หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 211

บทที่ 211 แผนการของลิ่วเอ่อร์

ณ ชานเมืองจิ่นอัน

ลิ่วเอ่อร์ดูดบุหรี่เข้าไปหนึ่งอึดใหญ่ จากนั้นก็โยนก้นบุหรี่ลงบนพื้น บดขยี้ตามลงไปด้วยความหยาบโลน ตั้งแต่วินาทีที่ก้าวเข้าสู่ตะราง เขาก็ปฏิญาณตนไว้ว่าจะบดฉูเจ๋อหยางให้ร่างกายแหลกละเอียด เหมือนกับที่เขาบดขยี้บุหรี่มวนนี้

ช

แน่นอน ว่าเขาสำเหนียกได้ว่าในตอนนี้เขาไม่มีอะไรเลย เรื่องที่อยากแก้แค้นฉูเจ๋อหยางยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้ใหญ่ ดังนั้นลิ่วเอ่อร์จึงรู้ดีว่าควรต้องทำอย่างไร

“เฮียครับ ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว”

ชายคนหนึ่งเดินมาหาลิ่วเอ่อร์ พูดขึ้นเสียงต่ำ

ลิ่วเอ่อร์พยักหน้าน้อยๆ สายตาไม่เคยละจากถนนที่อยู่ไม่ไกลตรงหน้า จากนั้นก็ถามขึ้นว่า “แกแน่ใจนะว่าคุณหนูเสิ่นจะผ่านมาทางนี้?”

ชายคนนั้นตอบไปหัวเราะไป “เฮีย เฮียลืมไปได้ยังไงเนี่ย ก่อนที่เฮียจะติดคุก ก็เป็นผมนี่แหละที่รับผิดชอบเรื่องหาข่าวสาร เพราะงั้นแหล่งที่มาเชื่อถือได้แน่ๆ เฮียสบายใจได้”

ลิ่วเอ่อร์เหลือบมองชายคนนั้น ผมยาวๆของเขาก็ไม่สามารถอำพรางรอยแผลเป็นที่ประดับอยู่บนใบหน้าทั้งซีกซ้ายของเขาได้ แผลเป็นนั้นราวกับตะขาบมีพิษ รวมถึงแววตาอึมครึมนั่น ยิ่งทำให้ชายหนุ่มดูน่ากลัวจนน่าขนลุก

“ฮะ เฮีย เป็นอะไรไปครับ?”

ชายหนุ่มถามขึ้นพร้อมยิ้มแห้งๆ เขารู้สึกว่าไม่กี่ปีมานี้ที่ลิ่วเอ่อร์เข้าไปอยู่ในคุก เหมือนกัเฮียบจะเปลี่ยนไปเยอะเลย ดูเงียบขรึมมากกว่าแต่ก่อน เวลาสบตากับลิ่วเอ่อร์มักจะมีความรู้สึกราวกับมีงูพิษเลื้อยขึ้นหลังจนขนลุก

ใบหน้าของลิ่วเอ่อร์ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา “แกไม่ต้องกลัวฉันหรอก หลายปีมานี้ที่ฉันเข้าไปอยู่ในนั้น พวกแกก็ยังนับถือฉันคนนี้อยู่ เป็นฉันสิที่ติดหนี้พวกแก สักวันฉันจะคืนให้พวกแกเอง”

ชายหนุ่มรีบพูดรับประกัน “เฮีย ลูกน้องเฮียต่างจงรักภักดีเฮียนะ เฮียจะให้พวกเราบุกน้ำลุยไฟ พวกเราก็จะเต็มใจทำไม่ชักสีหน้าใส่แน่นอน”

เมื่อมุมปากของลิ่วเอ่อร์ยกขึ้น รอยแผลเป็นบนหน้าก็ย่นไปด้วยทันที รอยยิ้มจึงดูประหลาดขึ้นในพริบตา

“หลังจากจัดการเรื่องวันนี้เสร็จ ต่อจากนี้พวกแกก็ล้างมือรอได้เลย ฉันจะให้เงินพวกแก ให้พวกแกได้มีชีวิตที่สุขสบาย ไม่ต้องมาคอยระวังเรื่องฆ่าๆแกงๆของวงการนักเลงอะไรอีกแล้ว”

เมื่อได้รับคำยืนยันจากลิ่วเอ่อร์ แววตาของชายหนุ่มก็ฉายแววยินดี จริงๆแล้วเขาก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรกับลิ่วเอ่อร์อีกแล้ว ตอนที่ลิ่วเอ่อร์เข้าคุกปีแรกๆ เหล่าลูกน้องต่างมีความคิดที่อยากจะถอนตัว แต่ตามคำกล่าวที่ว่าในวงการนักเลง เข้ามาแล้วก็ ไม่สามารถมีอิสระเป็นตัวของตัวเองได้ อีกอย่างวิธีการลงโทษของลิ่วเอ่อร์ก็โหดร้ายเกินไป และไม่ใช่ว่าพวกเขาจะฝ่าฝืนได้

ถือซะว่าเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้ช่วยอดีตลูกพี่ก็แล้วกัน เมื่อชายหนุ่มคิดได้อย่างนี้ ก็หันหลังเดินจากไป

สายตาของลิ่วเอ่อร์จดจ้องอยู่ที่ถนน จากนั้นแผ่นหลังก็ค่อยๆย่อตัวหายไปในต้นไม้เตี้ยๆข้างถนน

ราวๆครึ่งชั่วโมง รถยี่ห้อเฟอรารี่รุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นก็ปรากฏอยู่บนถนน กำลังขับมุ่งมาทางนี้ด้วยความเร็ว

ในเมืองจิ่นอัน คนที่จะมีรถหรูหราขนาดนี้ได้ไม่ได้มีเยอะ ต้องทั้งรวยทั้งมีตระกูลถึงจะมีครอบครอง

ลิ่วเอ่อร์ที่แอบอยู่หลังต้นไม้ก็ตาวาววาบขึ้นมา คุณหนูรองตระกูลเสิ่นที่เขารอมาเนิ่นนาน