หลินไป๋หลัน นิยาย บท 48

  "ตกลงเจ้าค่ะ ข้าหลินไป๋หลันคาราวะท่านอาจารย์หม่าเจ้าค่ะ"

               "ข้าหลินมี่ฮวาคาราวะท่านอาจารย์หม่าเจ้าค่ะ" 

                ทั้งสองประสานมือย่อกายคำนับอาจารย์หม่าอย่างนอบน้อม

                "ดี ดีมากเช่นนั้นเจ้าสองคนรับป้ายหยกของข้าไปก่อน" อาจารย์หม่าเอ่ยพร้อมยื่นป้ายหยกสีเขียวส่งให้ทั้งสองพร้อมเอ่ยต่อ "ว่าแต่พวกเจ้าสองคนมีธาตุอะไรกันบ้างหรือ?ไหน ๆ ข้าก็เป็นอาจารย์ของพวกเจ้าแล้วบอกข้าหน่อยได้หรือไม่" 

                "ข้ามีธาตุแสง ลม ไฟ สามารถฝึกได้ทั้งสองสายเจ้าค่ะ" มีมี่เอ่ย

        "ข้าก็เช่นกันแต่มีมากกว่านิดหน่อยเจ้าค่ะ" ไป๋หลันเอ่ยพร้อมหันหน้าไปหาสหายแล้วยิ้มเยาะเย้ยแบบกวนๆ

           "โอ้...ธาตุแสงเป็นธาตุพิเศษพวกเจ้าช่างมีบุญนัก เอาละ ๆ แค่นี้ข้าก็พอใจแล้วเอาไว้ค่อยคุยกันในวันรับศิษย์เถิด แล้วโอสถพวกนี้เจ้าจะขายให้ข้าจำนวนกี่เม็ดหรือ ช่วงนี้มีแต่คนมาถามหายาเพิ่มพลังปราณกันมากมายจริงเชียว" 

        "เช่นนั้นข้าขายให้ท่านอาจารย์สิบขวด ขวดละห้าเม็ดรวมทั้งหมดห้าสิบเม็ดเจ้าค่ะ" ไป๋หลันเอ่ยพร้อมกับหยิบขวดยาออกมาจากมิติแล้วส่งให้อาจารย์หมาด ๆ ของตนเองทันที

                 "ข้าให้เจ้าราคาเดิมคือเม็ดละสองหมื่นเหรียญทอง" 

         "ตกลงเจ้าค่ะ"ไป๋หลันเอ่ยพร้อมยกยิ้มจนตาหยี

                  นี่ข้าจะรวยอีกแล้ว!!

                 ไป๋หลันหลังจากจ่ายเงินค่าซื้อจวนหลังใหม่ ซื้อร้านคาเฟ่ในราคาสูงลิบลิ่วและค่าจ้างช่างไม้ไปจนเงินหมดไปเยอะพอสมควรมีเงินในกระเป๋าเยอะย่อมอุ่นใจกว่าใช่หรือไม่

          "นี่คือเงินทั้งหมดหนึ่งล้านเหรียญทองของเจ้า"อาจารย์หม่าส่งตั๋วเงินจำนวนหนึ่งให้ลูกศิษย์ของตนทันที

                          "ขอบคุณเจ้าค่ะ เช่นนั้นพวกเราต้องขอตัวลาเจ้าค่ะ"

                            "ลาก่อนขอรับ/เจ้าค่ะ" ทั้งหมดเอ่ยขึ้น เมื่อร่ำลาอาจารย์หม่าเสร็จเรียบร้อยทั้งหมดก็เดินทางกลับจวนกันทันที

# จวนแม่ทัพหลินจี้ซาน

"เจ้าว่าอะไรนะจิ่วเอ๋อร์ เจ้าว่าเจอผู้ใด!!" หลินจี้ซานเอ่ยถามด้วยความตกใจที่บุตรสาวของตนเอ่ยถึงคนที่ไม่อยากพบพานอีก

"ข้าพบเฉินหยางและไป๋หลันบุตรของท่านน้าเฉินหยวนที่โรงเตี๊ยมในเมืองหลวงเจ้าค่ะท่านพ่อ"