1 ห้อง ห้องน้ำ 2 ห้อง และระเบียง 2 ระเบียง แต่ละห้องมีพื้นที่ค่อนข้างใหญ่ ไห่ถงคาดว่าบ้านหลังนี้จะมีพื้นที่อย่างน้อยสองร้อยตารางวา

บ้านหลังนี้มีเฟอร์นิเจอร์น้อยมาก มีเพียงโซฟา โต๊ะกลางโซฟา และตู้เก็บไวน์ในห้องนั่งเล่นใหญ่ นอกจากนั้นมีเพียง 2 ใน 4 ห้องเท่านั้นที่มีเตียงและตู้เสื้อผ้า ส่วนอีก 2 ห้องยังว่างเปล่า

ห้องนอนหลักข้างในแบ่งออกเป็นห้องนอน ห้องแต่งตัวเล็ก ๆ ห้องอ่านหนังสือเล็ก ๆ ห้องอาบน้ำและห้องน้ำ แม้ว่าจะพื้นที่ถูกจะแบ่งเป็นส่วน ๆ แต่ห้องนอนหลักนี้ก็ยังใหญ่มาก เทียบได้กับห้องโถงหลักเลย

นี่ควรเป็นอาณาเขตของจ้านหยิน

ไห่ถงเลือกที่จะพักอีกห้องหนึ่งที่มีเตียงติดกับระเบียง รับแสงได้ดี และมีห้องคั่นแยกเว้นระยะห่างจากห้องนอนหลัก เพื่อให้ทั้งคู่สามารถมีพื้นที่ส่วนตัวของตัวเองได้

เพื่อนรัก เซินเสี่ยวจวินถามเธออย่างห่วงใยว่า "ถงถง ตอนเช้าเธอไปไหนมา?"

"ช่วงนี้พี่สาวกับพี่เขยทะเลาะกันทุกวันเพราะเรื่องของฉัน ฉันคิดแล้วคิดอีก จึงย้ายออกไปดีกว่า" ไห่ถงพูดพลางพร้อมยกไหล่แบมือจ้องไปที่เพื่อนรัก "ดังนั้นฉันจึงย้ายออกมาแล้วเมื่อเช้า!"

เซินเสี่ยวจวินนึกถึงสามีของพี่สาวเพื่อน ทำให้พูดไม่ออกสักคำและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจว่า "ผู้ชายมักจะชอบพูดว่า 'ผมเลี้ยงดูแลคุณได้' แต่เมื่อต้องการให้พวกเขาเลี้ยงดูแลจริง ๆ กลับรังเกียจและด่าจนจะให้ตายกันไปข้างหนึ่ง เมื่อผู้หญิงเราแต่งงานแล้วต้องทุ่มเทเพื่อครอบครัวแถมต้องแบกรับความเข้าใจผิดต่าง ๆ มันไม่ยุติธรรมเลย ฉันคิดว่าพี่สาวของเธอต้องออกมาหางานทํา ผู้หญิงอย่างเรา ไม่ว่าเวลาใดก็ต้องรักษาความเป็นอิสระทางการเงิน ต้องมีเงินเท่านั้น ถึงจะทำให้เราแข็งแกร่งได้"

ขณะที่เธอกำลังพูด เธอก็ขมวดคิ้วและมองด้วยความสับสน "แล้วพี่สาวของเธอยอมให้เธอย้ายออกเหรอ"

"ฉันแต่งงานแล้วน่ะ"

"โอ้ อะไรนะ เธอแต่งงานแล้วเหรอ? แฟนสักคนเธอยังไม่มีเลย แล้วจะแต่งงานกับใคร?" เซินเสี่ยวจวินเงยหน้ามองเพื่อนด้วยความประหลาดใจ แล้วพูดออกมาเสียงดัง

ไห่ถงรู้ว่าไม่สามารถปิดบังเธอได้ จึงได้แต่เล่าทุกสิ่งอย่างตรงไปตรงมา

เซินเสี่ยวจวินจ้องมองไห่ถงเป็นเวลานาน ก่อนเอื้อมมือไปจิ้มหน้าผากของไห่ถงแล้วพูดว่า "เธอนี่กล้าหาญจริง ๆ เจอกันครั้งแรกก็กล้าไปจดทะเบียนสมรส ถ้าเธอหาที่อยู่ไม่ได้จริง ๆ เธอสามารถย้ายมาอยู่ที่บ้านฉันได้นี่ บ้านฉันมีห้องว่างเยอะ หรือถ้าอยากหาคนแต่งงานก็หาลูกพี่ลูกน้องฉันก็ได้"