หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 121

บทที่121 ร่วมมือกันเถอะ

“คุณฉู หนานฉิง ช่างบังเอิญนัก” หลี่จื่อเชียนพยักหน้าอย่างสุภาพ ขณะยืนเคียงข้างเป้ยฉ่ายเวย

คนรอบตัวดูเหมือนจะระเบิดออกมาด้วยคำถามฉันคำหนึ่งเธอคำหนึ่ง

“เวยเวย คุณหลี่หล่อขนาดนี้ ยังหนุ่มขนาดนี้ เธอยังไม่ยอมตกลงแต่งงานกับเขาอีกหรอ”

“รีบตกลงรับปากเถอะ งานดีขนาดนี้ ระวังจะถูกงาบไปรับประทานนะ”

“เธอคงไม่ได้หมายถึงตัวเธอเองใช่ไหม” คนข้างๆหัวเราะขึ้นมา

หญิงสาวแสยะยิ้มพูด “ก็กล้าพูดเนอะ ขอแค่คุณหลี่ชายตามองฉัน แค่นี้ฉันก็ฟินแล้วล่ะ”

จะว่าไปหลี่จื่อเชียนก็เป็นพ่อหนุ่มเนื้อทองอันดับต้นๆของเมืองจิ่นอัน ถ้าหากว่าได้เข้าตระกูลหลี่ล่ะก็คงจะเหมือนหนูตกถังข้าวสาร แต่คงต้องฝ่าฟันอุปสรรคอีกมาก

ได้เป็นคุณนายช่างดีแค่ไหน เพลิดเพลินไปกับความมั่งคั่งอันไม่มีวันสิ้นสุด ที่สำคัญคนก็ทั้งใจกว้างและอ่อนโยน รูปร่างหน้าตาก็ดูดี

โลกนี้จะมีผู้ชายกี่คนกันที่มีคุณสมบัติเช่นนี้

เอาล่ะโชคดีที่ได้พบแล้วสองคน แต่ว่าทั้งสองก็มีคู่อยู่แล้ว

เป้ยฉ่ายเวยไม่กล้าสบตาฉูเจ๋อหยาง เพื่อที่จะให้หนานฉิงวางใจ เธอจึงจำต้องพูดออกมา “ทุกคนอย่าเพิ่งเข้าใจผิด เรายังไปไม่ถึงขั้นนั้นกันค่ะ”

แต่นั่นก็ทำให้หลี่จื่อเชียนสุขใจไปอีกนานเลย

“ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงพวกเรา ไว้มีเวลาผมขอเชิญทุกคนออกไปทานของว่างด้วยกัน รบกวนทุกคนช่วยดูแลเวยเวยซึ่งอีกหน่อยจะเป็นสมาชิกของครอบครัวผมด้วย”

หลี่จื่อเชียนใช้คำว่า “สมาชิกของครอบครัวผม” ไม่กี่คำนี้ทำให้มีคนแข็งทื่อเป็นน้ำแข็ง

คนอื่นเมื่อได้ยินว่าหลี่จื่อเชียนเป็นคนสปอร์ตต่างก็พากันประจบประแจง

“คุณหลี่สุภาพขนาดนี้ พวกเรามีเวลาให้เสมอค่ะ”

“ใช่ค่ะ ใช่ค่ะ เอาของกินมาล่อขนาดนี้ คุณหลี่สบายใจได้ พวกเราจะดูแลเวยเวยให้เป็นอย่างดีแน่นอน”

“ไม่อยากเลิกงานกันแล้วรึ ถ้าอย่างนั้นก็ทำโอทีกันต่อเลยแล้วกัน” เสียงอันเย็นเฉียบของฉูเจ๋อหยางทำให้บรรยากาศมาคุขึ้นมาในทันที

คนอื่นๆพากันร้องเสียงตกใจ ไม่กล้าพูดอะไร

“อาเจ๋อทุกคนแค่พูดล้อเล่น อย่าโมโหเลยค่ะ” หนานฉิงพูดแทรกขึ้นมากลางวง

เมื่อคนอื่นเห็นหนานฉิงพูดแทนคนอื่น พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเธอด้วยความรู้สึกขอบคุณ

หนานฉิงรู้สึกภูมิใจ นี่คือสิ่งที่เธอต้องการ “ดึกแล้ว ทุกคนเลิกงานกลับบ้านกันได้แล้วล่ะ”

ทุกคนเห็นฉูเจ๋อหยางไม่ได้ว่าอย่างไร ต่างคนจึงแยกย้ายกันไปทั้งสี่ทิศ

เป้ยฉ่ายเวยวางมือทั้งสองไว้ที่ต้นขา คนที่ฉูเจ๋อหยางให้ความสำคัญมากที่สุดก็คือหนานฉิง หนานฉิงพูดคำเดียวก็สามารถดับไฟโกรธของเขาได้

ถ้าอย่างนั้นเธอก็เลือกถูกแล้วใช่ไหม

ถอนตัวจากปัญหาระหว่างพวกเขาทั้งสอง นั่นเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุด

ฉูเจ๋อหยางมองลึกเข้าไปในดวงตาของหญิงสาว เขาก้าวเดินไปข้างหน้าโดยยังไม่ออกไปจากออฟฟิศ

หนานฉิงมองทุกคนด้วยสายตาขอโทษ ราวกับว่าเป็นตัวแทนฉูเจ๋อหยางในการกล่าวขอโทษและเดินตามไปอย่างสงบเสงี่ยม

“เวยเวย เราไปกันเถอะ” หลี่จื่อเชียนมองเหม่อไปที่เป้ยฉ่ายเวย มุมปากเขาปรากฏความขมขื่นเล็กน้อย

“อื้อ” เป้ยฉ่ายเวยได้สติกลับมา และพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการขอโทษ