หลงรักทนายคนเลว ตอนที่ 88 กินข้าวที่โรงอาหาร

ตอนที่ 88 กินข้าวที่โรงอาหาร

เป้ยฉายเวยมองโต๊ะทำงานตรงหน้าอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ​ เห็นทีเธอคงต้องทำงานอยู่ในสายตาของฉูเจ๋อหยางจริงๆซะแล้ว

หวังว่าฉูเจ๋อหยางจะโผล่มาแวบๆเหมือนที่หลินไห่พูดนะ​ ทุกคนอยู่ด้วยกันอย่างสงบก็พอ​

ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้​เธอถูกกลุ่มคนมารุมดูเหมือนลิงก็ไม่ปาน เธอรู้สึกว่าตัวเองยิ้มจนหน้าแข็งหมดแล้ว​ โชคดีที่ใกล้ถึงเวลาพักแล้ว

เธอนัดเจอกับซือซือที่โรงอาหารของพนักงาน

"เวยเวย​ ใกล้ถึงเวลากินข้าวเที่ยงแล้วนะ​ จะไปโรงอาหารด้วยกันไหม" หลินไห่เดินยิ้มหวานมาถาม  

เป้ยฉายเวยปฏิเสธ​อ้อมๆ​ "ไม่เป็นไรค่ะพี่ไห่​ ฉันนัดกับเพื่อนไว้แล้ว"

" เพื่อน? เวยเวยทำไมมีเพื่อนใหม่เร็วจัง​" แค่ช่วงเวลาตอนเช้ามีคนมาพยายามตีสนิทกับเธอแล้วหรือ​ เขาต้องการเห็นไอ้คนชั่วนั่น​  

" ไม่ใช่ค่ะ​ เป็นเพื่อนที่ทำงานอยู่บริษัท​นิตยาสารชั้นบนค่ะ" เป้ยฉายเวยมองหลินไห่แบบไม่เข้าใจ​ ทำไมเธอรู้สึกว่าน้ำเสียงของพี่ไห่ดูเหมือนโกรธ  

"อ๋อๆ​ อย่างนี้นี่เอง​ งั้นเจอกันตอนบ่ายนะ​ วันนี้ทุกคนค่อนข้างยุ่ง​ หลังเวลาพักเที่ยงฉันจะพาเธอไปรู้จักกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ" หลินไห่มองเป้ยฉายเวยที่ออกปากมาขนาดนี้แล้ว​ ก็ไม่อยากตามไปอีก

"ค่ะ​ ได้ค่ะ" เป้ยฉายเวยพยักหน้า

หลินไห่ถูกคนอื่นลากตัวไปแล้ว

เป้ยฉายเวยเก็บของบนโต๊ะแล้วขึ้นลิฟท์​ไปโรงอาหารชั้นสอง​ ไม่ว่าจะเป็นบริษัท​ไหน​ โรงอาหารของพนักงานล้วนอยู่ชั้นสองทั้งสิ้น

"แบบนี้จะไม่มีปัญหา​แน่นะ" เป้ยฉายเวยหมายถึงคุณลุงที่พูดตรงไปตรงมาจะไม่โดนใครร้องเรียนหรอ

ตอนมาฉันได้ยินหมดแล้ว​ อย่าคิดว่าแกเป็นลุงขายข้าวธรรมดา​นะ​ โรงอาหารนี้แกเป็นคนเหมา​ และยังดูสนิทสนมกับเจ้าของตึกด้วยนะ​ เพราะฉะนั้น​พวกนี้แค่บ่นได้ไม่กี่คำหรอก"

อวี๋ซือซือลากเป้ยฉายเวยไปนั่งตรงมุมหนึ่ง​ แล้วก็มองสถานการณ์​รอบๆไปด้วย

  ฉันสงสัยแต่แรกอยู่แล้วว่าเธอไม่ได้มาทำงาน​ แต่มาคอยสอดแนมใช่ไหม" 

"เธอเนี่ย​ ไม่มีสมองแล้วยังไม่ยอมรับอีกนะ"

แล้วพูดต่อ​ "เธอคิดว่างานฉันว่างขนาดนั้นเลยหรอ เธอต้องทำความเข้าใจอะไรสักหน่อย​ นี่คือโรงอาหารของพนักงานทั่วไป​ เธอดูทางนั้น​

เป้ยฉายเวยมองตามที่อวี๋ซือซือชี้มีบันได​แยกเป็นสองส่วนจริงด้วย​ ด้านบนมีครึ่งชั้น​ มีคนนั่งอยู่สองสามคน  

รูปแบบบรรยากาศไม่เหมือนกับเป็นโรงอาหารเลย

 "เอาเถอะ​ แต่ฉันขอยืนยันอีกครั้งว่าฉันมีสมองนะจ้ะ"

เธอมีๆ​ เออใช่วันนี้เธอทำงานเป็นยังไงบ้าง​ ห้องทำงานฉูเจ๋อหยางรกเหมือนกองขยะเลยใช่ไหม​ แล้วพวกทนายที่ทั้งนิสัยไม่ดีและก้าวร้าวนั่นหัวโล้นทุกคนเลยรึเปล่า"

อวี๋ซือซือเก็บรวบรวมลักษณะ​ทนายความ​ที่อยู่ในหัวของเธอ​ นึกคำไหนได้ก็พูดออกมา 

เป้ยฉายเวยจำใจต้องยอมรับและพูดว่าไม่หรอก​ ทุกคนค่อนข้างยุ่ง​ แล้วที่เธอบอกว่าหัวโล้นแล้วใส่แว่นน่ะมีอยู่ไม่กี่คน​ แต่ว่าบรรยากาศ​ก็ถือว่าใช้ได้"