หลินไป๋หลัน นิยาย บท 85

อินฉินศิษย์เอกอาจารย์รองก็ไม่อาจดูเบาวาดเพลงกระบี่ปราบเซียนได้อย่างดุดันและรวดเร็วเช่นกัน เพลงกระบี่ของแต่ละอาจารย์นั้นต่างก็มีความเก่งกาจไม่แพ้กันขึ้นสอยู่กับว่าพลังปราณของคนผู้นั้นอยู่ในระดับใดและหมั่นฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอหรือไม่เท่านั้นเอง

ลี่อินเองนั้นก็ไม่น้อยหน้าในเรื่องเพลงกระบี่คู่ไร้เทียมทานที่อาจารย์สามเป็นผู้ฝึกซ้อมความรุนแรงและร้ายกาจทำให้คู่ต่อสู้ต่างล่าถอยออกไปเช่นกัน เวลาการแข่งขันเริ่มเหลือน้อยลงเต็มที ลี่อินจึงหาจังหวะเข้าปะทะกับเป้าหมายสำคัญเพื่อจัดการตามแผนที่นางได้วางเอาไว้ทันที

กระบี่คู่ไร้เทียมทานแข็งแกร่งดุดัน ปะทะเข้ากับกระบี่บุบผาไร้เงาที่อ่อนโยนพลิ้วไหวดังสายลมแต่เฉียบขาดทุกกระบวนท่า ความรุนแรงเริ่มก่อตัวขึ้นเพราะลี่อินใส่พลังเต็มที่แบบไม่ยั้งด้วยตัวนางนั้นมีพลังปราณอยู่เพียงระดับเจ็ดเท่านั้นยังต่างจากคู่ต่อสู้ที่มีระดับเก้าขั้นสูงสุดแล้วแต่นางก็หาได้กลัวไม่ เพราะยังมีไม้ตายอยู่ในมืออย่างไรเสียวันนี้นางต้องชนะให้ได้

ลี่อินเมื่อได้โอกาสเหมาะจึงส่งธาตุลมแบบเนียน ๆ พร้อมยาพิษสลายวิญญาณไปยังไป๋หลันศิษย์เอกอาจารย์หม่าทันทีโดยที่ไม่มีผู้ใดสามารถจับสังเกตได้ ลี่อินเมื่อเห็นว่าสตรีตรงหน้าโดนพิษสลายวิญญาณก็พลันยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจมีพลังระดับสูงแล้วอย่างไรอีกไม่กี่ถึงชั่วยามข้างหน้ามันก็จะกลายเป็นคนไร้ค่าแล้ว

ยาพิษชนิดนี้ไร้สีไร้กลิ่นไม่ทิ้งร่องรอยอันใดให้ติดตามเอาผิดได้ ลี่อินจึงกล้าใช้ยานี้ในการประลองเพราะคิดว่าจะไม่มีผู้ใดตรวจจับได้และยาพิษชนิดนี้กว่ามันจะออกฤทธิ์ก็อีกหนึ่งชั่วยามและถ้ามันออกฤทธิ์แล้วก็ไม่อาจรักษาได้อีกต่อไปเพราะวิญญาณในร่างกายจะถูกสลายหายไปตลอดกาล...

ไป๋หลันล้มลงพร้อมกระอักเลือดสีดำออกมาคำโต "อึก…"

"หลันหลัน!!" มีมี่ที่เห็นสหายล้มลงในจังหวะที่กำลังมองมาอยู่พอดี ก็รีบละมือจากคู่ต่อสู้แล้วรีบวิ่งมาดูสหายที่นอนกองอยู่กับพื้นทันทีพร้อมกับเย่วซินที่ได้ยินเสียงสหายตะโกนเสียงดังก็รีบวิ่งตามมาดูด้วยอีกคนทุกคนบนเวทีประลองต่างหยุดมือและหันมาให้ความสนใจกับความวุ่นวายตรงหน้าด้วยเช่นกัน แมม้แต่เหล่าอาจารย์ที่นั่งชมการประลองอยู่ไกล ๆ ยังต้องรีบลงมาดูด้านล่างว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น

