หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 204

บทที่ 204 เล่นละครต้องเล่นให้เนียน

เป้ยฉ่ายเวยข่มความรู้สึกเจ็บเสียดไว้ข้างใน พูดขึ้นด้วยสีหน้าราบเรียบ “ฉันไม่เป็นอะไร”

“ไม่เป็นอะไรจริงๆใช่ไหมเวยเวย ฉันก็นึกว่าเธอจะโดนญาติฉัน......” หนานฉิงเห็นสีหน้าที่ดูไม่ดีของเป้ยฉ่ายเวย ก็ทำราวกับว่าเพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรไม่ควรออกไป รีบส่ายหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “เวยเวย ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นนะ ฉันก็แค่เป็นห่วงเธอน่ะ”

“ให้ตายทนฟังไม่ไหวแล้วนะ” อวี๋ซือซือพูดพร้อมกับใช้เท้ายันผนัง จนเกิดเสียงดังลั่น บนผนังสีขาวปรากฏเป็นรอยเท้า เหมือนกับกำลังเตือนหนานฉิงกลายๆว่าพูดอะไรให้ระวังด้วย

หนานฉิงมองรอยเท้าสีดำจางๆบนผนังนั่น ก็กลืนน้ำลายลงคอไม่กล้าพูดอะไรไปทั่วอีก ถึงเธอจะรู้จักนิสัยเป้ยฉ่ายเวยดี แต่กับผู้หญิงบ้าพลังคนนี้เธอไม่รู้จักอะไรเลย

เธออุตส่าห์กล้ำกลืนแบกหน้ามาขอโทษ ไม่ได้อยากถูกนังผู้หญิงบ้านี้ซัดเข้าให้สัหน่อย

“หนานฉิง ฉันไม่เป็นอะไร เขายังไม่ได้ทำอะไรฉัน” เป้ยฉ่ายเวยไม่อยากพูดถึงเรื่องเมื่อวานแล้ว มองหนานฉิงที่ไม่ได้ผิดอะไร จึงฝืนตัวเองตอบกลับไป

“งั้นก็ดีเลย เวยเวยเธอคงไม่โทษฉันหรอกใช่ไหม ถ้าไม่ใช่ว่าฉันเชิญเธอมางานวันเกิดเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นหรอก” หนานฉิงเหลือบมองไปทางประตู จากนั้นก็ขยับเข้าไปใกล้เป้ยฉ่ายเวย แสดงท่าทางราวกับเป็นมิตรสนิทที่รู้ใจ

ในแววตานั้นมีความเป็นห่วงมากมาย

จนเป้ยฉ่ายเวยคิดจริงๆว่าหนานฉิงเป็นห่วงเธอ แต่ความคิดนั้นมันก็มีอยู่แค่ไม่กี่วิ ไม่นานเธอก็รู้ถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของหนานฉิงในทันที

ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออกตามมาด้วยนักข่าวจำนวนหนึ่งที่หลั่งไหลเข้ามา จากนั้นก็สาดแฟลชใส่พวกเธอทั้งสองคนอย่างบ้าคลั่ง

ไมค์ถูกยื่นมาตรงหน้าเป้ยฉ่ายเวย

“รบกวนถามคุณเป้ย ตอนนี้ร่างกายคุณเป็นอย่างไรบ้างครับ มีอะไรเสียหายตรงไหนไหมครับ?”

“คุณเป้ยคะ คุณได้เตรียมการฟ้องร้องตระกูลจางแล้วใช่ไหมคะ แล้วคุณถูกคุณจางเจิ้งกวางขืนใจไหมคะ?”

“คุณเป้ยจะเอาผิดทางกฎหมายอาญากับตระกูลจางไหมครับ แล้วเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลหนานไหมครับ?”

“คุณเป้ย รบกวนคุณตอบคำถามด้วยนะครับ คุณคิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลหนานไหม”

พวกนักข่าวจ่อไมค์ถามทีละหลายคำถามอีกทั้งยังสาดแฟลชใส่อย่างไม่หยุดยั้ง เป้ยฉ่ายเวยมองไปยังพวกเขาอย่างตั้งรับไม่ทัน ในตอนนี้ไม่รู้ว่าควรตอบคำถามไหนดี พวกเขาก็ยังคงรอให้เธอเอ่ยปากพูด

“พวกคุณเข้ามาได้ยังไง สำนักข่าวพวกนี้ไม่มีมารยาทบุกเข้ามาในห้องพักฟื้นได้ยังไง” อวี๋ซือซืออึ้งไปครู่หนึ่ง เมื่อรู้สึกตัวก็รีบมายืนบังอยู่ตรงหน้าพวกเขา

“ออกไป ออกไปกันให้หมด”

ราวกับนักข่าวตะเตรียมกันมาแล้ว มาด้วยกันยังไงก็ไม่ยอมกลับออกไปแม้แต่คนเดียว ราวกับพวกเขาไม่ได้ฟังที่อวี๋ซือซือพูด แทรกเธอเข้าไปอยู่ตรงหน้าเป้ยฉ่ายเวย

หนานฉิงเข้ามาช่วยบังกล้องให้เป้ยฉ่ายเวยอย่างถูกจังหวะ เสียงหวานพูดขึ้นว่า “พวกคุณหยุดถ่ายเถอะค่ะ เวยเวยได้รับบาดแผลมามากพอแล้ว พวกคุณทำแบบนี้มันมากเกินไปแล้วนะคะ”

เมื่อหนานฉิงเอ่ยปากพูด นักข่าวก็ราวกับหาทางออกเจอ ทุกคนจึงมาล้อมเธอไว้เริ่มแย่งกันถามจนฟังไม่ได้ศัพท์

“คุณหนานมาที่นี่ เป็นเพราะว่าคุณรู้สึกผิดกับเพื่อนสนิทใช่ไหมคะ แล้วก็ยังมาขอโทษแทนตระกูลจางด้วย”

“พวกคุณพูดคุยกันส่วนตัวแล้ว หรือว่าต้องชดใช้ให้คุณเป้ยครับ”

“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับลูกชายคนเดียวของตระกูลจาง ไม่ทราบว่าท่านรองหัวหน้าเขตรู้สึกอย่างไรบ้างครับ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลหนานไหมครับ?”