หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 125

บทที่125 แชทภายใน

เป้ยฉ่ายเวยโทรหาคุณหยาง เธอบอกข้อแนะนำของฉูเจ๋อหยางให้คุณหยางฟัง

คุณหยางไม่ตอบสนองในทันที หลังจากที่หล่อนขบคิดและให้เธอรอสายอยู่นาน หล่อนก็กล่าวขอบคุณเธอครั้งหนึ่ง หลังจากนั้นทั้งคู่ก็วางสาย

เธอใช้คอมพิวเตอร์เพื่อตรวจสอบข้อมูล ไม่นานก็มีกล่องข้อความปรากฏขึ้น

---ซือซือ ฉูเจ๋อหยางรับปากว่าจะให้สัมภาษณ์เมื่อไหร่

เป้ยฉ่ายเวยจำได้ว่านี่เป็นบัญชีที่เสี่ยวหยาเคยบอกให้เธอลงทะเบียนไว้ ราชาไก่เขย่าเป็นรหัสชื่อของซือซือ ขี่หอยทากไปเที่ยวคือเสี่ยวเหยา จากนั้นพวกหล่อนก็ตั้งชื่อให้เธอซึ่งพวกหล่อนบอกว่าเหมาะกับเธอมาก

ข้าท้องแล้ว

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจ และพยายามจะต่อต้าน แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้

บัญชีทั้งสามคนได้ถูกสร้างขึ้นแล้ว เธอเป็นแค่คนหมู่น้อย

ทุกครั้งที่เปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาเธอก็จะเห็นว่าราชาไก่เขย่าดึงหอยทากไปเที่ยวเข้าไปในกรุ๊ป และพูดคุยกันอย่างถึงพริกถึงขิง

เป้ยฉ่ายเวยเห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์เริ่มสั่น เธอพบว่าตัวเองคิดไปไกลแล้ว และเธอก็อายที่จะกลับคำ

---ฉันลืมไปแล้ว

---เธอนี่น่าโมโหชะมัด รีบไปถามเลย ทำให้เรียบร้อยภายในพักกลางวันล่ะ! ไม่อย่างนั้นฉันจะหาทาง ลากเธอไปสัมภาษณ์ด้วย

---ต้องทำกันอย่างนั้นด้วยหรอ

---เธอยังมีเวลาสามชั่วโมง

เป้ยฉ่ายเวยปิดกล่องข้อความไป ตอนนี้คนเยอะแยะ ดุ่มๆเข้าไปไม่ดีแน่ ต้องโทษแคชเชียร์เมื่อคืนนี้ เธอไม่มีทางสลัดเรื่องนี้ออกจากหัวได้

เธอดึงรหัสประจำตัวพนักงานทั้งบริษัทขึ้นมา

เธอตั้งใจทำมันอย่างจริงจัง และก็พบรหัสพนักงานของฉูเจ๋อหยาง เขาไม่ได้ตั้งชื่อเอาไว้ มันแสดงขึ้นมาเป็นรหัสพนักงานดั้งเดิม ID：780277

เป้ยฉ่ายเวยออฟไลน์ไว้และเพิ่มรหัสพนักงานของฉูเจ๋อหยางไว้ที่ข้อมูลของตน เธอไม่ต้องการให้ฉูเจ๋อหยางเห็นมัน ไม่อย่างนั้นคนอื่นอาจจะทักเข้ามาก็ได้

หลังจากส่งข้อความไปสิบนาที ข้อความนั้นดูเหมือนจะจมหายไปในมหาสมุทร ไม่เห็นน้ำกระเพื่อมเลยแม้แต่น้อย

เป้ยฉ่ายเวยถอนหายใจด้วยความผิดหวัง ฉูเจ๋อหยางไม่ได้เล่นอินทราเน็ตจริงๆ แต่ว่าเสี่ยวหยาเคยบอกว่า ถ้ามีคนแปลกหน้าเพิ่มเราเข้าไป ปกติก็จะมีข้อความไปแจ้งเตือน

ถ้าดูตามลักษณะนิสัยของฉูเจ๋อหยางแล้ว น่าจะไม่ได้ติดตั้งโปรแกรม และก็คงไม่มีใครกล้าเพิ่มเขาในรายชื่อแน่ๆ

ผ่านไปสองชั่วโมง เมื่อเป้ยฉ่ายเวยเลิกหวังแล้ว อยู่ๆกล่องข้อความเล็กๆก็ปรากฏขึ้นที่มุมด้านล่างของหน้าจอ มันแจ้งว่าอีกฝ่ายตกลงที่จะเพิ่มคุณเป็นเพื่อน

เป้ยฉ่ายเวยดีใจจนลิงโลด เธอแทบกระโดดลุกขึ้นแต่เพียงครึ่งตัว เมื่อเธอเห็นสายตาของทุกคนที่จ้องมา เธอก็รีบนั่งลงอย่างสงบเสงี่ยม

เธอกลั้นลมหายใจและเปิดดูข้อความ

ID：780277 ส่งข้อความถึงคุณ

---เป้ยฉ่ายเวยรึ

เป้ยฉ่ายเวยตอบในทันที

---ฉันเองฉันเอง

---ชื่อเธอนี่มันอะไรกัน

---...

เป้ยฉ่ายเวยไม่รู้จะพูดว่าอย่างไร

---เปลี่ยนซะ

---ซือซือกับเสี่ยวหยาเป็นคนตั้งไม่ได้เกี่ยวกับฉัน ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอสามารถเปลี่ยนได้เพียงครั้งเดียว

ครั้งนี้เปลี่ยนเป็นฉูเจ๋อหยางที่พูดไม่ออก

ผ่านไปห้านาที เขาก็ยังไม่ได้ตอบอะไร หรือว่าจะโกรธ

เป้ยฉ่ายเวยลังเลอยู่ที่แป้นพิมพ์อยู่หลายหน

---ฉูเจ๋อหยางคุณยังอยู่รึเปล่า พวกเขาล้อเล่นกันน่ะ เพื่อความสะดวกในการแชท อยู่ในกลุ่มกันสามคนจะได้ไม่ต้องมึนกับรหัสพนักงาน

ที่จริงฉูเจ๋อหยางกำลังดำเนินการกับคดีที่สำคัญมากอยู่ เมื่อเห็นรหัสพนักงานที่ไม่เคยคุยด้วยโผล่ขึ้นมา ข้อความเตือนว่าต้องการเพิ่มเขาเป็นเพื่อนพร้อมข้อความเขียนว่านี่เวยเวยเองพร้อมกับหน้ายิ้ม

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าผู้หญิงงี่เง่าคนนั้นจะทำเรื่องแบบนี้ แต่เมื่อเห็นชื่อที่แสดงบนหน้าจอของเธอ สีหน้าเขากลับไม่ค่อยดี

เมื่อรู้ว่าไม่สามารถเปลี่ยนชื่อได้เขาก็ไม่ตอบ

ไม่คิดเลยว่าเมื่อเป้ยฉ่ายเวยส่งข้อความไป พวกเธอทั้งสามคนก็กลายเป็นกลุ่มเดียวกัน

---ดึงผมเข้าไปด้วย

เป้ยฉ่ายเวยกระดิกนิ้วสองครั้ง เธอแทบทรุดลงไปกองที่พื้น ฉูเจ๋อหยางต้องการเข้ากลุ่ม นี่มันเรื่องล้อเล่นรึเปล่า