หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 188

บทที่188 ผู้หญิงที่ไม่มีหัว

เป้ยฉ่ายเวยมองเงาหลังพวกเขาจากไป เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา จากนั้นจึงเดินไปที่ห้องครัว

เธอหายใจเข้าลึกๆ พยายามที่จะให้กำลังใจตัวเอง

ในทางด้านหนึ่งหนานฉิงหลังจากที่รับโทรศัพท์แล้วมุมปากเธอก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจ เธอได้ยินเสียงปิดประตูใหญ่ เธอจึงรีบกดลบหมายเลขสายที่โทรเข้ามาในทันทีและวางโทรศัพท์ลงที่เดิม

ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอรอให้ฉูเจ๋อหยางเดินเข้ามาอย่างใจเย็น

ไม่ว่าคนที่ปลายสายนั้นจะเป็นใคร ตราบใดที่มีสัญญาณอันตราย เธอจะไม่ให้โอกาสใครหน้าไหนทั้งนั้นมาทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับอาเจ๋อ

ถ้าหากยังพอมีเวลาล่ะก็ เธอจะต้องหาทางรู้ให้ได้ว่าคนที่อยู่ในสายนั้นเป็นชายหรือว่าหญิง

ถ้าหากเป็นผู้ชายก็แล้วไป แต่ถ้าหากเป็นผู้หญิงล่ะก็…..

แววตาของหนานฉิงแสดงออกถึงความโหดเหี้ยม อย่าหาว่าเธอไม่เกรงใจก็แล้วกัน

ฉูเจ๋อหยางผลักประตูเปิดออก เมื่อพบว่าหนานฉิงอยู่ที่นั่นเขาก็ขมวดคิ้วและถามอย่างเฉยเมย “คุณมาที่นี่ทำไม”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหนานฉิงแข็งทื่อ เมื่อคิดถึงเหตุที่มาในวันนี้ แต่ไม่นานก็กลับสู่สภาพเดิม เธอจ้องเขาและพูดอย่างน่าสงสาร “อาเจ๋อ คุณลืมแล้วหรอว่าเดี๋ยวก็จะถึงวันเกิดฉันแล้ว”

ฉูเจ๋อหยางเดินผ่านเธอไปราวกับว่าไม่ได้ยินอะไรอย่างนั้น เขาเดินกลับไปหน้าโต๊ะทำงานของตัวเอง มองดูโทรศัพท์แวบหนึ่ง และดึงสายตากลับมาราวกับไม่มีอะไร

หนานฉิงสังเกตเห็นได้ทันว่าสายตาของฉูเจ๋อหยางไปหยุดอยู่ที่โทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่ง เธอรู้สึกเจ็บใจ อาเจ๋อกำลังรอโทรศัพท์จากใครกัน

ท่าทางดูจะเป็นกังวลเอามากๆ

“ว่ามา”

เมื่อได้ยินคำถามของฉูเจ๋อหยาง หนานฉิงได้สติกลับมาเพราะเสียงอันเยือกเย็นของฉูเจ๋อหยาง เธอยังพยายามรักษารอยยิ้มบนใบหน้าเอาไว้ “อาเจ๋อ ฉันอยากเชิญคุณมาเป็นคู่เต้นรำของฉันในวันงานค่ะ”

เพื่อที่จะได้ให้ฉูเจ๋อหยางมาเห็น ทุกครั้งหนานฉิงจะแต่งตัวสวย บวกกับท่าทางแอ๊บแบ๊วที่เธอพยายามทำ ช่างเหมือนกับการทำขนมอบที่มีกลิ่นหอม เพื่อรอให้ชายคนรักมาลิ้มลอง

ถ้าหากว่าฉูเจ๋อหยางยินดีล่ะก็ หนานฉิงไม่มีแม้แต่ลังเลที่จะพลีกายถวายตัว

ฉูเจ๋อหยางกระพริบตาเล็กน้อย สายตาดำมืดมิดสองส่องไปขณะที่หนานฉิงมองไม่เห็น เขาหยุดไปไม่กี่วินาทีจากนั้นก็พูดขึ้นอย่างนุ่มนวล “ตกลง”

หนานฉิงคิดว่าฉูเจ๋อหยางยังไม่หายโกรธ ไม่คาดคิดว่าเขาจะให้คำตอบเร็วเช่นนี้ เรื่องไม่สบายใจเมื่อสักครู่จึงหายวับไปจากสมองอย่างรวดเร็ว

มีความลิงโลดอยู่ในดวงตาพร้อมพูดอย่างอ่อนหวาน “อาเจ๋อ จริงหรอคะ ดีจังเลย พ่อจะต้องดีใจมากแน่ๆ”

“ผมคิดว่าคุณต่างหากที่ดีใจ”

หนานฉิงมัวแต่ดื่มด่ำและตื่นเต้นจนไม่ได้รู้ตัวกำลังถูกฉูเจ๋อหยางเหน็บแนมอยู่ “อาเจ๋อ ฉันก็ต้องดีใจมากอยู่แล้วสิ”

เธอหยุดครู่หนึ่งก่อนพูดด้วยความคับข้องใจ “ฉันคิดว่าคุณยังโกรธฉันอยู่ซะอีก”

หนานฉิงเห็นฉูเจ๋อหยางไม่ได้ตอบและไม่ได้โกรธ ในออฟฟิตก็ไม่มีคนอื่นอยู่ อยู่ๆก็มีแรงกระตุ้นภายในใจ เธอเขย่งเท้าขึ้นหาร่างอันสูงใหญ่

“อาเจ๋อ ฉันรู้ว่าเรื่องที่พ่อกับแม่ฉันทำมันเกินไปมาก แต่พวกท่านก็ทำเพื่อฉัน ฉันหวังว่าคุณจะสามารถเห็นแก่หน้าฉันยกโทษให้พวกท่านได้หรือไม่คะ”

มือของหนานฉิงไปวางอยู่บนไหล่อันแข็งแรงและแน่นของฉูเจ๋อหยางเรียบร้อยแล้ว หัวใจเธอยังเต้นเร็วอย่างต่อเนื่อง รออยู่นานเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ มันยากที่เธอจะซ่อนความตื่นเต้นเอาไว้ เธอค่อยๆยืดร่างอ่อนช้อยแอบอิงไปที่ด้านหลังเขาและนั่นคือสิ่งที่เธอโหยหามานาน