หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 174

บทที่174 สำหรับคนตาย

"ถ้าอย่างนั้นพี่ลิงก็เจ็บตัวฟรีน่ะสิ" หมาป่ารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก อย่างไรพี่ลิงก็เคยเป็นหัวหน้ามาก่อน แม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้มีอิทธิพลเท่าแต่ก่อน แต่หากถูกหักหน้าเช่นนี้ อีกหน่อยเขาจะสู้หน้าพี่น้องได้อย่างไร

"ลองดูสินค้าก่อน" ลิ่วเอ่อร์ขี้เกียจยุ่งเกี่ยวเรื่องความอัปยศของหมาป่า และอีกอย่างเขาก็ไม่วางใจสิ่งที่ฉูเจ๋อหยางส่งมา ต้องตรวจสอบก่อนถึงจะแน่ใจได้

เมื่อพูดถึงสินค้าใบหน้าของหมาป่าก็ตื่นเต้นขึ้นมาบ้าง สินค้าสีขาวเหล่านั้นคุณภาพสูง เขายังเสียดายไม่หาย ตอนนี้มีคนส่งกลับมา นับว่าฉูเจ๋อหยางรู้งาน

เขาแทบรอไม่ไหวขณะรับมีดสั้นที่น้องชายส่งมาให้ เขาเปิดผนึกถุงออกและแตะนิ้วก้อยลงบนแผ่นแป้ง เขายื่นนิ้วไปแถวจมูกและสูดดมเข้าไป สีหน้าเขากระพือขึ้นในทันที

เขายกนิ้วโป้งขึ้นให้ลิ่วเอ่อร์และพูดอย่างตื่นเต้น "เฮียเอ่อร์นี่เป็นสินค้าของพวกเรา"

เมื่อได้ยินคำตอบที่ต้องการ ใบหน้าของลิ่วเอ่อร์ก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้น "อื้อ ค่ำนี้ไปติดต่อคนให้จัดการซะ"

"ครับ เฮียเอ่อร์" นั่นเป็นเงินจำนวนมหาศาล เพียงพอให้พวกเขาเสพสุขไปได้อีกนาน

เมื่อคำพูดนั้นของลิ่วเอ่อร์ออกมาทุกคนก็โห่ร้องด้วยความยินดี

"เป็นลูกน้องเฮียร์เอ่อร์ก็ดีอย่างนี้ กินอยู่สุขสบาย"

"เฮียเอ่อร์สุดยอด อีกหน่อยพวกเราจะเชื่อฟังเฮียเป็นอย่างดี"

ภายในรถยนต์ธุรกิจขนาดเจ็ดแปดที่นั่ง จอมเผด็จการเหลือบมองดูนาฬิกาเรือนงามบนข้อมือ และพูดอย่างตายด้าน "ได้เวลาแล้ว"

"อื้อ ไปกันเถอะ" ฉูเจ๋อหยางเคาะกระจกรถ

คนขับรถด้านหน้าจึงเหยียบคันเร่ง

ถังฉีตงวางมือทั้งสองข้างที่หลังศีรษะพร้อมพูดอย่างเกียจคร้าน “หวังว่าลิ่วเอ่อร์จะชอบของขวัญนี้นะ”

ตาดำมืดของฉูเจ๋อหยางจ้องไปข้างหน้ามุมปากโหดร้ายอันเย็นชา “เขาต้องชอบแน่”

ไม่ถึงสามนาที ในบาร์มีความโกลาหลเกิดขึ้น “เฮียเอ่อร์แย่แล้ว ตำรวจมา”

“ว่าไงนะ” ลิ่วเอ่อร์ซึ่งเพิ่งจะนั่งลงก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ในทันที เขานึกถึงสิ่งที่ฉูเจ๋อหยางส่งมา สีหน้าเขาเปลี่ยนไปในทันที “เร็วเข้าเอาของไปซ่อน”

“เฮียเอ่อร์ ไม่ทันแล้ว ตำรวจเข้ามาแล้ว” หมาป่าหน้าซีดเมื่อรู้ว่าตำรวจได้เข้ามาในเขตแดนแล้ว มือเขากำปืนแน่น

ลิ่วเอ่อร์สายตาเคียดแค้น เขาอยากจะฉีกฉูเจ๋อหยางเป็นชิ้นๆ เพราะว่าเขาใจดีเกินไปจึงตกหลุมพรางของฉูเจ๋อหยาง

“เฮียเอ่อร์ รีบหาทางเร็วเข้า ของเยอะขนาดนี้ไม่ได้ไปนั่งในคุกสบายๆแน่ เราจะโดนประหารชีวิตกันหมดแน่” หมาป่าเริ่มมือสั่น

เขาไม่อยากเข้าคุก และไม่อยากตาย เขายังใช้ชีวิตไม่เต็มอิ่ม

สีหน้าของพี่น้องคนอื่นก็แย่เช่นกัน ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะยังมีลิ่วเอ่อร์อยู่ในที่นั้น คาดว่าตอนนี้คงอลหม่านกันน่าดู

ลิ่วเอ่อร์มองดูลิงที่เพิ่งฟื้นคืนสติ ใจเขาสั่นจนแทบทนไม่ไหว จากนั้นเขาก็เหมือนจะตัดสินใจอะไรบางอย่างได้จึงเรียกลิงเข้ามา “ลิงมานี่”

ขณะที่ลิงไม่ทันสังเกตเขาก็กระพริบตาให้หมาป่า

หมาป่านิ่งไปครู่หนึ่งและร่างสั่นเทา ใจเขารู้แล้วว่าลิ่วเอ่อร์หมายถึงอะไร นัยน์ตาเขาแดงก่ำไปทั้งดวง