หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 176

บทที่176 ฉุดไม่อยู่

เป้ยฉ่ายเวยแอบมองไปที่ชายผู้ซึ่งอวี๋ซือซือชี้ไป รูปร่างเขาไม่เลว แต่ว่าเมื่อเทียบกับฉูเจ๋อหยางแล้วยังห่างไกลกันมาก ฉูเจ๋อหยางนั้นทุกอณูของกล้ามเนื้อของเขาเหมือนเต็มไปด้วยแรงระเบิด

ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังสุดนั้นดูมีเนื้อมีหนัง มองดูแล้วช่างอบอุ่นนุ่มนวล

ทำไมเธอถึงคิดถึงเขา….

“เวยเวย เธอคิดอะไรซับซ้อน ถ้าเธอชอบแบบนี้ล่ะก็ฉันเรียกมาให้ก็ได้” อวี๋ซือซือพูดพร้อมยิ้มหน้าบูดหน้าเบี้ยว

“ฉันไม่ชอบ เธอชอบก็ดีแล้ว” เป้ยฉ่ายเวยรีบส่ายศีรษะ

เจี่ยงเสี่ยวเล่อโอบผู้หญิงสองคนซ้ายขวา เมื่อเขาเห็นพวกเธอทั้งสองคนเก้เก้กังกัง เขาจึงกวักมือออกไปเรียกผู้ชายมาสี่คน “เธอ เธอ เธอด้วย แล้วก็เธอ เดินมานี่ คนอื่นไปได้”

เมื่อหนุ่มบริการเห็นเจี่ยงเสี่ยวเล่อเรียกชายหนุ่มมาสี่คน ใบหน้าเขาก็ยิ้มออกมาอย่างน่ากลัวเหมือนกับมนุษย์กินคน “สุภาพบุรุษท่านนี้ช่างมีวิสัยทัศน์ สี่คนนี้เป็นหนุ่มที่ฮ๊อตที่สุดในร้านเรา แค่มองก็ใจเต้นตุ๊บตั๊บไปหมดแล้ว”

“บัดซบ เอาสายตารุ่มร่ามของคุณออกไปเดี๋ยวนี้ จะรับแขกหรือไม่” เจี่ยงเสี่ยวเล่อมองชายบริการตั้งแต่หัวจรดเท้า เกือบจะอ้วกใส่เขาแล้ว

“คุณผู้ชายอย่าเพิ่งโมโห ผมจะรีบไป ไม่รบกวนความสุขของนายท่าน” ชายบริการยังคงยิ้ม “ยั่วยวน” ออกมา แต่เมื่อเขาเห็นสายตาอันดุดันของเจี่ยงเสี่ยวเล่อ ทางที่ดีเขาได้แต่ล่าถอยและพาพวกผู้ชายที่เหลือออกไป

ก่อนที่จะออกไปเขาก็ยังไม่ลืมที่จะยักคิ้วหลิ่วตาให้เจี่ยงเสี่ยวเล่อ

เจี่ยงเสี่ยวเล่อหงุดหงิดลุกขึ้นด่า “แม่ไม่สั่งสอน กูชอบผู้หญิง ชอบผู้หญิงเข้าใจไหม เป็นแค่แม่เล้าทำเป็นเผือก ไปยุ่งกับเด็กของตัวเองก่อนเถอะ ฮ่าฮ่าฮ่า”

ทันใดนั้นในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ

เจี่ยงเสี่ยวเล่อกระแอมขึ้นสองสามครั้ง เมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาก็นวดถูผู้หญิงข้างๆต่อไป

“ฉันว่านะเล่อเล่อน้อย คุณจะต้องทำตื่นเต้นขนาดนี้ไหม ถ้าคนไม่รู้คงจะคิดว่าคุณกำลังปกปิดอะไรอยู่” อวี๋ซือซือพูดติดตลก

เป้ยฉ่ายเวยก็พยักหน้าเห็นด้วย เธอก็รู้สึกว่าเจี่ยงเสี่ยวเล่อทำเกินไปจนดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น และยิ่งบวกกับฝันคราวก่อนที่เธอฝันเห็นฉูเจ๋อหยางกับเจี่ยงเสี่ยวเล่ออยู่ด้วยกันด้วยแล้ว ใจเธอแทบจะโบยบินไปไกล

เจี่ยงเสี่ยวเล่อคงไม่ได้เป็นจริงๆหรอกมั๊ง ไม่รู้ฉูเจ๋อหยางจะรู้หรือเปล่า ทั้งสองคนนี้มีอะไรในกอไผ่อยู่รึเปล่า

อะไรคือผีย่อมเห็นผี กบย่อมไม่มองหาคางคก คนดีย่อมไม่มองหานักเลง

เป้ยฉ่ายเวยกับอวี๋ซือซือเป็นเพื่อนกันได้ใช่ว่าจะไม่มีที่มา ความคิดของทั้งคู่นั้นเหมือนกัน อีกอย่างฉูเจ๋อหยางถูกแทนที่ด้วยถังฉีตง ทั้งคู่จ้องเจี่ยงเสี่ยวเล่อด้วยตาเป็นประกาย

เจี่ยงเสี่ยวเล่อจ้องกลับไปที่สายตาทั้งคู่ที่มองมาที่ตน เขาเริ่มจะหวั่นใจจึงคำรามใส่ชายทั้งสี่คน “สี่ตัวนั้นทำอะไรอยู่ ยังไม่ไปนั่งข้างพวกหล่อนอีก”

หญิงสาวสองคนมองตากันเลิกลัก

หนุ่มสี่คนนั้นคิดว่าพวกเธอทั้งสองคงทั้งแก่ทั้งอ้วน เมื่อเดินมาถึงจะได้รู้ว่า หญิงสาวสองคนในวันนี้ไม่เพียงแต่เป็นสาวงามเท่านั้น แต่พวกเธอยังดูใสๆอีกด้วย ต่อให้ไม่ได้เงิน พวกเขาก็ยินดีรับใช้

ใบหน้าที่อึนๆตอนนี้เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มเบิกบานจนถึงขีดสุด

ชายที่นั่งข้างอวี๋ซือซือคนหนึ่งคมเข้ม ส่วนอีกคนออกแนวติสท์ ส่วนชายที่นั่งกับเป้ยฉ่ายเวยนั้นออกแนวเกาหลีชวนฝัน

“ฉันขอคัดค้าน ทำไมของฉันสองคนมีแต่ตัวแห้งๆล่ะ เวยเวยเธอเปลี่ยนกับฉันคนหนึ่ง”

“เธอ เธอเอาไปให้หมดเลยไป” ชายสองคนนั่งขนาบเป้ยฉ่ายเวยซ้ายขวาจะไปไหนก็ไปไม่ได้ เธอจึงรีบพูดขึ้น

“น้อยชาย เธอไปนั่งเล่นเป็นเพื่อนพี่สาวไป” อวี๋ซือซือให้หนุ่มน้อยคมเข้มคนนั้นไป

“ครับพี่สาว” หนุ่มน้อยคมเข้มคนนั้นโปรยเสน่ห์ด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน

“ว่าง่าย” อวี๋ซือซือพูดพลางหัวเราะไป