หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 153

บทที่ 153 เปิดเผย

เสียงปิดประดูเบาๆ ทำลายความเงียบที่มีอยู่

เป้ยฉ่ายเวยค่อยๆถอนหายใจออกมาพูดขึ้นว่า “จื่อเชียน นายรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

เธอก็รู้สึกไม่ดีที่ต้องปิดบังเหมือนกัน ไม่เพียงแค่เหนื่อยกายเหนื่อยใจ ที่มากกว่านั้นก็คือรู้สึกผิดกับเขา เธอไม่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ

โหดร้ายเกินไป

“ตั้งแต่ตอนที่กินข้าวด้วยกันครั้งก่อน ฉันสัมผัสได้ ที่ฉูเจ๋อหยางปฏิบัติต่อเธอมันไม่ธรรมดา เขาเข้าใจเธอมากกว่าฉันอีก ไม่ใช่หรือไง?”มุมปากของหลี่จือเชียนแค่นยิ้มอย่างขมขื่นออกมาน้อยๆ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรจริงๆ แต่พอกลับมาคิดดีๆ

ก็เห็นจุดที่เขามองข้ามไป ตอนที่กินข้าว เวยเวยแทบไม่ได้คีบอาหารเองเลย

“ขอโทษนะจื่อเชียนที่ฉันโกหกนาย ต่อให้นายจะต่อว่าหรือจะเกลียดฉัน ฉันก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัวหรอก”

เป้ยฉ่ายเวยก้มหน้าลงต่ำ

เรื่องที่เธอต้องแบกไว้มันก็มากพอที่จะบีบคั้นตัวเธอให้ใกล้จะหายใจไม่ออกแล้ว ไม่อยากแบกความรู้สึกผิดนี้ไว้แล้วหลอกลวงคนที่เป็นห่วงตัวเองต่อไป

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าที่ว่างข้างๆยวบลงทันที กลิ่นมิ้นต์อ่อนๆลอยมาจากข้างกาย เสียงของชายหนุ่มที่มาพร้อมความจำใจและรักใคร่พูดขึ้นว่า

“เวยเวยฉันไม่โกรธเธอเลยสักนิด ถ้าเธอยอมพูดมาตรงๆ ฉันคงดีใจมาก แต่ถ้าเธอไม่ยอมพูดออกมา ฉันก็จะไม่บังคับเธอ ไม่ว่ามันจะจบรูปแบบไหน อย่าระแวงที่ฉันชอบเธอเลยนะได้ไหม?”

เป้ยฉ่ายเวยชะงักงันในทันที น้ำตารื้นขึ้นมาเพราะคำพูดที่แสนอ่อนโยนของหลี่จื่อเชียน เธอพูดเสียงอู้อี้ราวกับส่งออกมาจากเบื้องลึกในใจ

“ถ้าฉันบอกว่า ฉันกับฉูเจ๋อหยางมีความสัมพันธ์กันมาสี่ปีแล้ว นายจะหาว่าฉันจอมปลอมไหม”

ใช่แล้ว เธออยากบอกทุกอย่าง เธออยากระบายมันออกมา อยากมีคนมารับรู้ความเจ็บปวดของเธอ น้ำตาของเธอ ความรู้สึกที่เธอข่มเอาไว้มันกู่ร้องตะโกนให้ปลดปล่อยออกมา

ถ้าหลี่จื่อเชียนไม่ถาม เธอก็อาจจะทนต่อไปได้ แต่คนเรานี่ก็แปลกดี ในช่วงเวลาแค่พริบตา คำพูดของใครบางคน ก็สามารถทำลายกำแพงในใจที่ใช้เวลาสร้างขึ้นมานานพังลงได้ในทันที

แม้หลี่จื่อเชียนจะเตรียมใจไว้นานแล้ว พอได้ยินคำตอบที่ชัดเจนจากเป้ยฉ่ายเวยจริงๆ ในใจก็ยังรู้สึกปวดหน่วงขึ้นมา ที่มากกว่านั้นก็คือความสงสารที่เขามีต่อเธอ

เสียงอ่อนโยนพูดขึ้นเบาๆ “ถ้าเธอคิดว่าตัวเองจอมปลอม งั้นฉันก็คงจะเป็นคนฉวยโอกาส รู้ทั้งรู้ว่าใจเธอมีคนอื่นแล้ว ยังคิดจะชอบเธอต่อไปอีก”

เป้ยฉ่ายเวยไม่คิดว่าหลี่จื่อเชียนจะพูดแบบนี้ นิ่งไปพักนึง จากนั้นก็จงใจทำเป็นไม่เข้าใจที่เขาพูด พูดขึ้นอีกว่า

“ต่อมาหนานฉิงก็กลับมา เธอมาหาฉัน บอกฉันว่าเธอชอบฉูเจ๋อหยางมาก ฉันหวาดหวั่นแล้วก็กลัว กลัวว่าหนานฉิงจะรู้ว่าฉันเคยมีความสัมพันธ์กับฉูเจ๋อหยาง ฉันเลยตัดความสัมพันธ์กับเขา”

หลี่จื่อเชียนไม่ได้พูดแทรก

แต่รอเงียบๆฟังเป้ยฉ่ายเวยพูดต่อไป เขารู้ว่าเธอในตอนนี้ต้องการเอาความลับที่ฝังลึกอยู่ในใจระบายออกมา

เป้ยฉ่ายเวยเงียบไปสักพัก หลังจากที่เกือบจะคุมอารมณ์ไม่ได้ก็กลับมาเย็นลงอีกครั้ง เอ่ยปากพูดขึ้นอย่างเบาบาง

“ผลลัพธ์ที่อยากหลีกหนีก็เหมือนในละครน้ำเน่า หนานฉิงรู้เรื่องของฉันกับฉูเจ๋อหยางในที่สุด เธอทั้งโกรธทั้งโมโห บางทีนี่อาจจะเป็นผลของการที่ฉันแสวงหาความสุขในช่วงเวลานั้นก็ได้”