หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 215

บทที่ 215 รักมากก็เจ็บมาก

เป้ยฉ่ายเวยจงใจแสดงสีหน้าราวกับรู้ตัวดี พูดขึ้นอย่างจบปากจีบคอว่า “ฉูเจ๋อหยาง คุณสนใจฉันขนาดนี้ ไม่ใช่ว่ารักฉันเข้าให้แล้วนะ”

เธอมองสีหน้าที่ราวกับถูกคนพูดแทงใจดำของฉูเจ๋อหยาง แววตาร้ายๆของเขาจ้องมองมาทางเธอ หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นทันที เธอทำท่าราวตกใจพูดขึ้นว่า “นี่ฉูเจ๋อหยาง ไม่ใช่ว่าฉันพูดถูกนะ”

เขายังคงชอบเธออยู่งั้นหรอ เมื่อคิดได้แบบนี้ ก็ทำให้หัวใจที่ตายด้านไปแล้วของเธอฟื้นคืนชีพกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง มือที่กำอยู่ก็ค่อยๆคลายลงโดยไม่รู้ตัว

แต่ทันใดนั้นเอง มุมปากของฉูเจ๋อหยางก็กระตุกขึ้น ราวกับเขาได้ฟังเรื่องน่าตลก แววตาเย็นยะเยือกราวกับลมหนาวในเดือนธันวา ทำให้เป้ยฉ่ายเวยยืนแข็งอยู่กับที่

เสียงนุ่มทุ้มน่าฟังค่อยพูดๆขึ้นว่า “เป้ยฉ่าย เก็บความคิดเพ้อฝันของคุณไปได้เลย อย่าทำให้ตัวเองดูขายหน้าไปมากกว่านี้เลย”

เป้ยฉ่ายเวยมองใบหน้าที่หล่อราวเทพเจ้าของฉูเจ๋อหยางที่พูดถ้อยคำใจร้ายสุดๆออกมา ร่างกายบอบบางไหวเอนอย่างยืนไม่อยู่ มือข้างหนึ่งที่ไขว้ไว้ด้านหลังกำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ อย่างกับว่าถ้าทำแบบนี้เธอถึงจะมีแรงยืนต่อได้อย่างมั่นคง

ดวงตาสวยสดใสทอแววเสียใจด้วยความเจ็บปวด ราวกับเธอกำลังจะจมหายไป รักผู้ชายคนหนึ่งมาสี่ปี สุดท้ายก็ได้ถามความรู้สึกของเขาในสถานการณ์แบบนี้ คำตอบที่ได้รับก็ราวกับคำประณามที่โจมตีเธอจนไม่เหลือชิ้นดี

เธอลืมไปเลยว่าฉูเจ๋อหยางเป็นทนายที่ฝีปากเก่งมากขนาดไหน ทุกคำที่พูดออกมาเลยเหมือนมีมีดทิ่มแทงที่อกของเธอ เจ็บจนเธอไม่สามารถโต้ตอบกลับได้

เธอโง่อะไรอย่างนี้ ถึงคิดอยากจะลองหยั่งเชิงเขา

น้ำเสียงเบาๆราวกับหมอกเบาบาง แต่เมื่อลมผัดผ่านก็จางหายไปดังขึ้นว่า “ฉูเจ๋อหยาง วางใจได้เลย ฉันจะไม่คิดเพ้อฝันอะไรแบบนี้อีกแล้ว！”

ฉูเจ๋อหยางมองใบหน้าขาวใสของเป้ยฉ่ายเวย กรอบตาของเธอปกคลุมไปด้วยไอชื้นๆ อีกไม่นานทำนบน้ำตาคงได้พังลงมาแน่ แต่กระนั้นก็ยังดื้อดึงไม่ยอมร้องออกมาเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

หัวใจบีบรัดแน่นขึ้นมาทันที เหมือนมีด้ายเส้นเล็กๆนับไม่ถ้วนมาพันหัวใจของเขาเอาไว้ จนเจ็บปวด

เขารู้ว่าตัวเขาโกรธเพราะคำพูดของเป้ยฉ่ายเวย เขาถึงได้พูดแรงๆแบบนั้นออกไป ปากขยับจะพูด แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปอยู่ดี

“ถ้าเรื่องที่คุณจะพูดมีแค่นี้ งั้นก็คงต้องขอโทษนะ ฉันไม่มีเวลาต่อล้อต่อเถียงกับคุณแล้ว” เป้ยฉ่ายเวยกลัวว่าถ้าตัวเองยังอยู้ตรงนี้แล้วจะทนไม่ไหวเอา

