หลินไป๋หลัน นิยาย บท 84

ไป๋หลันเดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อส่งมอบโอสถให้เหล่าอาจารย์ นางยื่นขวดยาส่งให้อาจารย์ลำดับที่ห้าที่นั่งอยู่ริมสุด ท่านเปิดขวดยาออกมาตรวจดู

"โอสถทะลวงฟ้าระดับ...เทพ..ความบริสุทธิ์ระดับ...สะ...สิบ ..." เสียงอาจารย์ดังตะกุกตะกัก พร้อมเบิกตากว้างอย่างไม่น่าเชื่อในสิ่งที่ตนเองเอ่ย

อาจารย์ท่านอื่นรีบหยิบขวดยาไปตรวจสอบทันทีเมื่อพบว่าเป็นดังที่กล่าวมาถึงกับทรุดตัวลงกับเก้าอี้ ยกเว้นอาจารย์หม่าที่รู้อยู่แล้วและระดับเทพที่นางพัฒนาขึ้นมาด้วย ผิดจากเมื่อสามเดือนก่อนที่นางยังอยู่ในระดับสูงอยู่เลย ลูกศิษย์รักของตนไม่ทำให้ผิดหวังจริง ๆ หม่าชิงหลุนยิ้มมุมปากพลางยืดอกขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

มีมี่ปรุงโอสถเสร็จเป็นคนที่สอง และเมื่อเก็บใส่ขวดก็นำไปมอบให้อาจารย์ตรวจสอบเช่นกัน "โอสถชำระไขกระดูกระดับเทพ ความบริสุทธิ์ระดับแปด..." เสียงฮือฮาดังขึ้นอีกรอบเมื่ออาจารย์เอ่ยจบ

นี่ก็เกือบจะเทียบเท่ากับท่านอาจารย์หม่าหมอเทวดาเลยเชียวนะขนาดพวกนางเพิ่งเข้ามาเรียนที่สำนักได้เพียงสามเดือนเท่านั้น พวกตนได้ประจักษ์แล้วว่าศิษย์ของท่านอาจารย์หม่าไม่ธรรมดาจริง ๆ

จริง ๆ มีมี่ไม่เคยปรุงโอสถที่มีความบริสุทธิ์ถึงแปดส่วนหรอก แต่นางแอบใส่น้ำทิพย์วารีลงไปด้วยจึงทำให้มีความบริสุทธิ์เพิ่มขึ้น ที่ทำแบบนี้ก็เพื่อหน้าตาของท่านอาจารย์โดยเฉพาะ

ลี่อิน อินฉินและคนอื่น ๆ ทยอยส่งขวดยาเพราะเวลาที่เริ่มจะหมดลงบางคนก็ถอดใจเพราะเกินระยะเวลาที่กำหนดเอาไว้ แต่ไม่ต้องประกาศทุกคนก็พอจะเดาได้ว่าผู้ชนะคือผู้ใดคงไม่พ้นศิษย์เอกของท่านอาจารย์หม่าชิงหลุนเป็นแน่

"ศิษย์น้อง!! ข้ายินดีด้วยพวกเจ้าเก่งมากแถมยังมีธาตุพิเศษอีกต่างหาก" อินฉินเอ่ยยินดีกับศิษย์น้องทั้งสองคนพวกนางช่างมีพรสวรรค์สมแล้วที่เป็นศิษย์เอกของท่านอาจารย์หม่า

"ขอบคุณเจ้าค่ะศิษย์พี่อินฉิน" ไป๋หลันและมีมี่เอ่ยขอบคุณ

"พรุ่งนี้เป็นการแข่งขันประลองยุทธแล้วเจอกันที่สนามแข่งนะ" อินฉินเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มให้แล้วเดินจากไป...

หลังจบการแข่งขันและประกาศผู้ชนะทั้งสามก็เดินทางกลับที่พักกันและปรึกษากันว่าวันนี้จะปาร์ตี้ฉลองชัยชนะเสียหน่อย คืนนี้ทั้งสามคนและอีกหนึ่งตัวจึงปาร์ตี้ขนมหวานกันหลังจากใช้พลังงานไปเยอะในวันนี้ ขนมหวานมากมายในโลกเก่าของไป๋หลันและมีมี่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ บัวลอยไข่หวาน ลอดช่องน้ำกะทิแตงไท ขนมชั้น วุ้นสลิ่ม วุ้นมะพร้าวและอีกมากมายหลายอย่าง 

เย่วซินที่คุ้นเคยกับอาหารตรงหน้าและชอบอกชอบใจเป็นอย่างมาก เพราะตอนที่ฝึกกันอยู่ในมิติหลายปีไป๋หลันมักจะนำอาหารพวกนี้ออกมาให้นางได้ลิ้มลองอยู่เสมอจนนางเองติดใจไปเสียแล้ว

"ถ้าข้าอ้วนเป็นหมูจนไม่มีบุรุษมาเหลียวมอง แล้วใครจะรับผิดชอบ'' เย่วซินเอ่ย

"พวกเราก็พอกัน ใช่เจ้าคนเดียวเสียที่ไหนกันเล่า'' ไป๋หลันเอ่ยเองก็ชอบขนมหวานเหมือนกันถ้าเย่วซินอ้วนนางก็คงหนีไม่พ้นเช่นกัน

"เจ้ามีคู่หมั้นแล้วใยต้องกังวล" เย่วซินเอ่ย

"ถ้าข้าอ้วนเป็นหมูแล้วคู่หมั้นยังรักข้าเหมือนเดิมก็ถือว่าข้าโชคดีแล้ว..." ไป๋หลันเอ่ย