หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 88
ตอนที่ 88 กินข้าวที่โรงอาหาร
เป้ยฉายเวยมองโต๊ะทำงานตรงหน้าอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เห็นทีเธอคงต้องทำงานอยู่ในสายตาของฉูเจ๋อหยางจริงๆซะแล้ว
หวังว่าฉูเจ๋อหยางจะโผล่มาแวบๆเหมือนที่หลินไห่พูดนะ ทุกคนอยู่ด้วยกันอย่างสงบก็พอ
ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้เธอถูกกลุ่มคนมารุมดูเหมือนลิงก็ไม่ปาน เธอรู้สึกว่าตัวเองยิ้มจนหน้าแข็งหมดแล้ว โชคดีที่ใกล้ถึงเวลาพักแล้ว
เธอนัดเจอกับซือซือที่โรงอาหารของพนักงาน
"เวยเวย ใกล้ถึงเวลากินข้าวเที่ยงแล้วนะ จะไปโรงอาหารด้วยกันไหม" หลินไห่เดินยิ้มหวานมาถาม
เป้ยฉายเวยปฏิเสธอ้อมๆ "ไม่เป็นไรค่ะพี่ไห่ ฉันนัดกับเพื่อนไว้แล้ว"
" เพื่อน? เวยเวยทำไมมีเพื่อนใหม่เร็วจัง" แค่ช่วงเวลาตอนเช้ามีคนมาพยายามตีสนิทกับเธอแล้วหรือ เขาต้องการเห็นไอ้คนชั่วนั่น
" ไม่ใช่ค่ะ เป็นเพื่อนที่ทำงานอยู่บริษัทนิตยาสารชั้นบนค่ะ" เป้ยฉายเวยมองหลินไห่แบบไม่เข้าใจ ทำไมเธอรู้สึกว่าน้ำเสียงของพี่ไห่ดูเหมือนโกรธ
"อ๋อๆ อย่างนี้นี่เอง งั้นเจอกันตอนบ่ายนะ วันนี้ทุกคนค่อนข้างยุ่ง หลังเวลาพักเที่ยงฉันจะพาเธอไปรู้จักกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ" หลินไห่มองเป้ยฉายเวยที่ออกปากมาขนาดนี้แล้ว ก็ไม่อยากตามไปอีก
"ค่ะ ได้ค่ะ" เป้ยฉายเวยพยักหน้า
หลินไห่ถูกคนอื่นลากตัวไปแล้ว
เป้ยฉายเวยเก็บของบนโต๊ะแล้วขึ้นลิฟท์ไปโรงอาหารชั้นสอง ไม่ว่าจะเป็นบริษัทไหน โรงอาหารของพนักงานล้วนอยู่ชั้นสองทั้งสิ้น
เพื่อสะดวกในการติดต่อสื่อสารและเพื่อให้เน็ตเสถียร ทุกคนจะมีอินเทอร์เน็ตของตัวเอง ทุกคนสามารถใช้คอมพิวเตอร์ลงทะเบียนในระบบได้คนละบัญชี และสามารถเปลี่ยนชื่อได้ตามใจชอบ
โดยภาพรวมแล้วค่อนข้างจะทันสมัยเลยทีเดียว
โดยเฉพาะกลุ่มชายหญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานจะดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษ
วัฏจักรของสิ่งมีชีวิตล้วนเป็นเช่นนี้ ต้องขยายพันธุ์ก่อน ถึงมีชีวิตอยู่ได้
บนคอของอวี๋ซือซือมีป้ายชื่อห้อยอยู่ เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงปนเบื่อหน่าย "เวยเวย เธอช้าจัง"
"มาแล้วๆ" เป้ยฉายเวยยิ้มแล้วเดินมา
สาวสวยคนละแบบสองคนเดินอยู่ด้วยกัน ดึงดูดสายตาของใครหลายคนเป็นอย่างมาก มีทั้งสายตาตกตะลึง อิจฉา มองดู มีคำถามและสายตาอยากรู้อยากลองปะปนอยู่ด้วยกัน
เป้ยฉายเวยรู้สึกไม่ชินเป็นที่สุด
"เฮอะ นี่ฉันเข้ามาในสวนสัตว์หรือนี่ หรือพวกเราเป็นสัตว์เลี้ยงเอาไว้โชว์ มองอะไรนักหนา" อวี๋ซือซือพูดด้วยเสียงที่ไม่ดังและไม่เบาไปในโรงอาหาร พริบตาเดียวเสียงทั้งหมดก็เงียบไป
แล้วมองพวกเธอตรงๆเหมือนเห็นสัตว์สายพันธุ์ใหม่อย่างนั้น
"ซือซือช่างเถอะ พวกเราเพิ่งมาคนอื่นยังไม่เคยเห็นเป็นเรื่องปกติ นานๆไปเดี๋ยวก็ชินเองแหล่ะ" เป้ยฉายเวยพยายามไกล่เกลี่ยและดึงชายเสื้ออวี๋ซือซือ
อวี๋ซือซือถอนหายใจฟึดฟัด แล้วลากเป้ยฉายเวยไปต่อแถวสั่งอาหาร
การปฏิบัติต่อสาวสวยไม่เหมือนกัน คุณลุงร้านข้าวมือไม้หยุดสั่น และดูกระฉับกระเฉงขค้นมาทันที ตักข้าวให้พวกเธอสองคนเต็มจาน
"ขอบคุณค่ะลุง" อวี๋ซือซือกล่าวขอบคุณสำหรับความใจดี
"พวกหนูผอมเกินไปแล้ว กินเยอะๆหน่อย" คุณลุงพูดไปหน้าแดงไป
เป้ยฉายเวยก็ก้มหัวขอบคุณอย่างมีมารยาท
คนอยู่ด้านหลังก็เริ่มบ่นอุบอิบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลงรักทนายคนเลว