บทที่124 คุณลืมของน่ะ
สีหน้าฉูเจ๋อหยางยังไม่เปลี่ยน เขาหยิบกล่องเล็กๆนั้นขึ้นมาวางบนเคาน์เตอร์และจ่ายด้วยเงินสด เขาพูดอย่างหงุดหงิด “แต่ว่าขนาดไม่ถูกต้องนะ”
แคชเชียร์หยิบกล่องขึ้นมามองและผิวปาก “ใหญ่พิเศษ พี่ชายขี้อวดเหลือเกิน”
ขนาดใหญ่พิเศษเป็นขนาดของชาวต่างชาติ บ้านเราส่วนมากก็ไซด์ธรรมดา
“คิดเงิน” ฉูเจ๋อหยางพูดเบาๆ
ทำไมเป้ยฉ่ายเวยรู้สึกสายตาที่ฉูเจ๋อหยางมองเธอช่างน่ากลัวเช่นนี้
“ฉูเจ๋อหยาง ของที่ฉันจะเอาซื้อครบหมดแล้ว เรากลับกันเถอะ” ตาเธอมองขวางไปที่แคชเชียร์
แคชเชียร์ช่างไร้เดียงสา เขารีบคิดเงินให้ฉูเจ๋อหยาง “พี่ชาย คนสวย โชคดีนะครับ”
ฉูเจ๋อหยางโยนกล่องเล็กๆเข้าไปในถุงเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขายิ้มให้เป้ยฉ่ายเวยและเรียกเธอ “ไปกันเถอะ”
เขายิ้มหรอ เขายิ้มจริงๆ เธอไม่ได้ตาฝาด ทำไมมันทำให้เธอยิ่งรู้สึกกลัวล่ะ เป้ยฉ่ายเวยเผลอกลืนน้ำลาย “ฉูเจ๋อหยางเมื่อครู่ฉันหยิบผิดจริงๆ”
“อื้อ” ฉูเจ๋อหยางพยักหน้ารับทราบ
ถึงแม้ฉูเจ๋อหยางจะพยักหน้า แต่เป้ยฉ่ายเวยกลับรู้สึกเหมือนเขากำลังหัวเราะเยาะเธอ เธอแทบอยากจะมุดหนี ไม่สามารถสลัดเรื่องนี้ออกไปจากความคิดได้ ยิ่งพูดก็ดูเหมือนยิ่งตอกย้ำ
ทั้งคู่กลับไปที่อพาร์ทเม้นต์ ใบหน้าเป้ยฉ่ายเวยสงบนิ่ง แต่ในใจกับเต้นระรัวขณะที่นำของที่ซื้อมาเข้าไปไว้ในห้องครัว มือเธอก็เริ่มทำบะหมี่ไป
พอเป้ยฉ่ายเวยทำบะหมี่เสร็จ เธอไม่กล้าอยู่ต่อ จึงรีบพูดขึ้นว่า “ฉูเจ๋อหยาง คุณทานไปนะ ฉันกลับก่อนล่ะ”
ฉูเจ๋อหยางเรียกให้เธอหยุด “รอก่อน”
“ยังมีเรื่องอะไร” มือเป้ยฉ่ายเวยข้างหนึ่งจับที่ลูกบิดประตู ราวกับว่าถ้าฉูเจ๋อหยางพูดอะไรน่าเกลียดขึ้นมาเธอก็จะรีบเปิดประตูออกไปทันที
“คุณลืมของน่ะ” ฉูเจ๋อหยางลากเก้าอี้ออก
“ของฉันหรอ” เป้ยฉ่ายเวยพึมพำกับตัวเอง เธอนึกไม่ออกว่าตัวเองลืมอะไร
ฉูเจ๋อหยางใช้สายตามองไปที่ถุงพลาสติก
“ลามก!” หลังจากที่เป้ยฉ่ายเวยเข้าใจความหมายของฉูเจ๋อหยางแล้ว เธอหน้าแดงและหายใจลึก ก่อนที่จะด่าออกมาและรีบวิ่งหนีไป
เมื่อถึงชั้นล่าง เป้ยฉ่ายเวยก็จับใบหน้าตัวเอง ยังคงร้อนผ่าว ฉูเจ๋อหยางท่าจะดื่มมากไป สติท่าจะไม่ดีถึงมาแหย่เธอแบบนี้
เมื่อกลับไปคืนนั้นเป้ยฉ่ายเวยก็ฝัน เธอฝันว่าฉูเจ๋อหยางใส่กางเกงลายการ์ตูนSpongeBob เขาถือส้อมเล็กๆอยู่ในมือ เขาตะโกนเรียกว่าทำอาหารให้เธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว
เขาถือส้อมจิ้มเธอตลอดเวลา เธอหลบอย่างไรก็ไม่พ้น หลังจากนั้นฉูเจ๋อหยางก็วางแผนที่จะกินเธอ ส้อมในมือเขาก็เปลี่ยนกลายไปเป็นมีด ไม่กี่ครั้งก็ฉีกเสื้อผ้าของเธอขาดหมด
แต่เขากลับวิ่งไปกอดกับแคชเชียร์เมื่อตอนค่ำนี้ และยังลูบหัวเขา เรียกเขาว่าที่รัก ผมจะทำอาหารให้คุณ คุณชอบทานรสชาติแบบไหน
เป้ยฉ่ายเวยตกใจตื่น ฉากฉูเจ๋อหยางกอดกับผู้ชายนั่นยิ่งน่ากลัวกว่าหนังสยองขวัญเสียอีก
ถ้าเขารู้ถึงความฝันของเธอล่ะก็ เธอได้มีจุดจบเหมือนกับหนังสยองขวัญแน่ๆ
คืนนั้นผ่านไปอย่างเหน็ดเหนื่อย เป้ยฉ่ายเวยไปที่บริษัทอย่างอ่อนเพลีย เธอชงกาแฟแล้วตรงไปที่ห้องทำงานของฉูเจ๋อหยางตามปกติ เธอหยิบเศษผ้าขึ้นมาเช็ดอย่างพิถีพิถัน
จะพูดอย่างไรดี ฉูเจ๋อหยางเป็นคนที่มีระเบียบวินัยในตนเองมาก โดยปกติแล้วเธอไม่จำเป็นจะต้องกังวล โต๊ะในห้องทำงานนั้นสะอาดเอี่ยม หนังสือเอกสารล้วนจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
เธอมาแต่เช้า ยังไม่มีใครเข้ามาในออฟฟิศ เป้ยฉ่ายเวยเริ่มทำความสะอาดขณะที่ปากก็ร้องเพลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลงรักทนายคนเลว
ตอนที่ 291-460 หายไปไหน...