"หลันหลัน เจ้าถูกพิษ?" ไม่บอกใครย่อมต้องดูออกเพราะตอนนี้ใบหน้างามซีดเผือดไร้สีเลือดแถมริมฝีปากเริ่มคล้ำเป็นสีม่วง หลายคนที่ได้ยินเช่นนั้นต่างตกใจเพราะไม่คาดคิดว่าการประลองนี้จะมีการเล่นสกปรกถึงขนาดใส่ยาพิษเล่นงานคู่ต่อสู้ได้

# ตอนที่สี่สิบ  โดนพิษสลายวิญญาณ

ลี่อินตกใจสุดขีดเพราะไม่คิดว่ายาพิษจะออกฤทธิ์ได้ว่องไวและชัดเจนเช่นนี้ ไหนสหายบอกว่ายาพิษชนิดนี้ไม่ออกอาการภายนอก เพราะมันจะเข้าไปสลายวิญญาณของคนที่โดนพิษเงียบ ๆ อย่างไรเล่า แล้วเหตุการณ์ตรงหน้ามันหมายความว่าอย่างไรกัน

หม่าชิงหลุนรีบตรงเข้ามาหาศิษย์รักทันที เมื่อตรวจสอบพบว่าศิษย์ของตนถูกพิษจริง ๆ และไม่ใช่เพียงชนิดเดียว ที่ตนสามารถตรวจสอบได้เพราะฉายาหมอเทวดาไม่ได้ตั้งมาแบบเลื่อนลอย แต่ถ้าศิษย์ของเขาไม่โดนพิษอีกชนิดหนึ่งที่ออกฤทธิ์รวดเร็วและชัดเจนขนาดนี้ก็อาจจะไม่มีผู้ใดรู้เลยว่านางถูกพิษสลายวิญญาณ

"จับตัวนางไว้แล้วค้นตัวว่าเป็นนางหรือไม่ที่เป็นผู้วางยาพิษ" หม่าชิงหลุนเอ่ยเสียงดังสั่งให้คนจับตัวลี่อินและค้นหายาพิษเพื่อเอามาเป็นหลักฐานในการตัดสินโทษ ที่เขาสั่งให้ค้นตัวลี่อินนั้นเพราะเมื่อครูมีเพียงนางเท่านั้นที่กำลังต่อสู้อยู่กับศิษย์รักของเขา

"ท่านเจ้าสำนักศิษย์ข้าว่านางคงไม่ทำเช่นนั้นหรอก ท่านใจเย็น ๆ ก่อนเถิด" อาจารย์สามเอ่ยอย่างในเย็นเพราะไม่คิดว่าศิษย์ของตนจะกระทำเช่นนี้ ศิษย์คนนี้ฝีมือเก่งกาจและไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียหรือบาดหมางอันใดกับศิษย์ของท่านเจ้าสำนักเพราะฉะนั้นนางไม่เหตุผลใดที่ต้องทำเช่นนี้

"เป็นนางหรือไม่ประเดี๋ยวคงได้รู้..." หม่าชิงหลุนไม่ฟังเสียงคัดค้านของอาจารย์สามยังให้ศิษย์หญิงอีกคนหนึ่งค้นตัวลี่อินต่อไปเพราะตนมั่นใจว่าต้องเป็นนางอย่างแน่นอน

มีมี่หยิบโอสถพิษไร้พ่ายออกมาแล้วเอายายัดใส่ปากสหายทันทีเพราะดูเหมือนว่าอาการของนางจะแย่ลง

"หือ...โอสถเม็ดนี้ไป๋หลันเป็นผู้ปรุงหรือ?" หม่าชิงหลุนเอ่ยถาม ที่ตนรู้เพราะกลิ่นหอมของโอสถที่โชยออกมานั่นเอง