หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 158

บทที่ 158 จูบอีกแล้ว

แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่คำพูดของฉูเจ๋อหยางทำให้คนโกรธ ให้ความหวังคนอื่น จากนั้นก็ไม่พูดเอาซะดื้อๆ

เป้ยฉ่ายเวยแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา ใบหน้าขาวนวลเปลี่ยนเป็นแดงก่ำเพราะความโกรธ “ฉูเจ๋อหยาง เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฉันเต็มๆ ฉันจะไม่มีสิทธิ์รู้เลยหรอ”

ฉูเจ๋อหยางใช้แววตาลุ่มลึกมองมาที่เธอ เสียงเข้มพูดขึ้นมาอย่างเคร่งขรึม “เรื่องนี้ผมจะจัดการให้เร็วที่สุด ช่วงนี้คุณก็อยู่กับผมไปก่อนแล้วกัน”

“ไม่ คุณบอกฉันมาก่อนว่าที่ลิ่วเอ่อร์ทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไง”

ฉูเจ๋อหยางเดาคำตอบเธอไว้ล่วงหน้าแล้ว และไม่ได้บังคับอะไรเธอ “งั้นพรุ่งนี้ผมจะส่งคุณไปอยู่กับอวี๋ซือซือ”

เธอกลับไปที่อพาร์ทเม้นของตัวเองตอนนี้ไม่ได้ ถึงยังไงอวี๋ซือซือก็เป็นถึงน้องสาวของวี๋เฮ่า ถ้าลิ่วเอ่อร์คิดจะลงมือทำอะไร คงต้องไตร่ตรองสักนิดแล้วล่ะ

“ฉันไม่ไป” เป้ยฉ่ายเวยปฏิเสธเสียงแข็งกว่าครั้งที่ผ่านมา

เป้ยฉ่ายเวยไม่อยากอยู่กับเขาพอจะเข้าใจได้ แต่ไม่อยากอยู่กับอวี๋ซือซือนี่มันต้องมีอะไรแน่ๆ

เมื่อสัมผัสได้ถึงความเคลือบแคลงในแววตาของฉูเจ๋อหยาง เป้ยฉ่ายเวยก็เกือบจะลืมไปเลยว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉลาดแค่ไหน จึงรีบพูดขึ้นว่า “คุณก็น่าจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของซือซือกับฉีตงในตอนนี้ดี ถ้าฉันไปอยู่กับซือซือก็ไม่เท่ากับว่าไปรบกวนเวลาพวกเขาหรอ”

ฉูเจ๋อหยางละสายตาพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบนิ่ง “เขาไม่มีเวลาที่ไหนกัน”

“เฮ้อ ก็ได้ พรุ่งนี้ฉันจะบอกให้ซือซือมารับก็ได้” เป้ยฉ่ายเวยตอบกลับอย่างใจลอย

ตอนนี้ลิ่วเอ่อร์จับตามองเธออยู่ แบบนั้นก็แสดงว่าไม่ว่าเธอจะไปไหน ก็จะอันตรายไปหมด เธอไม่ห่วงตัวเองก็ได้ แต่จะไม่คิดถึงรุ่ยรุ่ยไม่ได้

อีกอย่างเรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับฉูเจ๋อหยาง ถึงตอนนั้นฉูเจ๋อหยางก็ต้องไปหาเธอแน่นอนอยู่แล้ว กลัวว่าถ้าเขาเจอรุ่ยรุ่ยเรื่องก็คงจบเห่

“คุณสบายใจได้ อวี๋ซือซือฉลาดกว่าที่คุณคิด” ฉูเจ๋อหยางคิดว่าเป้ยฉ่ายเวยกำลังกังวลว่าเรื่องมันจะเกี่ยวพันไปถึงอวี๋ซือซือจึงพูดความคิดของตัวเองออกมาอย่างเถรตรง

“จะเป็นอันตรายไหม” เป้ยฉ่ายเวยเหลือบมองเขา ภายในดวงตาสดใสฉายชัดถึงความกังวล ไม่ใช่แค่เพราะรุ่ยรุ่ย แต่รวมถึงชายหนุ่มตรงหน้านี้ด้วย

แม้ว่าเธอจะไม่อยากยอมรับ แต่ลึกๆในใจเธอก็ยังคงเป็นห่วงเป็นใยผู้ชายคนนี้อยู่

ฉูเจ๋อหยางมองใบหน้าเล็กๆนั้น สักพัก ถึงได้พูดขึ้นเสียงหนักว่า “อืม”

“ฉันอยากถามคุณคำถามสุดท้าย” เป้ยฉ่ายเวยใช้คำพูดไต่ถาม เพราะเธอไม่แน่ใจว่าฉูเจ๋อหยางจะ พูดความจริงกับเธอไหม

ฉูเจ๋อหยางพยักหน้าเบาๆ บ่งบอกว่ายอมให้เธอถาม

“คุณกับลิ่วเอ่อร์โกรธแค้นอะไรกัน คุณเป็นทนายไม่ใช่หรอ?”

เป้ยฉ่ายเวยไม่เข้าใจว่าทำไมคนระวังตัวอย่างฉูเจ๋อหยางถึงต้องเข้าไปพัวพันกับคนอันตรายพรรค์นั้นด้วย อีกอย่างเรื่องพวกนั้นยังเกิดขึ้นระหว่างที่เธอกับเขาคบกันด้วย

สีปีมานี้เขาปิดบังเรื่องที่เธอไม่รู้ไปกี่เรื่องแล้ว

ทันใดนั้นเธอก็จำได้ว่ามีอยู่ปีนึง ประมาณช่วงที่ฉูเจ๋อหยางไปทำงานต่างสถานที่ จากสองสามวันที่ไม่ได้เจอ ต่อมาก็กลายเป็นสิบวันเป็นครึ่งเดือน ครั้งนั้นเป็นครั้งที่พวกเขาห่างกันนานเป็นเวลาสามเดือนเต็มๆ

ตอนนั้นเธอก็คาดเดาไปทั่ว แล้วก็รู้สึกหวั่นๆด้วย แต่ก็ไม่ได้คิดมาทางนี้เลย หลังจากที่เขากลับมา ก็ใช้ชีวิตเรียบง่ายเหมือนเดิมไม่มีอะไรแปลกไป

ความสัมพันธ์คลุมเครือของเธอกับเขา เธอก็ไม่เคยเอ่ยปากถาม

นัยน์ตาสีเข้มของฉูเจ๋อหยางทอแววดุร้ายขึ้นมาแวบๆ แต่ก็หายไปจากดวงตาดำขลับนั่นอย่างรวดเร็ว เสียงต่ำดังขึ้นเบาๆ “เรื่องความแค้นของผมกับลิ่วเอ่อร์ ก็หมายความตามที่เขาจะสื่อนั่นแหละ ไม่ตายกันไปข้างก็ไม่มีใครยอมหยุดหรอก”