หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 11

ตอนที่ 11 มันจะดีไหมถ้าพวกเราจะคบกัน

ต่อมาหนานฉิงบอกอะไรบางอย่างกับเขา แล้วรีบไปเตรียมตัวที่ข้างหลังเวที เพื่อนๆกลุ่มหนึ่งเยาะเย้ยว่า ถ้าไม่ใช่เพราะทนายฉูนั่งอยู่ละก็ พวกเธอไม่มัวมานั่งดูการแสดงของเธออยู่หรอก

เป้ยฉ่ายเวยแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เดิมทีส้มนั้นหวานอยู่แต่พอกินเข้าปากไปกลับเปรี้ยวจี๊ด

วันเกิดของฉูเจ๋อหยางตรงกับวันคริสมาสต์พอดี สมัยตอนเรียนหนังสือ วันคริสมาสต์ทุกครั้งหนานฉิงจะชวนเพื่อนๆมาช่วยกันจัดงานเลี้ยงใส่หน้ากากกันตอนเย็น เพื่อฉลองวันเกิดให้กับฉูเจ๋อหยาง

ตอนนั้นในสายตาของฉูเจ๋อหยางเต็มไปด้วยความปลื้มปิติยินดี เขาและหนานฉิงจูบกันภายใต้เสียงเชียร์ของเพื่อนๆนับไม่ถ้วน จนเกือบจะหายใจไม่ออกถึงแยกจากกัน เป้ยฉ่ายเวยได้แต่มองอย่างเจ็บปวดใจอยู่ในงานเลี้ยงนั้น

ถึงแม้เธอจะอยู่กับผู้ชายคนนี้มา 3 ปีแล้ว แต่ก็ไม่เคยเห็นรอยยิ้มอันอบอุ่นเหมือนกับตอนนั้นเลย ยิ่งนานวันสายตาของเขายิ่งดูหมางเมินมากขึ้น แม้ว่าในขณะพลอดรัก เขาก็ยังคงรักษาไว้ซึ่งความมีเหตุผล

เป้ยฉ่ายเวยแทบขาดใจเมื่อได้ยินเสียงเชียร์ของเพื่อนที่อยู่รอบๆดังสนั่น บ้างก็เป่านกหวีดจนสุดเสียง

เธอเงยหน้าขึ้นมองหนานฉิงที่เจิดจ้าอยู่บนเวที หล่อนสวมกระโปรงสีแดงพระเพลิง ทาปากสีแดงฉาน แสดงการเต้นแท๊ปท่ามกลางเสียงปรบมือของผู้ชมด้านล่าง เธอแสดงความสามารถออกมาอย่างเต็มที่ จนแทบจะสะกดสายตาทุกคู่ของชายหนุ่มที่มาร่วมงาน

เป้ยฉ่ายเวยคิดในใจว่า หนานฉิงที่ทั้งสวยและกล้าแสดงออกแบบนี้ถึงจะคู่ควรกับฉูเจ๋อหยาง เขาคงจะชอบแบบนี้ละมั้ง?

“เวยเวย?” หลี่จื่อเซียนเอ่ยถามราวกับเห็นเป้ยฉ่ายเวยเริ่มหน้าถอดสี “เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ให้ผมพาไปหาหมอไหม?”

เป้ยฉ่ายเวยส่ายหน้า ถามหลี่จื่อเซียนกลับทันทีว่า “หลี่จื่อเซียน คุณยังชอบฉันอยู่อีหรือเปล่าคะ?”

หลี่จื่อเซียนไม่ลังเลยแม้แต่วินาทีเดียว พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม

“ชอบสิครับ ผมชอบคุณมาตั้งนานแล้ว แต่กลัวว่าคุณจะไม่ยอมรับผม”

“จริงหรือคะ ถ้าอย่างนั้นพวกเราคบกันเลยดีไหมคะ” เป้ยฉ่ายเวยบอกตามตรง พลางจับมือถือแขนหลี่จื่อเซียน ริมฝีปากสีแดงระเรื่อของเขาสั่นไปหมด เธอหลับตาลง หัวใจเต้นรัว