หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 185

บทที่185 ตะกั่ว

เป้ยฉ่ายเวยยิ้มแห้งๆ “ถ้าหากว่าเธอไม่กลับ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”

“....” เป้ยฉ่ายเวยกลายเป็นฉลาดหลักแหลมแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ นั่นเป็นเพราะว่าอยู่ใกล้ความมืดมิดมากเลยติดความคิดมืดมิดมาด้วย อยู่กับฉูเจ๋อหยางงูพิษท้องดำตัวนั้น เวยเวยเลยเปลี่ยนไปแล้ว

หลังอาหารเย็น อวี๋ซือซือเพิ่งนึกได้ว่าเธอพกเงินมาไม่พอ ดีที่เป้ยฉ่ายเวยพกมา ไม่อย่างนั้นพวกเธอสองคนคงจะได้ทำงานใช้หนี้ค่าอาหารแล้ว

“เวยเวย มื้อหน้าฉันเลี้ยงเธอแน่”

“ไม่เป็นไร แค่ข้าวมื้อเดียว พวกเราเป็นใครกัน” เป้ยฉ่ายเวยพูดจบก็หยิบการ์ดออกมาจากกระเป๋าและยื่นให้เธอ “ฉันรู้ว่าช่วงนี้เธอก็ช็อต ให้ฉันจัดการเถอะ”

“เธอเองมีเหลือหรือยังไง ฉันรู้ว่าเธอทำงานหนัก ตอนนี้ได้รับบาดเจ็บพักงานก็ไม่มีเงิน มาให้ฉันทำไมนี่” อวี๋ซือซือรีบปฏิเสธ ถึงเธอจะไม่มีเงินแต่เธอก็ไม่ต้องการเงินของเวยเวย

เป้ยฉ่ายเวยคิดแล้วก็พยักหน้าพลางพูดว่า “ก็จริง ตอนนี้มีเครื่องกดเงินสดแล้ว เลยไม่ต้องการเงินของฉัน”

เธอเชื่อว่าถังฉีตงยินดีที่จะเปิดตู้เซฟของตัวเองออกมาให้แน่

อวี๋ซือซือหน้าแดง เธอโมโหกลับไป “เครื่องกดเงินสดอะไร ถ้าอย่างนั้นฉูเจ๋อหยางก็เป็นภูเขาทองเคลื่อนที่ได้แล้วล่ะ”

“ฉูเจ๋อหยางเป็นแค่นักกฎหมายจะทำเงินได้มากกว่าพ่อค้าอย่างถังฉีตงอย่างนั้นรึ” เป้ยฉ่ายเวยไม่ได้รู้สึกว่าฉูเจ๋อหยางมีเงินเยอะเท่าไหร่ ถ้าหากว่ารวยทำไมไม่ไปอยู่คฤหาสน์ จะมาอยู่อพาร์ทเม้นต์เล็กๆทำไม

“จะว่าเธอไม่เข้าใจก็ไม่เข้าใจจริงๆล่ะ” อวี๋ซือซือพยายามอธิบายให้เธอฟังอย่างอดทน “เธอรู้รึเปล่าว่าคดีที่ฉูเจ๋อหยางรับทำอยู่ตอนนี้น่ะทำเงินให้เขาได้มากเท่าไหร่”

“ไม่รู้” เป้ยฉ่ายเวยเข้าใจกระบนการรับเงินของฉูเจ๋อหยาง เธอรู้แต่ว่าชื่อเสียงของฉูเจ๋อหยางยิ่งนานวันยิ่งโด่งดัง ทั้งในเมืองจิ่นอันและทั้งประเทศผู้คนมากมายล้วนรู้จักเขา แค่เท่านั้นล่ะ

อวี๋ซือซือลูบไหล่เป้ยฉ่ายเวยด้วยความเห็นอกเห็นใจ เธอยื่นมือออกไปแสดงต่อหน้าหล่อน

“สามแสนรึ”

อวี๋ซือซืออดไม่ได้ที่จะกรอกตามองบน ยังห่างไกลอีกหลายเท่า

“ไม่น่าใช่สามล้านหรอก” เป้ยฉ่ายเวยตอบอย่างระมัดระวัง ตามกฎหมายแล้วค่าจ้างทนายความก็น่าจะสูงมาก

อวี๋ซือซือกรอกตาขึ้นมองบนอีกครั้ง เวยเวยแอบคิดอยู่ลึกๆในใจแล้วก็พ่นลมหายใจยาวออกมาและพูดอย่างอิจฉา

“สามล้านเธออย่าล้อเล่นน่า ตอนนี้ไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะสามารถให้ฉูเจ๋อหยางออกโรงให้ ค่าจ้างในการดำเนินคดีนั้นต้องขยับขึ้นอีกหน่อย แถมยังต้องมีข้อตกลงส่วนตัวอีก ได้ยินว่าการดำเนินคดีนั้นต้องจ่ายฉูเจ๋อหยางทั้งหมดสามครั้ง”

เธอคิดในใจและอุทานออกมาเบาๆ “ก็มีสามสิบล้านนะเนี่ย”

“เหอะ---” เป้ยฉ่ายเวยรู้สึกว่าถึงรสเค็มที่ทานไป เธอจึงซื้อน้ำขวดหนึ่งและกำลังดื่มและถึงกับพ่นออกมา โชคดีที่หันหนีไปได้ทันเวลาเลยไม่ได้ล้างหน้าให้อวี๋ซือซือ แต่เธอก็ซ่อนความตกใจเอาไว้ไม่อยู่ “เหอเหอ ซือซือเธอพูดผิดรึเปล่า”

สามสิบล้าน นั่นมันเพียงพอสำหรับการผ่าตัดของรุ่ยรุ่ยถึงหกครั้งด้วยกัน นี่มันแค่คดีความคดีเดียวนะ

“แปลกตรงไหน เธอคิดว่าคดีร้ายแรงที่ทนายทำเบื้องลึกนั้นมันเป็นยังไง” อวี๋ซือซือถอนหายใจที่เห็นปฏิกิริยาของเป้ยฉ่ายเวยรู้สึกจะดีขึ้นเรื่อยๆ

เป้ยฉ่ายเวยเผลอยกขวดน้ำในมือขึ้นจิบ มิน่าล่ะครั้งก่อนฉูเจ๋อหยางถึงได้เห็นเธองี่เง่า เขายิ้มเพราะว่าเธอช่างอ่อนต่อโลกเสียเหลือเกิน

ทำคดีหนึ่งได้ตั้งสามสิบล้าน จะเอาเงินไปใช้ที่ไหนหมด

“แต่คดีพวกนี้ก็หนักหนาเอาการอยู่นะ”

อวี๋ซือซือส่ายนิ้วพลางพูดว่า “ผิด มีคดีไม่น้อยเลย ที่ไม่ใช่ว่าใครก็ปิดได้ เธอต้องรู้ว่าช่วงเวลาวิกฤตในชีวิตการหาทนายก็เหมือนการช่วยชีวิตเธอ มีเงินก็ใช่ว่าจะหาทนายดีๆมากได้ ตอนนี้เธอรู้รึยังว่าฉูเจ๋อหยางเป็นที่ปรารถนามากแค่ไหน”

เป้ยฉ่ายเวยได้แต่พยักหน้า พยายามรับเรื่องต่างๆให้ได้