หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 212

บทที่ 212 แผนวีรบุษช่วยสาวงาม

โจรทั้งสองยิ้มเย็นๆ ล้วงหยิบปืนออกมา ปลายกระบอกปืนสีดำจ่อมาที่เสิ่นชีชี

หางตาของชายหนุ่มอีกคนที่เหลือกวาดมองไปยังทิศทางที่ลิ่วเอ่อร์ซ่อนตัวอยู่ นี่เป็นช่วงที่สำคัญที่สุดของแผนการเลยนะ

แผนของลิ่วเอ่อร์ก็คือวีรบุรุษช่วยสาวงาม เพื่อเข้าใกล้เสิ่นชีชี เพื่อที่จะได้รับกองหนุนจากเสิ่นลั่ง ถ้าจะจัดการกับฉูเจ๋อหยางต้องได้รับกองหนุนจากตระกูลเสิ่นเท่านั้นถึงจะได้จัดการกับฉูเจ๋อหยางได้

ครั้งก่อนที่เคยไปเจอเสิ่นลั่ง ที่จริงแล้วเสิ่นลั่งแค่สั่งให้ลูกน้องมาเจอเขาแบบส่งๆเท่านั้น วันนั้นแม้แต่เงาของเสิ่นลั่งเขาก็ไม่เห็น ครั้งนี้เขาต้องทำสำเร็จให้ได้

แน่นอนเสิ่นชีชีไม่รู้ตัวว่าได้กลายเป็นหมากของลิ่วเอ่อร์ไปแล้ว สายตาของเธอเผยแววสิ้นหวังออกมา โจรสามคนที่มีอาวุธยืนอยู่ตรงหน้า ไม่ว่าอย่างไรเธอก็หนีไปไหนไม่พ้น

ชายน่ากลัวคนนั้นหัวเราะหึๆขึ้น ส่งสายตาของกับโจรอีกสองคนที่เหลือ แสยะยิ้มพูดขึ้นว่า “พวกแกสองคนก็ต้อนรับคุณเสิ่นเขาดีๆหน่อย อ่อนโยนหน่อยนะ อย่าทำให้คุณเสิ่นได้แผล ไม่อย่างนั้นคุณเสิ่นลั่งคงไม่มีความสุขเอาแน่ๆ”

โจรทั้งสองพยักหน้าอย่างรับทราบ เดินเข้าไปหาเสิ่นชีชีเรื่อยๆ เพราะว่าในมือของพวกเขามีปืน ดังนั้นเสิ่นชีชีเลยไม่กล้าที่จะหันหลังวิ่งหนีไป

ชายคนนั้นแอบส่งสายตาไปให้ลิ่วเอ่อร์ที่ซ่อนตัวอยู่ เพื่อบอกให้ลิ่วเอ่อร์ลงมือได้ ละครมันเริ่มขึ้นอย่างจริงจังในตอนนี้ต่างหาก

ในตอนที่เสิ่นชีชีล้มนั่งบนพื้นอย่างหมดหวังนั้น ร่างๆหนึ่งก็พุ่งออกมาจากต้นไม้ข้างทางในทันที

โจรทั้งสองรู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อไป พวกเขาทั้งสองหันปลายกระบอกปืนจ่อไปทางลิ่วเอ่อร์ที่พุ่งมาอยู่ตรงหน้า แน่นอนว่ากระสุนในปืนของพวกเขาเป็นกระสุนแบลงค์ ที่ใช้ประกอบฉากให้ละครเรื่องนี้ดูสมจริงยิ่งขึ้น

พวกเขาทั้งสองลั่นไกปืนพร้อมกัน เสียงปืนดังขึ้นอย่างแรง ทำให้ทั้งร่างของเสิ่นชีชีสั่นเทิ้ม ฉากแบบนี้แต่ก่อนก็เห็นแต่ในทีวีเท่านั้น เมื่อมาเห็นกับตาต่อหน้าตัวเอง ต่อให้เสิ่นชีชีจะดื้อด้านอวดดีแค่ไหน สุดท้ายในตอนนี้เธอก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น

ตอนที่เสียงปืนดังขึ้น เสิ่นชีชีก็เห็นลิ่วเอ่อร์แล้ว ผู้ชายที่จู่ๆก็ปรากฏตัวออกมา ใบหน้ามีผ้าสีดำคลุมเอาไว้ จึงมองเห็นหน้าตาไม่ชัดนัก

แต่ดวงตาสองคู่นั้นก็ทำให้เสิ่นชีชีเกิดภาพจำขึ้นมา สายตาแบบนั้นเธอคิดมาตลอดว่าเหมือนเคยเจอที่ไหน มันเหมือนกับแววตาสัตว์ป่าที่เคยเห็นในสวนสัตว์มากๆ

