หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 127

บทที่127 โดนดีแน่

“ฉันแค่พูดอุปมาเข้าใจไหม เธอไม่อยากอาหารแล้วใช่ไหม” อวี๋ซือซือพาดมือลงบนหน้าผาก

หลูเสี่ยวหยาหัวเราะ “ฮ่าฮ่า ซือซือความสามารถในการอดทนของเธอเพิ่มขึ้นนะ”

เมื่อเป้ยฉ่ายเวยเห็นว่าอวี๋ซือซือไม่ได้ต้องการจะไปหาหนานฉิงแล้วเธอก็ถอนหายใจ “พวกเธออยากทานอะไร ฉันจะไปสั่งให้”

“ฉันอยากทานหมูน้ำแดงและขาไก่” หลูเสี่ยวหยายกมือขึ้นและพูด

“เสี่ยวหยาเธอคิดว่าเวลาจะตอบคำถามต้องยกมือขึ้น มีคนคิดว่าทำแบบนี้มันงี่เง่า” อวี๋ซือซือรู้สึกไม่ค่อยชอบใจ ถ้าหากว่าตอนนั้นเธออยู่ เธอคงซัดปากหนานฉิงไปแล้ว ไม่ปล่อยให้หล่อนลอยนวลไปได้หรอก

เป้ยฉ่ายเวยยิ้มไม่ได้เก็บเอาความโกรธของอวี๋ซือซือมาใส่ใจ “ฉันรู้ ซือซือเธออยากทานปลาเปรี้ยวหวานใช่ไหม”

อวี๋ซือซือคำรามและไม่ตอบ

เป้ยฉ่ายเวยพยักหน้า เธอลุกขึ้นไปต่อแถวเพื่อซื้ออาหาร

หลูเสี่ยวหยาเห็นเป้ยฉ่ายเวยเดินไป เธอก็ดึงอวี๋ซือซือมาถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “หนานฉิงนังนั่นมีประเด็นอะไรกับเป้ยฉ่ายเวยใช่หรือไม่ ฉันเห็นว่านังนั่นจงใจก่อสงครามก่อน”

“ความหึงหวงของผู้หญิง แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นช่างมืดมน น่าจะระวังตัวไว้หน่อย ฉันไม่ได้อยู่กับพวกเธอตอนทำงานที่นั่น ถ้าหากว่าผู้หญิงคนนั้นมารังแกเวยเวยอีก เธอมาบอกฉัน ฉันจะหาทางจัดการกับหล่อน”

อวี๋ซือซือทำท่าแกว่งไม้แกว่งมืออย่างดุเดือด

“อื้ออื้อ ฉันรู้ว่าต้องทำอย่างไร” หลูเสี่ยวหยาพยักหน้าอย่างมีความสุข

ทั้งสองก้มศีรษะลง และคุยโต้ตอบกันอย่างเงียบๆ

เป้ยฉ่ายเวยสั่งอาหารเสร็จและกลับมา ทั้งสองคนเงียบโดยปริยาย เธอเลิกคิ้วและพูดติดตลก “พวกเธอไม่ต้องปรึกษากันก็ได้ว่าฉันซื้อมาในราคาเท่าไหร่”

หลูเสี่ยวหยาเหลือบมองเป้ยฉ่ายเวยด้วยความอิจฉาและพูด “เธอผอมเกินไป แล่เนื้อขายก็คงจะไม่พอ”

“มันก็คุ้มค่านะ” อวี๋ซือซือจ้องหน้าอกของหล่อนจากนั้นก็หัวเราะออกมา

เป้ยฉ่ายเวยพูดอย่างหัวเสีย “ขี้เกียจพูดกับพวกเธอแล้ว รีบกินๆเข้าไป”

ทั้งสามคนทานข้าวไปด้วยพูดคุยไปด้วย

“ทานข้าวเสร็จแล้ว ฉันจะไปดู ไม่รู้ว่าฉูเจ๋อหยางยังอยู่ที่ห้องทำงานรึเปล่า”

หลูเสี่ยวหยากัดขาไก่ และถามอย่างอ้ำอึ้งๆ “ซือซือ เธอจะไปหาทนายฉูของพวกเราทำไม”

“จะอะไรล่ะ ก็เรื่องสัมภาษณ์ไงล่ะ” อวี๋ซือซือกระตือรือร้นที่จะลอง ไม่รู้ว่าจะคุ้ยหาเรื่องซุบซิบจากเขาได้หรือไม่

เป้ยฉ่ายเวยไม่ได้สนใจอะไร ถ้าหากพวกเขารู้ ว่าเธอทรยศเรื่องในกลุ่มแชทของพวกเขา ไม่รู้ว่าจะยังมีความสุขกันอยู่อย่างนี้ไหม

“ว่าไงนะเธออยากสัมภาษณ์ทนายฉูของพวกเรา” หลูเสี่ยวหยาได้ยินว่าอวี๋ซือซือต้องการสัมภาษณ์ฉูเจ๋อหยาง อาหารที่เพิ่งทานเข้าไปก็แน่นจุกอก เธอแน่นหน้าอกมาก ตาเธอสั่นไหวไปมา

เป้ยฉ่ายเวยยกแก้วน้ำเย็นขึ้นและพูดว่า “เสี่ยวหยา เธอรีบดื่มเข้าไปเร็วเข้า”

หลูเสี่ยวหยารีบจิบน้ำเพื่อดันอาหารลงไป เธอถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก “พระเจ้า อีกนิดเดียวคิดว่าตัวเองจะขาดอากาศหายใจซะแล้ว”

“นั่นต้องเป็นข่าวใหญ่แน่นอน” อวี๋ซือซือนิ่งไปหลายวินาทีก่อนจะตอบ แค่สัมภาษณ์ฉูเจ่อหยางต้องออกอาการขนาดนั้นเลยหรอ

“ก็จริง ช่างน่าอาย แต่ว่านั่นก็ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ”