หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 176

บทที่176 ฉุดไม่อยู่

เป้ยฉ่ายเวยแอบมองไปที่ชายผู้ซึ่งอวี๋ซือซือชี้ไป รูปร่างเขาไม่เลว แต่ว่าเมื่อเทียบกับฉูเจ๋อหยางแล้วยังห่างไกลกันมาก ฉูเจ๋อหยางนั้นทุกอณูของกล้ามเนื้อของเขาเหมือนเต็มไปด้วยแรงระเบิด

ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังสุดนั้นดูมีเนื้อมีหนัง มองดูแล้วช่างอบอุ่นนุ่มนวล

ทำไมเธอถึงคิดถึงเขา….

“เวยเวย เธอคิดอะไรซับซ้อน ถ้าเธอชอบแบบนี้ล่ะก็ฉันเรียกมาให้ก็ได้” อวี๋ซือซือพูดพร้อมยิ้มหน้าบูดหน้าเบี้ยว

“ฉันไม่ชอบ เธอชอบก็ดีแล้ว” เป้ยฉ่ายเวยรีบส่ายศีรษะ

เจี่ยงเสี่ยวเล่อโอบผู้หญิงสองคนซ้ายขวา เมื่อเขาเห็นพวกเธอทั้งสองคนเก้เก้กังกัง เขาจึงกวักมือออกไปเรียกผู้ชายมาสี่คน “เธอ เธอ เธอด้วย แล้วก็เธอ เดินมานี่ คนอื่นไปได้”

เมื่อหนุ่มบริการเห็นเจี่ยงเสี่ยวเล่อเรียกชายหนุ่มมาสี่คน ใบหน้าเขาก็ยิ้มออกมาอย่างน่ากลัวเหมือนกับมนุษย์กินคน “สุภาพบุรุษท่านนี้ช่างมีวิสัยทัศน์ สี่คนนี้เป็นหนุ่มที่ฮ๊อตที่สุดในร้านเรา แค่มองก็ใจเต้นตุ๊บตั๊บไปหมดแล้ว”

“บัดซบ เอาสายตารุ่มร่ามของคุณออกไปเดี๋ยวนี้ จะรับแขกหรือไม่” เจี่ยงเสี่ยวเล่อมองชายบริการตั้งแต่หัวจรดเท้า เกือบจะอ้วกใส่เขาแล้ว

“คุณผู้ชายอย่าเพิ่งโมโห ผมจะรีบไป ไม่รบกวนความสุขของนายท่าน” ชายบริการยังคงยิ้ม “ยั่วยวน” ออกมา แต่เมื่อเขาเห็นสายตาอันดุดันของเจี่ยงเสี่ยวเล่อ ทางที่ดีเขาได้แต่ล่าถอยและพาพวกผู้ชายที่เหลือออกไป

ก่อนที่จะออกไปเขาก็ยังไม่ลืมที่จะยักคิ้วหลิ่วตาให้เจี่ยงเสี่ยวเล่อ

เจี่ยงเสี่ยวเล่อหงุดหงิดลุกขึ้นด่า “แม่ไม่สั่งสอน กูชอบผู้หญิง ชอบผู้หญิงเข้าใจไหม เป็นแค่แม่เล้าทำเป็นเผือก ไปยุ่งกับเด็กของตัวเองก่อนเถอะ ฮ่าฮ่าฮ่า”

ทันใดนั้นในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ

เจี่ยงเสี่ยวเล่อกระแอมขึ้นสองสามครั้ง เมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาก็นวดถูผู้หญิงข้างๆต่อไป

“ฉันว่านะเล่อเล่อน้อย คุณจะต้องทำตื่นเต้นขนาดนี้ไหม ถ้าคนไม่รู้คงจะคิดว่าคุณกำลังปกปิดอะไรอยู่” อวี๋ซือซือพูดติดตลก

เป้ยฉ่ายเวยก็พยักหน้าเห็นด้วย เธอก็รู้สึกว่าเจี่ยงเสี่ยวเล่อทำเกินไปจนดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น และยิ่งบวกกับฝันคราวก่อนที่เธอฝันเห็นฉูเจ๋อหยางกับเจี่ยงเสี่ยวเล่ออยู่ด้วยกันด้วยแล้ว ใจเธอแทบจะโบยบินไปไกล

เจี่ยงเสี่ยวเล่อคงไม่ได้เป็นจริงๆหรอกมั๊ง ไม่รู้ฉูเจ๋อหยางจะรู้หรือเปล่า ทั้งสองคนนี้มีอะไรในกอไผ่อยู่รึเปล่า

อะไรคือผีย่อมเห็นผี กบย่อมไม่มองหาคางคก คนดีย่อมไม่มองหานักเลง

เป้ยฉ่ายเวยกับอวี๋ซือซือเป็นเพื่อนกันได้ใช่ว่าจะไม่มีที่มา ความคิดของทั้งคู่นั้นเหมือนกัน อีกอย่างฉูเจ๋อหยางถูกแทนที่ด้วยถังฉีตง ทั้งคู่จ้องเจี่ยงเสี่ยวเล่อด้วยตาเป็นประกาย

เจี่ยงเสี่ยวเล่อจ้องกลับไปที่สายตาทั้งคู่ที่มองมาที่ตน เขาเริ่มจะหวั่นใจจึงคำรามใส่ชายทั้งสี่คน “สี่ตัวนั้นทำอะไรอยู่ ยังไม่ไปนั่งข้างพวกหล่อนอีก”

หญิงสาวสองคนมองตากันเลิกลัก

หนุ่มสี่คนนั้นคิดว่าพวกเธอทั้งสองคงทั้งแก่ทั้งอ้วน เมื่อเดินมาถึงจะได้รู้ว่า หญิงสาวสองคนในวันนี้ไม่เพียงแต่เป็นสาวงามเท่านั้น แต่พวกเธอยังดูใสๆอีกด้วย ต่อให้ไม่ได้เงิน พวกเขาก็ยินดีรับใช้

ใบหน้าที่อึนๆตอนนี้เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มเบิกบานจนถึงขีดสุด

ชายที่นั่งข้างอวี๋ซือซือคนหนึ่งคมเข้ม ส่วนอีกคนออกแนวติสท์ ส่วนชายที่นั่งกับเป้ยฉ่ายเวยนั้นออกแนวเกาหลีชวนฝัน

“ฉันขอคัดค้าน ทำไมของฉันสองคนมีแต่ตัวแห้งๆล่ะ เวยเวยเธอเปลี่ยนกับฉันคนหนึ่ง”

“เธอ เธอเอาไปให้หมดเลยไป” ชายสองคนนั่งขนาบเป้ยฉ่ายเวยซ้ายขวาจะไปไหนก็ไปไม่ได้ เธอจึงรีบพูดขึ้น

“น้อยชาย เธอไปนั่งเล่นเป็นเพื่อนพี่สาวไป” อวี๋ซือซือให้หนุ่มน้อยคมเข้มคนนั้นไป

“ครับพี่สาว” หนุ่มน้อยคมเข้มคนนั้นโปรยเสน่ห์ด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน

“ว่าง่าย” อวี๋ซือซือพูดพลางหัวเราะไป

มีหนุ่มน้อยชวนฝันคนหนึ่งก็ลุกไป แต่เป้ยฉ่ายเวยกลับไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายเลยสักนิด “ฉันไม่อยากให้พวกเธอนั่งเป็นเพื่อน แต่ยังไงก็แล้วแต่คนนั้นเขาก็จะจ่ายเงิน พวกเธอนั่งเล่นกันตามสบายเถอะ”

“พี่สาวรังเกียจพวกเราหรอ” หนุ่มคมเข้มพูดด้วยสีหน้าน่าสงสาร

“สาวสวยคิดว่าพวกเรายังไม่แมนพอใช่ไหม” หนุ่มพาฝันขยับกล้ามเนื้อหน้าอกของเขาอย่างไม่ค่อยชอบใจ

เป้ยฉ่ายเวยเอนหลังและหดตัวลง “ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันแค่ตามเพื่อนมาเท่านั้น”

ถ้ารู้อย่างนี้คงจะไม่ฟังเจียงเสี่ยวเล่อ นอนเล่นอยู่บ้านก็ดีอยู่แล้ว

“เวยเวยไม่เป็นไรน่า ออกมาเที่ยวอย่าทำตัวขวางโลกหน่อยเลย พวกเขาไม่กัดหรอก น่ารักขนาดนั้น” อวี๋ซือซือพูดพลางสาธิตให้เป้ยฉ่ายเวยดูด้วยการเชยคางหนุ่มพาฝัน

หนุ่มติสท์อีกคนก็พูดขึ้นว่า “หรือว่าพี่สาวคนสวยไม่ชอบแบบพวกผม”

“เป็นไปได้ไง พี่สาวชอบหมดน่ะแหละ ฮ่าฮ่าฮ่า” อวี๋ซือซือทำเสียงหัวเราะเหมือนนางฟ้า

ชายสองคนขนาบข้างนั้นนั่งทื่อ

เป้ยฉ่ายเวยได้แต่ส่ายหัวอย่างไม่มีทางเลือก ขอแค่ถังฉีตงมาเห็น ไม่รู้ว่าเขาจะโมโหแค่ไหน โชคดีที่เธอโสดเลยไม่ต้องคิดอะไรมาก

