หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 179

บทที่179 วางแผนไว้แล้ว

“จับพอแล้ว” ตั้งแต่ออกโรงกับลิ่วเอ่อร์ก็ยังไม่ได้อาบน้ำเลย พอออกมาก็เห็นเธอทำท่าทำทางอย่างกับหัวขโมย ตอนนี้ก็ยังมาโผใส่หน้าอกเขาลูบๆคลำๆอีก

“ใครจับคุณ คุณไม่เห็นหรอว่าฉันยืนไม่เป็นสุขแล้ว” เป้ยฉ่ายเวยคิดอยากโมโห ใครกันกลางวันแสกๆกลับมาอาบน้ำ อีกอย่างเสียงสักนิดก็ไม่มี

เธอลุกยืนขึ้น ยังไม่ทันได้อ้าปากพูดก็ปะทะเข้ากับนัยน์ตาขุนเขาของเขา เธอกลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว มีสัญญาณเตือนขึ้นในหัวให้เธอรีบหนีไปให้ไว

แต่ว่าขาทั้งสองกลับเหมือนมีรากงอกไม่สามารถขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว

ร่างสูงใหญ่เหมือนกับรุกล้ำเข้ามา เสียงแหบอยู่ในลำคอเปล่งออกจากปลายจมูก “หิวหรอ”

เป้ยฉ่ายเวยขมวดคิ้ว คำพูดบ้าบออะไรกัน “ไม่---”

ตัวละครสีแดงผุดขึ้นในหัวสมอง พี่ชายเชิญทานกล้วยลูกใหญ่ก่อน

เธอรู้ว่าตัวเองกำลังเสื่อมเหมือนกับซือซือแล้ว ในช่วงเวลาวิกฤต เป้ยฉ่ายเวยกลับเลือกที่จะหันไปนวดน้ำมันลงบนฝ่าเท้า

มีคนเข้าใจความคิดของเธออย่างลึกซึ้งได้รวดเร็วกว่าตัวเธอเองอีก เขายืดแขนออกไป และโอบเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างง่ายดาย

เสียงทุ้มต่ำของฉูเจ๋อหยางเปล่งออกมาเหมือนฟ้าผ่าลงกลางกระหม่อม “คิดหนี”

ซวยแล้ว

เสื้อผ้าบางๆของเป้ยฉ่ายเวยแนบแน่นไปกับผิวกายของชายหนุ่ม หยดน้ำบนร่างกายของเขาชุ่มไปทั้งชุดของเธอ ประสานลมหายใจร้อนแรงของเขา มันเหมือนกับไฟซึ่งแผดเผาทรมานทั้งจิตใจและร่างกายเธอ

“ฉูเจ๋อหยาง ปล่อย”

“ใครแอบถ้ำมอง” มีอาหารเลิศรสส่งมาถึงที่ ไม่กินมันจะได้หรอ

เป้ยฉ่ายเวยตาลอยโอบหน้าอกของเขาและกล่าวอย่างหมดแรง “ฉันเรียกคุณแล้ว คุณเองที่ไม่ได้ยิน ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าคุณอาบน้ำอยู่”

เธอพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากเขา แต่ความแข็งแกร่งของเธอก็เหมือนกันมดน้อยที่พยายามจะเขย่าต้นไม้ใหญ่

เป้ยฉ่ายเวยรู้สึกในทันใดว่ามีของบางอย่างตกลงบนพื้น ด้วยจิตใต้สำนึกเธอจึงก้มศีรษะลงเพื่อมองดู เธอไม่เพียงไม่สามารถขยับตัวออกได้

เธอยังทำผ้าเช็ดตัวที่พันรอบเอวของใครบางคนหลุดลง เมื่อนึกถึงชายทางด้านหลังว่ากำลังแก้ผ้าอยู่

เสียงเธอก็สูงปรี๊ดขึ้นมา “อ้า---ฉูเจ๋อหยางไอ้ลามก!”

หลังจากนั้นเธอแทบจะคลุ้มคลั่งเมื่อบางอย่างที่ร้อนแรงกำลังแผดเผาระหว่างต้นขาของเธอ

เสียงกระเส่าของฉูเจ๋อหยางทำให้เวยเวยเป็นใบ้ “เป้ยฉ่ายเวย คุณจงใจแน่นอน”

“ฉันพลาด ไม่ได้ตั้งใจ” เป้ยฉ่ายเวยแทบจะร้องไห้โดยปราศจากน้ำตา เธอจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ใครใช้ให้เขาจับเธอเอาไว้ล่ะ

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ปล่อยมือก่อน” เธอพยายามหาทางกำจัดวัตถุที่กำลังเติบโตอยู่ข้างหลังเธอ อุณหภูมิเหล็กอันร้อนแรงก็ทำให้เธอหลอมละลายได้เช่นกัน

ฉูเจ๋อหยางไม่ปล่อยและอุ้มคนขึ้นมา เขาถีบประตูออกและคว้ามือที่ของปัดป่ายของเธอเอาไว้

เขายันประตูไว้ ริมฝีปากบางเซ็กซี่และเย็นยะเยือกประทับจูบที่เป้ยฉ่ายเวยซ้ำๆ

เป้ยฉ่ายเวยตัวสั่นเทา เธอเริ่มเสียศูนย์ ลิ้นของชายคนนั้นเข้าครอบงำอย่างไม่มีเหตุผล ลอดผ่านความอ่อนนุ่มลุ่มลึกไม่หยุดหย่อน ทรมาน ยั่วยวน

จนกระทั่งประสาทสัมผัสทั้งหมดของเธอเป็นอัมพาต ปอดขาดออกซิเจน ร่างอ่อนระทวย

ฉูเจ๋อหยางอุ้มหญิงสาวบอบบางอ่อนระทวยขึ้น มีรอยยิ้มในแววตาอันมืดมิด เขาฉีกเสื้อผ้าของเธอออกด้วยความคุ้นเคย กล้ามเนื้อขาอันแข็งแกร่งบีบระหว่างขาของเธอ มือเขาจับไปที่ต้นขาอันนุ่มลื่นและคร่อมเอวลง