แต่ถึงดวงตาของผู้ชายคนนี้จะดูน่ากลัวแค่ไหน แต่การปรากฏตัวของเขา ก็ทำให้เสิ่นชีชีมีความหวัง แต่เมื่อโจรทั้งสองเริ่มยิงปืน เธอก็เป็นห่วงเขาขึ้นมา กลัวว่าเขาจะถูกโจรสองคนนั้นยิงโดนเข้าให้

โจรทั้งสองรู้ดีอยู่แล้วว่าในปืนคือลูกกระสุนแบลงค์ เพราะฉะนั้นลิ่วเอ่อร์จะไม่เจ็บตัวแน่นอน แต่ว่าหลังจากที่เสียงปืนดังขึ้น ร่างของลิ่วเอ่อร์ก็นิ่งไป ไหล่ถูกลูกกระสุนยิงเฉียดไป จากนั้นเลือดสดๆก็ไหลออกมาทันที

ไม่ใช่แค่คนยิงปืนทั้งสองที่อึ้ง ชายอีกคนก็อึ้งไปเหมือนกัน นี่มันไม่ได้อยู่ในแผนนี่นา เพราะว่าตามแผนที่ตกลงกันไว้

สองนัดแรกที่ยิงจะเป็นกระสุนแบลงค์เพื่อทำให้เสิ่นชีชีกลัวจนหมดหวัง และเพื่อทำให้สถานการณ์ตรงหน้าดูตึงเครียดสมจริง ลิ่วเอ่อร์สั่งให้พวกเขาทำแบบนี้

แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมจากกระสุนแบลงค์ถึงได้กลายเป็นกระสุนจริงไปได้ อีกทั้งยังทำให้ลิ่วเอ่อร์เจ็บตัวด้วย แบบนี้ยิ่งทำให้พวกเขายิ่งตระหนก ถึงยังไงลิ่วเอ่อร์ก็เป็นคนจิตใจอำมหิต แผนเกิดผิดพลาดใหญ่แบบนี้ขึ้น พวกเขาจึงกลัวลิ่วเอ่อร์จะโกรธ

ไหล่ของลิ่วเอ่อร์ถูกกระสุนยิงเข้า แววตาของเขากลับปรากฏแววขำขันขึ้นมา นี่ต่างหากล่ะแผนจริงๆของเขา

แม้แผนวีรบุรุษช่วยหญิงงามนี่จะดูสมบูรณ์แบบดีอยู่แล้ว แต่ก็คงไม่พอที่จะตบตาเสิ่นลั่งได้ ลิ่วเอ่อร์กังวลถึงสิ่งนี้ล่ะ อีกอย่างถ้าใช้อำนาจของตระกูลเสิ่น ไปรวบสามตระกูลนั้นได้ล่ะก็ พูดได้เลยว่าไม่มีอะไรยากสักนิด เสิ่นลั่งต้องมีวิธีมากมาย ที่จะงัดปากสามตระกูลนั้นได้แน่ๆ

แต่ถ้าลิ่วเอ่อร์มีพิรุธแม้แต่นิดเดียว แผนของเขาก็คงล่มไม่เป็นท่า ไม่ใช่แค่ไม่สามารถเข้าใกล้ตระกูลเสิ่นได้ กลับกันก็อาจจะกลายเป็นศัตรูของเสิ่นลั่งไปโดยปริยาย ลิ่วเอ่อร์จะให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด

ดังนั้นในตอนที่เขาส่งปืนให้สองคนนั้น เขาจึงแอบเปลี่ยนจากลูกกระสุนแบลงค์เป็นลูกกระสุนจริงๆ ต้องทำให้สมจริง สองคนที่ยิงปืนไม่รู้ว่ามันเป็นแผนซ้อนแผน ดังนั้นจึงไม่มีเคลือบแคลงใจใดๆ ทุกอย่างจึงดำเนินไปอย่างธรรมชาติ

มุมปากของลิ่วเอ่อร์ปรากฏเป็นรอยยิ้มแสยะขึ้น เขาพุ่งเข้าไปหาสองงคนนั้นด้วยความเร็ว พวกเขาทั้งสองเกิดหวาดกลัวเพราะทำให้ลิ่วเอ่อร์มีแผล

ดังนั้นในตอนที่พวกเขากำลังนิ่งอึ้ง ลิ่วเอ่อร์จึงถือโอกาสใช้ทักษะการต่อสู้ ล้วงหยิบมืดพับขึ้นมาจากระเป๋า จากนั้นก็ยกมืดขึ้นแทงที่หัวใจของหนึ่งในสองคนนั้น