อื้อ ช่างดีจริง

เจี่ยงเสี่ยวเล่อขยิบตาให้ชายสองคนข้างเป้ยฉ่ายเวย

ชายทั้งสองพยักหน้าเป็นอันเข้าใจ หนุ่มคมเข้มนั้นหยิบเหล้าบนโต๊ะเสิร์ฟให้ถึงปากเป้ยฉ่ายเวย เขาพูดอย่างน่ารักไร้เดียงสา “พี่สาว ดื่มหน่อยนะครับ”

“นั่นอะไร ฉันไม่ดื่มเหล้า” เป้ยฉ่ายเวยไม่กล้าดื่ม เธอไม่ถูกกับเหล้า ซวยไปสองครั้งแล้วกับฉูเจ๋อหยาง ความทรงจำเธอยังสดใหม่ ดื่มไม่ได้ก็คือดื่มไม่ได้

“ถ้าพี่สาวไม่ดื่ม ผมคงเสียใจ” พ่อหนุ่มคมเข้มคนนั้นทำท่าจะร้องไห้

เป้ยฉ่ายเวยเหวอไป ผู้ชายนึกจะร้องก็ร้องได้อย่างไรดูไม่แมนเลย ใครไปเหมือนกับผู้ชายเย็นชาคนนั้น

เอ่อ...ทำไมเธอจึงไปนึกถึงไอ้บ้านั่นอีกแล้วล่ะ

เจี่ยงเสี่ยวเล่อเห็นแล้วก็หัวเราะขึ้นเบาๆ ฮ่าฮ่าฮ่า ถ้าหากว่าฉูเจ๋อหยางตาแก่เจ้าเล่ห์นั่นได้รู้ว่าผู้หญิงของตัวเองซ้ายทีขวาทีเป็นแล้วล่ะก็ สีหน้าเขาคงจะมีสีสันพิลึก

เหอเหอ ใครใช้ให้พวกเขาสองคนทิ้งตนเอาไว้ล่ะ

เพราะอย่างนั้นตนจึงต้องพาสาวๆของพวกเขาออกมาเสพสุขกันเสียหน่อย ดูสิเขาจะรักษาการเป็นคนดีทั้งห้าได้อยู่ไหม

“นายเจี่ยงก็ต้องดื่มเหล้าที่หนูรินให้เหมือนกันนะคะ”

“มีของผมด้วยหรอ” หญิงสาวเจ้าเนื้อพยายามรวบรัด

เจี่ยงเสี่ยวเล่อจ้องดูกระต่ายตัวใหญ่เต้นยั่วยวนอยู่ตรงหน้า ใจเขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลยสักนิด ไม่ ไม่ มันเป็นภาพลวงตา มันเป็นผลข้างเคียง ใช่แล้ว ต้องเป็นผลข้างเคียงแน่

ดูเหมือนว่าจะหนีความเป็นจริงๆลึกๆข้างใน เจี่ยงเสี่ยวเล่อหัวเราะเหมือนกันคนขี้เหล้า เขาถึอมือละแก้วหัวเราะเฮฮาชนแก้วกับหญิงสาว และดื่มลงไปจนหมดแล้ว

“พี่สาว พี่จะทนปฏิเสธผมได้หรอ” หนุ่มน้อยคมเข้มเลื่อนปากสีชมพูอ่อนเข้ามาใกล้ใบหน้าของเป้ยฉ่ายเวย

ชายชวนฝันก็ยื่นกล้ามเนื้อหน้าอกของเขาออกมาด้วยความภาคภูมิใจ “หญิงงามไม่ดื่มเหล้าก็หมดสนุก ไม่เป็นไรน่าอันนี้ระดับแอลกอฮอลล์ไม่สูงเท่าไร”

“เอ่อ มือฉันยังบาดเจ็บอยู่ เอาไว้ก่อนแล้วกันนะ” จู่ๆเป้ยฉ่ายเวยก็รู้สึกขอบคุณอาการบาดเจ็บของตนเอง เช่นนี้พวกเขาจะได้ไม่สามารถบังคับให้เธอดื่มได้

หนุ่มคมเข้มและหนุ่มชวนฝันมองหน้ากัน พวกเขาเข้าใจความรู้สึกขัดแย้งในสายตาของกันและกันดี สาวสวยเช่นนี้ต่อให้จ่ายเงินก็ใช่ว่าจะหามาได้ วันนี้จะต้องให้หล่อนอ๊อฟเขาออกไปให้ได้

ไม่ดื่มรึ ไม่เป็นไรพวกเขามีวิธีของมืออาชีพที่ได้รับการอบรมมา

“พี่สาวดื่มไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นทานผลไม้สักหน่อยสิ” หนุ่มคมเข้มตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาจะป้อนกล้วยครึ่งลูกเข้าปากเป้ยฉ่ายเวย