ไป๋หลันที่ช่วยแม่ครัวทำอาหารเสร็จเรียบร้อย ก็ขอท่านป้าแม่ครัวเอากลับไปกินที่บ้านกับมารดาเหมือนเดิม วันนี้อาหารคือปลาช่อนเผาเกลือผักต้มพร้อมน้ำจิ้มรสเด็ดและแกงจืด เมื่อตักอาหารเรียบร้อยนางจึงเดินออกมาทันที เมื่อเดินมาได้สักระยะหนึ่งก็เจอเข้ากับบุราร่างสูงที่กำลังยืนรออยู่
"พี่หลงเป็นอย่างไรบ้างที่นี่น่าอยู่หรือไม่เจ้าคะ ท่านคิดเปลี่ยนใจมาอยู่ก็ยังทันนะ" ไป๋หลันเอ่ยด้วยสีหน้าหยอกล้อ
"ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่หรอก แต่ข้าอยากไปอยู่กับเจ้ามากกว่า" หนานเหวินหลงกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มเช่นกัน
"พี่หลงล้อข้าเล่นแล้ว พรุ่งนี้ท่านจะมาที่ศูนย์อีกหรือไม่เจ้าคะ" นางรีบกล่าวเปลี่ยนเรื่องโดยเร็ว เพราะโดยคนหล่อพูดเช่นนี้ใจบาง ๆ ของนางมันสั่น
"ข้าจะมาอีกสักสี่ ห้าวัน แล้วจะกลับเข้าเมืองหลวงมีงานต้องไปทำ"
"อ่อ...ทราบแล้วเจ้าค่ะ ถ้าท่านเข้าไปที่ศูนย์ก็อย่าลืมแต่งกายให้เหมือนวันนี้และก็หน้าดำ ๆ นั่นด้วยนะเจ้าคะ ชาวบ้านจะได้ไม่สงสัย"
" ได้ เจ้าไม่ต้องย้ำนักหรอก รีบเดินกันเถอะเดี๋ยวจะมืดค่ำเสียก่อน ข้าจะเดินไปส่งเจ้าที่บ้านเอง" หนานเหวินหลงเอ่ยพร้อมกับก้าวเดินออกไป
ทั้งสองเดินเข้ามายังตลาดผู้คนยังพอมีบ้างแต่ไม่มากนักเพราะเป็นเวลาเย็นมากแล้ว ชาวบ้านที่เดินผ่านต่างหันมามองพวกเขาทั้งสอง บางคนก็หันไปคุยซุบซิบกัน
"พี่หลงท่านอายหรือไม่ที่แต่งกายเช่นนี้แถมใบหน้าของท่านยังดำสกปรกอีก" ไป๋หลันเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะชาวบ้านต่างหันมามองแล้วพากันซุบซิบนินทา
"ข้าไม่ได้อายหรอกเสี่ยวหลัน แต่ข้าไม่เคยแต่งกายเช่นนี้มาก่อนเท่านั้นเอง"
"ถ้าไม่เคยก็ต้องลองทำดูนะเจ้าคะ เมื่อมีโอกาสแล้วต้องใช้ให้คุ้ม" ไป๋หลันเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับหันไปมองบุรุษตรงหน้า
"แล้วเจ้าทำไมไม่ลองทำเองดูบ้างเล่ายายเด็กแสบ!!" หนานเหวินหลงเอ่ยพร้อมกับยื่นมือไปดีดหน้าผากนางเบาๆด้วยความเข่นเขี้ยว
"พี่หลง!! ท่านทำร้ายข้าหรือ" นางยกมือขึ้นปิดหน้าผากตัวเอง ไม่กล้าบอกว่าเจ็บเพราะกลัวเขาจะก้มลงมาเป่าให้อย่างที่พี่ชายของนางเคยทำ
ก็บอกแล้วว่าใจมันบาง!!
"ถึงบ้านเจ้าแล้วรีบเข้าบ้านไปเถิด"
"เจ้าค่ะ พี่หลงเดินทางกลับดี ๆ นะเจ้าคะแล้วพรุ่งนี้พบกัน บ๊าย บาย" ไป๋หลันเอ่ยพร้อมกับเดินเข้าบ้านไปทันที
"อะไรคือ บ๊าย บาย เจ้านี่ชอบพูดจาประหลาดนัก" หนานเหวินหลงพึมพำกับตัวเองเบา ๆ แล้วหันหลังเดินกับที่พักทันที
ไป๋หลันเดินเข้ามาภายในบ้านก็พบกับมารดากำลังนั่งรออยู่ที่โถงพอดีจึงรีบเอ่ย" ท่านแม่ลูกกลับมาแล้วเจ้าค่ะ เรารีบมากินข้าวกันเถิดเจ้าค่ะกำลังร้อนๆเลย" ไป๋หลันเอ่ยพร้อมกับเดินจูงมือมารดาของนางไปยังห้องครัว
"วันนี้ที่ศูนย์ทำอาหารอะไรกินกันหรือ" หลินอู๋เหยาเอ่ยถามบุตรสาว
"ปลาช่อนเผาเกลือ ผักต้มน้ำจิ้มรสเด็ด และแกงจืดเจ้าค่ะ" ไป๋หลันเอ่ยพร้อมกับจัดอาหารใส่จานจากนั้นก็นั่งกินอาหารกับมารดา เมื่อกินเสร็จก็เก็บกวาดล้างจานเรียบร้อยแล้วออกไปนั่งรอบิดากับพี่ชายของนางที่โถงด้านหน้าเช่นเคย
"ท่านแม่อยากไปเที่ยวที่ศูนย์หรือไม่เจ้าคะ ตอนนี้ช่างไม้กำลังเร่งทำเตียงและชั้นวางของอยู่ คงอีกไม่กี่วันคงเสร็จเรียบร้อย" ไป๋หลันเอ่ยถามมารดาเพราะกลัวว่าท่านจะเหงานางอยากให้ท่านออกไปเปิดหูเปิดตาด้านนอกบ้าง
"แม่รอให้ศูนย์ของเจ้าสร้างเสร็จเรียบร้อยเสียก่อนแล้วค่อยไปวันเปิดศูนย์ดีหรือไม่ ตอนนี้แม่ไปก็ไม่รู้จะทำอะไร"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลินไป๋หลัน
1...