ชายคนนั้นไม่คิดไม่ฝันว่าลิ่วเอ่อร์จะทำกับเขาโหดร้ายถึงขนาดนี้ แม้แต่เสียงร้องโหยหวนยังไม่ถูกส่งเสียงออกมา พละกำลังถูกพรากไปจนหมดสิ้น จากนั้นก็ทรุดฮวบลงไปอย่างอ่อนแรง

ตอนนั้นเองที่ชายอีกคนมีสติกลับมา เมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองถูกลิ่วเอ่อร์ฆ่าไปแล้ว ดวงตาก็แผยแววหวาดกลัวจับใจ ในตอนนี้เองที่เขาตาสว่างว่าที่ลิ่วเอ่อร์ทำแบบนี้ก็เพื่อจะฆ่าปิดปากเขาและเพื่อน

คิดจะยกปืนในมือขึ้นมายิง แต่ก็ไม่ทันลิ่วเอ่อร์ที่ก้มลงเก็บปืนบนพื้นขึ้นมาก่อน จากนั้นนิ้วมือก็ลั่นไกปืนอย่างแม่นยำ

เสียงปืนที่ดังขึ้นสนั่น ตามมาด้วยร่างของชายคนนั้นทรุดฮวบลงกับพื้น จากนั้นไม่นานก็เกิดรอยเลือดขึ้นเป็นวงกว้าง

หน้าผากของชายอีกคนที่เหลืออยู่มีเหงื่อผุดขึ้นมาเต็ม ถ้าจนถึงตอนนี้แล้วเขายังไม่รู้อีกว่าลิ่วเอ่อร์จะทำอะไร เขาก็คงจะโง่เกินไปแล้ว

แต่เขากลับพูดอะไรไม่ได้ เพราะว่าหลังจากที่ลิ่วเอ่อร์ลั่นไกเพื่อนของเขา กระบอกปืนกถูกเล็งมาที่เขาอย่างเป๊ะๆ

ตอนที่เดินผ่านเสิ่นชีชีมา ลิ่วเอ่อร์มองเธออย่างตั้งใจสื่อว่าให้เธอสบายใจได้ เสิ่นชีชีที่ตอนแรกหมดหวัง แต่ว่าหลังจากสบตากับลิ่วเอ่อร์ ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที ราวกับว่าชายหนุ่มแปลกหน้าคนนี้ ให้ความรู้สึกที่พึ่งพาได้

ดวงตาทั้งสองของเสินชีชีก็พร่ามัวโดยไม่มีเหตุผลใดๆ เมื่อเธอมองมา ดวงตาของลิ่วเอ่อร์ก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้น

ปฏิกิริยาของเธอไม่พ้นสายตาของลิ่วเอ่อร์ เขาคิดว่าเสิ่นชีชีใกล้จะติดกับเต็มตัวแล้ว แผนของเขานี่มันช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ

ปืนเล็งไปทางผู้ชายอีกคนที่เหลืออยู่ ลิ่วเอ่อร์เดินมาอยู่ข้างหน้าของเขา

“เฮีย นี่เฮียจะฆ่าปิดปากผมหรอ”

เสียงสั่นๆถามขึ้นเบาๆ เขาไม่กล้าพูดเสียงดัง เพราะรู้ดีว่าถ้าตัวเองบังอาจตะโกนออกไป ลิ่วเอ่อร์คงไม่ให้เขาได้มีชีวิตรอดแน่

ลิ่วเอ่อร์แสยะยิ้มออกมา ตอบกลับไปว่า “เห็นแก่มิตรภาพในอดีตของแก ฉันจะให้โอกาสไว้ชีวิตแก ฉันจำได้ว่าแต่ก่อนแกชอบพกปืนติดตัว เพราะงั้นตอนนี้แกจะควักปืนออกมายิงฉันก็ได้นะ”

ลูกตาของชายหนุ่มหรี่ลง เขาไม่เข้าใจว่าลิ่วเอ่อร์คิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ว่าเรื่องที่ลิ่วเอ่อร์พูดมาก็ถูกจริงๆ เขามักจะพกปืนติดเอวไว้ตลอด เพื่อป้องกันเหตุฉุกเฉิน

แต่ถ้าดูจากทักษะการยิงปืนของเขาแล้ว กลัวว่าตอนที่กำลังจะล้วงปืนออกมา อาจจะถูกลิ่วเอ่อร์ยิงเข้าให้ก่อน

เสียงลิ่วเอ่อร์ดังขึ้นอีกครั้ง “นี่เป็นโอกาสเดียวที่แกจะรอดนะ”

ชายหนุ่มคนนั้นกัดฟันกรอด ดูสถานการณ์วันนี้แล้ว ถ้าลิ่วเอ่อร์ไม่ตาย ก็ต้องเป็นตัวเองที่ตาย เพราะฉะนั้นเขาจำต้องสู้ให้ถึงที่สุด