หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 13

ตอนที่ 13 เจอกันตอนทานข้าว

“ได้ครับ ผมไปรับคุณเอง”

หลี่จื่อเชียนพักอยู่แถวอ่าวแม่น้ำหยก เป็นเขตที่อยู่อาศัยระดับสูง ติดริมทะเลสาบ สิ่งแวดล้อมงดงามมาก ตอนเย็นสามารถออกมาเดินเล่นที่ริมทะเลสาบได้ เขาซื้อบ้านที่มี 2 ห้องนอนใหญ่อยู่ในนั้น

รอจนกระทั่งบริษัทขนย้ายนำของมาส่งครบ หลี่จื่อเชียนช่วยเป้ยฉ่ายเวยจัดสัมภาระเข้าที่เรียบร้อย เป้ยฉ่ายเวยจึงออกไปซื้อกับข้าวที่ตลาด ลงมือทำกับข้าว 3 อย่าง น้ำซุป 1 อย่างให้เขาทานเป็นอาหารกลางวัน

หลี่จื่อเชียนทานอย่างเอร็ดอร่อย พูดไปยิ้มไปว่า “ฝีมือของแฟนผมยอดเยี่ยมจริงๆ ต่อไปคงไม่ต้องไปทานข้างนอกบ้านแล้วล่ะ”

เป้ยฉ่ายเวยยิ้มไม่หุบ “ต่อไปฉันรับรองว่าจะเลี้ยงคุณให้อ้วนพุงปลิ้นเลยคะ!”

ทั้งสองคนต่างก็มีงานของตัวเอง แต่ว่าเวลาทำงานและพักผ่อนคล้ายๆกัน แต่ละวันผ่านไปอย่างอบอุ่นและราบรื่น บางครั้งเป้ยฉ่ายเวยก็แวะไปดูที่ร้านบ้าง ช่วยลูกน้องจัดการคลังสินค้า เธอรอจนหลี่จื่อเชียนมาถึง แล้วค่อยออกไปช้อปปิ้งด้วยกัน

ไปๆมาๆ พนักงานในร้านต่างก็รู้แล้วว่าเป้ยฉ่ายเวยมีแฟนแล้ว ไม่เพียงแค่หล่อเหลา แต่ได้ยินว่าเขายังเป็นนักธุรกิจที่มีความสามารถอีกด้วย ทุกคนต่างพากันอิจฉาเป้ยฉ่ายเวย

หลี่จื่อเชียนเป็นคนใจกว้าง ตอนไปรับเป้ยฉ่ายเวยยังซื้อช๊อกโกแลต 2-3 กล่องไปฝากด้วย พนักงานในร้านต่างฮือฮา บอกขอบคุณไม่หยุดปาก อวยพรให้เขาและเป้ยฉ่ายเวยรักกันจนแก่เฒ่า

เป้ยฉ่ายเวยขำใหญ่ ตอนที่ออกจากร้านแล้วทนไม่ไหวเอ่ยว่า “คุณไม่ต้องหน้าใหญ่ขนาดนี้ก็ได้นี่คะ?”

“ลูกค้าให้มาครับ ผมยังมีเก็บไว้อีก 2-3 กล่องเลย” หลี่จื่อเชียนยิ้มๆพลางเอามือลูบหัวเป้ยฉ่ายเวย “คุณสบายใจได้ ในใจของผมไม่มีใครเทียบเท่าได้กับแฟนของผมอย่างคุณหรอก”

เป้ยฉ่ายเวยอมยิ้ม

หลี่จื่อเชียนบอกว่าเย็นนี้จะพาเป้ยฉ่ายเวยไปลองทานปูที่ร้านแถวทะเลสาบหยางเฉิงหน่อย เขาจึงขับรถตรงไปทางชานเมืองด้านตะวันตก