เมื่อพูดจบก็ไม่สนว่าฉูเจ๋อหยางจะมีท่าทีแบบไหน ตัดสินใจหันหลังกลับเดินจากไป บนโลกใบนี้เธอคงเป็นคนแรกที่โง่จนไร้ยาใดๆเยียวยาได้จริงๆนั้นแหละ

เป้ยฉ่ายเวยยังไม่ทันจะได้ก้าวเดิน ข้อมือบอบบางก็ถูกมือใหญ่จับเอาไว้ ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังออกแรงแค่นิดเดียว ร่างของเธอก็แนบไปกับผนังแล้ว

“เป้ยฉ่ายเวย คุณอยากได้เงินไม่ใช่หรอ ผมให้คุณได้นะ”

เป้ยฉ่ายเวยเหมือนถูกกระตุ้นต่อมโมโห ร่างกายสั่นไหวโดยไม่รู้ตัว เธอไม่อยากจะเชื่อว่าคำพูดเหล่านี้จะออกมาจากปากของฉูเจ๋อหยาง

อะไรคือบอกว่าถ้าเธอขาดเหลือเงิน เขาให้เธอได้ เห็นเธอเป็นอะไร?

ฉูเจ๋อหยางเอ่ยปากพูดอีกครั้งทำให้เธอได้รู้จักคำว่าใจร้ายจนไม่มีขอบเขตมันเป็นแบบไหน “แค่คุณมาเป็นชู้กับผม ผมก็จะจ่ายให้คุณเดือนละล้าน”

เป้ยฉ่ายเวยโกรธมาก หนึ่งล้านต่อหนึ่งเดือน มันเยอะมาก ต่อให้เธอทำงานจนเหน็ดเหนื่อยเป็นปีก็ได้ไม่ถึงสามแสน แต่ที่ฉูเจ๋อหยางพูดออกมาคือเงินจำนวนหนึ่งล้าน ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายเสียจนหมดคำจะพูดจริงๆ

เป็นชู้? เหอะๆ พูดออกมาได้

“ถ้าฉันเป็นชู้กับคุณ แล้วหนานฉิงล่ะ” เธอเจ็บปวดจนใกล้จะชินชาแล้ว แต่ก็ยังอยากจะได้ยินคำตอบของเขาอีกครั้ง

ฉูเจ๋อหยางขมวดคิ้ว เขายื่นข้อเสนอให้ เธอก็ควรรู้สิว่าต้องทำยังไง “ทำเรื่องที่ตัวเองควรทำก็พอแล้ว ส่วนเรื่องของเธอคุณไม่จำเป็นต้องเข้ามายุ่ง”

เป้ยฉ่ายเวยแค่นยิ้มขึ้น ไม่ให้เธอเข้าไปยุ่ง แบบนั้น ก็หมายความว่าจะให้เธอเป็นมือที่สามที่ต้องคอยหลบๆซ่อนๆอยู่ในเงามืดงั้นสิ ตอนเขาต้องการถึงจะมาหา ส่วนเวลาปกติเขาก็ใช้เวลาอยู่กับทูนหัวของตัวเองแบบนี้สินะ

“ฉูเจ๋อหยาง ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าคุณยังมีหัวใจอยู่ไหม คุณรักหนานฉิงมากไม่ใช่หรอ แล้วยังจะให้ฉันไปเป็นคู่นอนคุณอีก ไม่มีศีลธรรมในใจบ้างเลยหรือไง?”

หรือเพราะคุณไม่มีหัวใจอยู่แล้ว?

ฉูเจ๋อหยางไม่ชอบรอยยิ้มที่เป้ยฉ่ายเวยมีอยู่ในตอนนี้ ราวกับมีหนามแหลมแทงเข้ามาที่ใจของเขาอยู่ตอลด แต่เมื่อคิดไปถึงเรื่องที่ช่วงนี้เธอกับหลี่จื่อเชียนไปด้วยกันบ่อยๆ จึงกดความรู้สึกที่ไม่ควรรู้สึกเอาไว้ในเบื้องลึก

พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “เป้ยฉ่ายเวย คุณต้องการแค่เงินไม่ใช่หรอ หรือว่าความสัมพันธ์ก็ต้องการด้วย”

“ใช่แล้ว ฉันต้องการเงิน” เป้ยฉ่ายเวยพูดพึมพำกับตัวเอง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น มองชายหนุ่มที่เธอรักมาเป็นเวลาสี่ปีด้วยรอยยิ้มเยาะ พูดขึ้นเสียงเย็นชาเหมือนกันว่า “ในเมื่อทนายฉูก็ใจกว้างถึงเพียงนี้ ล้านเดียวมันไม่น้อยเกินไปหรอกหรอ”

ฉูเจ๋อหยางมองเป้ยฉ่ายเวยที่ละโมบโลภมาก คิ้วเข้มก็ขมวดมุ่นโดยไม่รู้ตัว “คุณต้องการเท่าไหร่”

