หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 161

บทที่161 ยังมีเรื่องที่น่าอายยิ่งกว่า

เมื่อฉูเจ๋อหยางออกมาจากห้องน้ำ เขาเห็นเป้ยฉ่ายเวยทำสีหน้าไม่ยำเกรง เธอนั่งนิ่งจ้องเขาราวกับว่าเขาทำเรื่องอะไรที่ไม่สามารถให้อภัยได้ ดวงตาคู่นั้นเปี่ยมไปด้วยความขุ่นเคือง

เขาพูดมึนๆแต่นุ่มนวลราวขนนกว่า “ไม่ชอบรึ”

เมื่อคิดถึงความรุนแรงบนเตียงของเขา เป้ยฉ่ายเวยก็ส่ายศีรษะ คุณกล้าดียังไง เธอชอบมาก

ชอบจนอยากจะเตะเขาให้ตายไปเลยทีเดียว

ดูเหมือนว่าฉูเจ๋อหยางจะตีความหมายไปในทางที่ผิด ดวงตาเขาจ้องลึกลงไปที่เธอ เสียงทั้งลุ่มลึกและสับสน “ไม่ต้องห่วง ครั้งต่อไปผมจะต้องทำให้คุณชอบอีกแน่นอน”

เป้ยฉ่ายเวยยกมือขึ้นโบกสะบัดอย่างรวดเร็ว “ไม่ ไม่ ฉันชอบมาก ไม่ต้องมีครั้งต่อไปแล้ว”

เธอแค่ยั่วโทสะเขาเท่านั้น

“ชอบมากกกก” ฉูเจ๋อหยางลากเสียง “ถ้าอย่างนั้นก็ต่อเลยแล้วกัน”

เธอพูดอะไรเขาก็อ้างเอาเป็นเหตุผลเข้าข้างตัวเอง เป้ยฉ่ายเวยไม่สบอารมณ์ ไม่มีทางเอาเขาอยู่ นึกถึงสองขาที่ถูกตรึงกับเตียงใต้ผ้าห่ม แล้วเธอก็กลืนน้ำลายพลางพูดว่า “ฉูเจ๋อหยาง คุณนั่นน่ะ เรื่องนั้นจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้วรึ”

ฉูเจ๋อหยางรู้ว่าเธอตั้งใจที่จะเปลี่ยนเรื่อง เขาพยักหน้าเชิงว่าเป็นคำตอบ

“วันนี้อากาศค่อนข้างเย็น คุณสวมเสื้อผ้าหน่อยดีไหม” ถ้าหากว่าเธอไม่ได้ความจำเสื่อม ฉูเจ๋อหยางยังคงเปลือยอยู่ภายใต้ผ้าเช็ดตัวผืนโตนั่น

ขณะที่มีความคิดเช่นนั้นสายตาเธอก็เผลอเลื่อนไปมองที่บริเวณท้องน้อยของเขา เมื่อเห็นสิ่งที่ปรากฏเธอก็ผงะไป ฉูเจ๋อหยางมีขนเล็กๆโผล่ขึ้นมาบริเวณท้องส่วนล่าง ยาวไปจนถึงที่ไหนสักแห่งบนทางแยกที่ยาวไปจนถึงสะดือ

ยังมีหยดน้ำเปียกอยู่สองสามหยด แสงแดดภายนอกหน้าต่างนั้นสว่างจ้าจนกระทั่ง เธอสามารถมองเห็นหยดน้ำตั้งแต่บนส่วนท้องของเขาไปจนถึงจุดที่พรรณนาไม่ได้

ช่วยด้วย ฉากนี้มันเร้าอารมณ์เกินไป

ถ้าหากจับฉูเจ๋อหยางไปอยู่ในร้านขายเป็ด เขาต้องเป็นราชาเป็ดแน่ๆ จู่โจม ถังฉีตงยังไม่เด็ดแต่ก็นับว่าพอเป็นแม่ทัพได้ เจี่ยงเสี่ยวเล่อก็ดูไม่เลว

ภาพของคนทั้งสองอยู่ด้วยกันน่าจะสวยงามสะดุดตานะ

ถ้าหากว่าฉูเจ๋อหยางรู้ว่าเป้ยฉ่ายเวยกำลังจ้องมองตัวเขาจนหน้าแดง และยังคิดเอาเขาไปเทียบกับผู้ชายคนอื่น เขาคงไม่จ้องเธออย่าง “เป็นมิตร” เช่นนี้แน่นอน

“มองพอแล้ว”

เป้ยฉ่ายเวยหน้าร้อนผ่าว เธอค่อยๆพลิกตัวไม่หันกลับไปมองอีก เธอหันไปทิศทางที่ฉูเจ๋อหยางมองไม่เห็นและแอบกรีดร้องเบาๆ

จะยังมีอะไรน่าอายกว่าเรื่องที่จับได้ว่าเธอแอบมองของเขาอีกรึเปล่า

แน่นอนว่าต้องมีอยู่แล้ว

ประตูห้องคนไข้ถูกคนผลักเปิดออกอย่างรุนแรง

“เวยเวย เธอไม่เป็นไรใช่ไหม”

อวี๋ซือซือและถังฉีตงตามกันเข้ามาติดๆ

เมื่อเห็นฉูเจ๋อหยางนุ่งผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียว ท่อนบนยังโชว์กล้ามแปดมัด อวี๋ซือซือเคยเห็นฉากนั้นนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว เลยไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร สายตาตันเฟิ่งทั้งคู่ไปสะดุดที่เจ้านาย

พ่อเอ๋ย ไม่คิดเลยว่าฉูเจ๋อหยางจะงานดีขนาดนี้

ดูเหมือนถังฉีตงจะไม่พอใจอย่างมากกับสายตาที่อวี๋ซือซือจ้องฉูเจ๋อหยาง เขายื่นมือออกไปปิดตาเธอไว้และพยายามลากตัวเธอออกไป “ให้เวลาพวกเธอสิบนาที”

ประตูถูกปิดลงอีกครั้ง เป้ยฉ่ายเวยยังได้ยินสิ่งที่ถังฉีตงพูดกับอวี๋ซือซือก่อนที่จะเดินออกไป “ของผมก็ไม่ได้แซ่บน้อยไปกว่าเขาหรอก ถ้าคุณอยากดู ไว้กลับบ้านเราค่อยไปดูกัน”

อวี๋ซือซือไม่รู้ว่าด่าออกไปเพราะโกรธหรืออาย “อยากดูบ้านพ่องสิ”

เป้ยฉ่ายเวยห่อตัวอยู่ในผ้าห่ม เธอหลับตาทำสมาธิ เธอกำลังฝัน แน่นอนว่าต้องฝันอยู่ ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นภาพมายา วิญญาณชั่วร้ายจงหายไป