“สองล้านอยู่แล้วสิ ฉันคิดว่าทนายฉูก็คงจะค่อนข้างพอใจลีลาบนเตียงของฉันอยู่แล้วล่ะนะ” เป้ยฉ่ายเวยทำตัวเป็นคนหน้าเงินได้อย่างแนบเนียน เพื่อให้เขาเชื่อจริงๆว่าเธอรักเงินมากแค่ไหน เธอยื่นปลายนิ้วออกไปเกลี่ยอกแกร่งของเขาอย่างหยอกล้อ

ถ้าเป็นปกติ ฉูเจ๋อหยางคงพอใจที่เป้ยฉ่ายเวยทำแบบนี้ เพียงแต่ว่าในตอนนี้การกระทำของเธอทำให้เขารู้สึกรังเกียจจนอยากจะอวก ปัดมือเธอที่อยู่บนตัวของเขาออกอย่างเย็นชา นัยน์ตาอึมครึมของเขาจ้องมองแววตายิ้มๆของเธอเป็นเวลานาน

ริมฝีปากบางเฉียบค่อยๆพ่นคำๆหนึ่งออกมา “ได้”

เป้ยฉ่ายเวยไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือร้องไห้ดี ฉูเจ๋อหยางไม่ธรรมดาจริงๆ เลี้ยงดูผู้หญิงคนหนึ่งด้วยเงินจำนวนสองล้านต่อเดือน เขาคงหาเงินได้เยอะจริงๆ แต่ว่าทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าในใจเย็นเฉียบเหมือนมีน้ำแข็งมาเกาะเลยนะ

ทำไมถึงไม่รู้สึกอบอุ่นเลย “โอเค ในเมื่อทนายฉูใจดีแบบนี้ ฉันก็ตกลงอยู่แล้ว แต่ถ้าหนานฉิงรู้เข้า ฉันไม่เกี่ยวนะ”

ความหวังสุดท้ายของเป้ยฉ่ายเวยอยู่ที่หนานฉิงแล้ว เขารักหนานฉิงมากไม่ใช่หรอ จะยอมให้เธอได้รับความไม่ยุติธรรมแบบนี้หรอ?

“ตราบใดที่คุณไม่พูด เธอก็ไม่รู้” ฉูเจ๋อหยางพูดอย่างไม่แยเส

เป้ยฉ่ายเวยอดไม่ได้ที่จะพูดประขดประชันอีกครั้ง “ฉูเจ๋อหยาง ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่าคุณรักเธอจริงๆหรือเปล่า เดทกับผู้หญิงสุดที่รักของตัวเองอยู่ แต่ก็ยังมายุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ถ้าฉันเป็นหนานฉิง ฉันคงจะอวกออกมาแล้ว”

นัยน์ตาคมเข้มของฉูเจ๋อหยางแข็งกร้าวขึ้นมานิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไรออกไป

เป้ยฉ่ายเวยไม่คิดเลยว่า ฉูเจ๋อหยางจะเป็นแบบนี้ด้วย ผู้ชายที่พอรวยหน่อยก็จะชอบเอาแน่เอานอนด้วยไม่ได้ ข้างนอกเป็นอย่าง ที่บ้านเป็นอย่าง เธอเคยคิดว่าฉูเจ๋อหยางจะไม่เป็นแบบนั้น

แต่เธอก็สายตาสั้นเกินไปจริงๆนั่นแหละ ถึงได้มองคนไม่ออก อย่าว่าแต่ความบริสุทธิ์ที่เสียไปให้เขาเลย แม้แต่หัวใจก็ยังโดนเขาขโมยไปด้วย

ในเมื่อเธอไม่มีความสุข ก็อย่าหวังว่าเขาจะมีความสุขอยู่คนเดียวเลย เป้ยฉ่ายเวยจึงตั้งใจทำให้ฉูเจ๋อหยางรังเกียจ ทำหน้ายั่วยวนพร้อมพูดว่า “แค่คุณเอาเงินให้ฉัน ฉันก็ไม่ยุ่งแล้ว ไม่ทราบว่าทนายฉูอยากจะเริ่มทำภารกิจเมื่อไหร่หรอ ทำที่บ้านฉัน หรือทำที่บ้านคุณดีล่ะ”

“เป้ยฉ่ายเวย คุณทำตัวปกติหน่อยเถอะ” ฉูเจ๋อหยางดุขึ้นเสียงเย็น เขาไม่ชอบเป้ยฉ่ายเวยที่เป็นแบบนี้

“ฉันปกติดีนี่ ทนายฉูไม่ชอบแบบนี้หรอคะ”